Weer naar huis
Al weer de laatste dag van deze vakante. En zo’n laatste dag is altijd de reis terug naar huis. Meestal niet zo’n spannende dag en deze was geen uitzondering. Onze vlucht zou pas om kwart voor drie vertrekken en daarom hadden we ’s morgens zeeën van tijd. We sliepen uit en ontbeten laat. Maar wat doe je met de rest van de tijd? We hadden Montecatini-Terme al wel gezien, maar er zat niet veel meer op dan nog een keertje door het stadje te slenteren. Op deze maandagmorgen was er helemaal niks te doen in het stadje. We liepen wat door de kleinere straatjes en ontdekten dat ook hier nog erg veel hotels stonden. Verreweg de meesten, zo niet nagenoeg allemaal, waren ze gesloten, nu het toerisme in Italië op z’n kont ligt vanwege Corona. Scheen de zon toen we aan onze wandeling begonnen, al snel regende het. Gelukkig konden we schuilen onder de vele overkappingen die her en der aan gebouwen hingen. De regen duurde niet lang waarna we weer verder gingen met onze wandeling. We kwamen nu in delen van Montecatini-Terme waar we nog niet eerder waren geweest en daar ontdekten we toch nog wat bezienswaardige gebouwen.
Na de wandeling checkten we uit onze kamer en namen plaats in de comfortabele stoelen in de lobby. Daar neusden we wat rond op het internet tot het kart over twaalf was en tijd om naar de afgesproken plaats te lopen om vanaf daar met een bus naar het vliegveld bij Pisa gebracht te worden. Die rit duurde nog bijna een uur. Toch waren we in de vertrekhal nog te vroeg om onze koffers achter te kunnen laten en moest er dus gewacht worden. Ook na het inchecken was het wachten geblazen. De winkeltjes in de vertrekhal waren alles behalve spannend en bovendien schreeuwend duur. Er zat niks anders op dan een stoel te zoeken en wachten op onze vlucht. Zo’n zitplaats vinden viel nog niet mee. Vanwege Corona waren de helft van alle stoelen afgeplakt en er was gewoonweg te weinig ruimte voor alle passagiers. Gelukkig vonden wij nog twee vrije stoelen naast elkaar.De vlucht van Transavia vertrok netjes op tijd en, net als op de heenweg, hadden we met z’n tweeën drie stoelen tot onze beschikking. Onderweg naar Schiphol, konden we vanuit het vliegtuig af en toe de grond zien zodat, Ron tenminste omdat die aan het raam zat, naar buiten kon kijken. Verder lazen we wat. Het voordeel van op tijd vertrekken is dat je meestal ook op tijd aankomt. Dat was ook bij ons het geval. Om kwart voor zes stonden we bij de bagageband te wachten op onze tassen. Die waren er zo. Niet zo verwonderlijk natuurlijk met zo weinig vluchten.
Op de luchthaven aten we nog wat omdat we wilden wachten tot na haf zeven. Zodoende konden we met 40% korting verder reizen met de trein. Om tien voor zeven zaten we in een rechtstreekse trein naar Helmond. Die rit verliep erg rustig en zelfs zonder vertraging. Daardoor waren we om kwart voor negen weer thuis. Niks te vroeg omdat Ron de volgende dag gewoon om half acht op z’n werk moest zijn. Toch pakten we de tassen nog uit en dronken nog een drankje om deze leuke achtdaagse reis af te sluiten. We hebben genoten.
Na de wandeling checkten we uit onze kamer en namen plaats in de comfortabele stoelen in de lobby. Daar neusden we wat rond op het internet tot het kart over twaalf was en tijd om naar de afgesproken plaats te lopen om vanaf daar met een bus naar het vliegveld bij Pisa gebracht te worden. Die rit duurde nog bijna een uur. Toch waren we in de vertrekhal nog te vroeg om onze koffers achter te kunnen laten en moest er dus gewacht worden. Ook na het inchecken was het wachten geblazen. De winkeltjes in de vertrekhal waren alles behalve spannend en bovendien schreeuwend duur. Er zat niks anders op dan een stoel te zoeken en wachten op onze vlucht. Zo’n zitplaats vinden viel nog niet mee. Vanwege Corona waren de helft van alle stoelen afgeplakt en er was gewoonweg te weinig ruimte voor alle passagiers. Gelukkig vonden wij nog twee vrije stoelen naast elkaar.De vlucht van Transavia vertrok netjes op tijd en, net als op de heenweg, hadden we met z’n tweeën drie stoelen tot onze beschikking. Onderweg naar Schiphol, konden we vanuit het vliegtuig af en toe de grond zien zodat, Ron tenminste omdat die aan het raam zat, naar buiten kon kijken. Verder lazen we wat. Het voordeel van op tijd vertrekken is dat je meestal ook op tijd aankomt. Dat was ook bij ons het geval. Om kwart voor zes stonden we bij de bagageband te wachten op onze tassen. Die waren er zo. Niet zo verwonderlijk natuurlijk met zo weinig vluchten.
Op de luchthaven aten we nog wat omdat we wilden wachten tot na haf zeven. Zodoende konden we met 40% korting verder reizen met de trein. Om tien voor zeven zaten we in een rechtstreekse trein naar Helmond. Die rit verliep erg rustig en zelfs zonder vertraging. Daardoor waren we om kwart voor negen weer thuis. Niks te vroeg omdat Ron de volgende dag gewoon om half acht op z’n werk moest zijn. Toch pakten we de tassen nog uit en dronken nog een drankje om deze leuke achtdaagse reis af te sluiten. We hebben genoten.
Reacties