Dag 2 van het Tuscany Walking Event

Voor dag twee van de Vierdaagse moesten we extra vroeg ons bed uit. De start was namelijk al om acht uur. We waren trouwens al voor de wekker wakker omdat hier de vuilniswagens al om kwart over vijf ‘s morgens langs komen. We waren er in ieder geval netjes op tijd. Vandaag hadden we een rare start van de route. Vanuit de Walking Village liepen we met z’n allen naar het treinstation van Montecatini Terme om daar de trein te nemen naar het startpunt. En daar ging het een beetje fout. De vijftienkilometerlopers moesten er bij de eerste halte uit. De vijfentwintigkilometerlopers bij de tweede halte. En toen besloot de machinist om het eerste station gewoon over te slaan om tijd te winnen. Gevolg was dat, toen de trein in Pescia stopte, de vijftienkilometerlopers te ver waren meegereden en een aantal vijfentwintigkilometerlopers, waaronder wij, in de trein bleven zitten omdat wij dachten bij de tweede stop er uit te moeten. Dit terwijl dat dus in Pescia had moeten zijn. Geen probleem dachten we nog. We stappen de volgende halte uit en nemen even een trein terug. In Italië is dat echter een hele onderneming. Op het stationnetje van Altopascio duurde het namelijk maar liefst een uur en een kwartier voordat er een trein terug naar Pescia reed. De Italianen cancelden gewoon even wat treinen vanwege problemen op het spoor elders. En wij maar denken dat de NS ‘s werelds slechtste treinmaatschappij is. Wel kregen we van de organisatie een cappuccino aangeboden die we op het perron opdronken. Ook de conducteur van de trein was de beroerdste niet. Wij hoefden van hem geen nieuw ticket te kopen om weer in Pescia te komen.

Door al die toestanden begonnen we pas om 10.00 uur aan onze route. Het weer was gelukkig wat beter dan voorspeld. Het zou namelijk gaan regenen vandaag, maar eigenlijk was het heerlijk weer. Vooral voor een wandeling. Van Pescia zagen we helaas niet veel omdat de route het centrum meed. Net buiten het stadje kregen we onze eerste uitdaging op de route. Het pad ging hier steil omhoog