Excursiedag naar Volterra en San Gimignano
Om half negen stonden we op een afgesproken plek klaar voor de dagexcursie naar twee prachtige Toscaanse stadjes, Volterra en San Gimignano. Er was regen voorspeld, maar het was gewoon droog en best wel lekker weer. Tussen Montecatini Terme en Volterra ontbreken fatsoenlijke doorgaande wegen zodat we anderhalf uur in de bus zaten die zich door allerlei dorpjes en veel te smalle wegen en weg baande naar onze bestemming.
Om 10 uur waren we dan eindelijk in Volterra en maakten we kennis met onze gids Carlotta. Carlotta is een Italiaanse die ooit Nederlands leerde van haar grootouders die uit Den Haag kwamen. Ze sprak onze taal niet perfect, maar was prima te volgen. Handig waren de oortjes die we kregen. Daardoor konden we alles wat ze vertelde goed verstaan, ook al waren we enkele tientallen meters van haar verwijderd. Carlotta hoefde niet te schreeuwen en kon gewoon praten.
Volterra is een oude stad die door de Etrusken is gesticht. Ze ligt boven op een heuvel waardoor we een prachtig uitzicht hadden over de verre omgeving. We konden zelfs de Middellandse zee zien liggen. Onze gids nam ons mee naar de kathedraal. Van buiten weinig opvallend maar van binnen prachtig zoals kerken in Italië wel vaker zijn. Ook werden we meegenomen naar de doopkapel, die hier los staat van de kerk omdat je, als je nog niet gedoopt bent en geen Christen bent, nog niet naar de kerk mag. We zijn toch benieuwd wat ze doen met bijvoorbeeld een islamitische toerist die de kerk wil bekijken.
Vervolgens liepen we door de smalle en soms steile straatjes en legde Carlotta vanalles uit over de Etrusken en de Romeinen. Ook bekeken we een gruwelijk oude stadspoort. Ron had op internet wat huiswerk gedaan en wist wat voor souvenirs te kopen. Toen we dan ook langs het winkeltje van de smid kwamen, kochten we drie prachtige bronzen Etruskische beeldjes.
Carlotta nam ons nog mee naar een uitzichtsplek waar vandaan we inderdaad een prachtig uitzicht hadden over de eeuwenoude stad. Die lag er prachtig bij in de zon. In een soort van tuinrestaurantje dronken we koffie.
Toen we weer beneden in de stad kwamen was het er inmiddels behoorlijk druk geworden met bezoekers. Het mooie weer en het feit dat het een zondag was, zullen er wel debet aan geweest zijn. Het was heerlijk rondslenteren door de smalle straatjes. Carlotta nam ons nog mee naar een antieke Romeinse terme voordat we afscheid van haar namen en zelf nog wat rondkeken.
De lunch zat bij de excursie en bestond uit een pastamaaltijd die simpel was maar heerlijk smaakte. Ook verschenen er flessen water en, belangrijker, karaffen wijn op tafel. Al met al een prima lunch. Daarna was het tijd om weer naar de bus te gaan die ons naar onze volgende bestemming zou brengen, San Gimignano dat zo’n 30 kilometer verderop ligt.
In San Gimignano maakten we kennis met Marina, een Nederlandse die al 20 jaar in deze streek woont. Uiteraard sprak Marina perfect Nederlands. Ze was wel erg uitgebreid in haar uitleg waardoor het ons niet altijd snel genoeg ging.
San Gimignano is een middeleeuwse ommuurde stad die vooral beroemd is vanwege z’n 14 torens. Rijke inwoners van de stad bouwden die om hun rijkdom tentoon te stellen. Het was lastig fotograferen in de stad omdat de straatjes smal waren en de torens en andere gebouwen hoog. We waren wel onder de indruk van de stad die we gewoonweg prachtig vonden. Ook hier bezochten we een kerk die er van buiten gewoontjes uit zag maar van binnen prachtig was. De muren van de kerk waren helemaal voorzien van fresco’s die het verhaal van het oude en het nieuwe testament uitbeelden. Marina was hier zo uitvoerig met haar uitleg dat we bang waren geen tijd meer over te houden om zelf nog door de stad te slenteren. We gingen daarom wat eerder weg en bekeken zelf de stad nog verder.
Om half vijf zat de excursie er al weer op en bracht de chauffeur ons en de rest van de groep weer terug naar Montecatini Terme. Die reis duurde maar liefst een uur en drie kwartier. Smalle weggetjes en slome Italianen waren daarvan de oorzaak. We waren daardoor pas om half zeven weer naar het hotel. Na het diner had Ron geen zin meer om een blogstukje te typen, vandaar dat deze tekst een dag later is verschenen.
Om 10 uur waren we dan eindelijk in Volterra en maakten we kennis met onze gids Carlotta. Carlotta is een Italiaanse die ooit Nederlands leerde van haar grootouders die uit Den Haag kwamen. Ze sprak onze taal niet perfect, maar was prima te volgen. Handig waren de oortjes die we kregen. Daardoor konden we alles wat ze vertelde goed verstaan, ook al waren we enkele tientallen meters van haar verwijderd. Carlotta hoefde niet te schreeuwen en kon gewoon praten.
Volterra is een oude stad die door de Etrusken is gesticht. Ze ligt boven op een heuvel waardoor we een prachtig uitzicht hadden over de verre omgeving. We konden zelfs de Middellandse zee zien liggen. Onze gids nam ons mee naar de kathedraal. Van buiten weinig opvallend maar van binnen prachtig zoals kerken in Italië wel vaker zijn. Ook werden we meegenomen naar de doopkapel, die hier los staat van de kerk omdat je, als je nog niet gedoopt bent en geen Christen bent, nog niet naar de kerk mag. We zijn toch benieuwd wat ze doen met bijvoorbeeld een islamitische toerist die de kerk wil bekijken.
Vervolgens liepen we door de smalle en soms steile straatjes en legde Carlotta vanalles uit over de Etrusken en de Romeinen. Ook bekeken we een gruwelijk oude stadspoort. Ron had op internet wat huiswerk gedaan en wist wat voor souvenirs te kopen. Toen we dan ook langs het winkeltje van de smid kwamen, kochten we drie prachtige bronzen Etruskische beeldjes.
Carlotta nam ons nog mee naar een uitzichtsplek waar vandaan we inderdaad een prachtig uitzicht hadden over de eeuwenoude stad. Die lag er prachtig bij in de zon. In een soort van tuinrestaurantje dronken we koffie.
Toen we weer beneden in de stad kwamen was het er inmiddels behoorlijk druk geworden met bezoekers. Het mooie weer en het feit dat het een zondag was, zullen er wel debet aan geweest zijn. Het was heerlijk rondslenteren door de smalle straatjes. Carlotta nam ons nog mee naar een antieke Romeinse terme voordat we afscheid van haar namen en zelf nog wat rondkeken.
De lunch zat bij de excursie en bestond uit een pastamaaltijd die simpel was maar heerlijk smaakte. Ook verschenen er flessen water en, belangrijker, karaffen wijn op tafel. Al met al een prima lunch. Daarna was het tijd om weer naar de bus te gaan die ons naar onze volgende bestemming zou brengen, San Gimignano dat zo’n 30 kilometer verderop ligt.
In San Gimignano maakten we kennis met Marina, een Nederlandse die al 20 jaar in deze streek woont. Uiteraard sprak Marina perfect Nederlands. Ze was wel erg uitgebreid in haar uitleg waardoor het ons niet altijd snel genoeg ging.
San Gimignano is een middeleeuwse ommuurde stad die vooral beroemd is vanwege z’n 14 torens. Rijke inwoners van de stad bouwden die om hun rijkdom tentoon te stellen. Het was lastig fotograferen in de stad omdat de straatjes smal waren en de torens en andere gebouwen hoog. We waren wel onder de indruk van de stad die we gewoonweg prachtig vonden. Ook hier bezochten we een kerk die er van buiten gewoontjes uit zag maar van binnen prachtig was. De muren van de kerk waren helemaal voorzien van fresco’s die het verhaal van het oude en het nieuwe testament uitbeelden. Marina was hier zo uitvoerig met haar uitleg dat we bang waren geen tijd meer over te houden om zelf nog door de stad te slenteren. We gingen daarom wat eerder weg en bekeken zelf de stad nog verder.
Om half vijf zat de excursie er al weer op en bracht de chauffeur ons en de rest van de groep weer terug naar Montecatini Terme. Die reis duurde maar liefst een uur en drie kwartier. Smalle weggetjes en slome Italianen waren daarvan de oorzaak. We waren daardoor pas om half zeven weer naar het hotel. Na het diner had Ron geen zin meer om een blogstukje te typen, vandaar dat deze tekst een dag later is verschenen.
Reacties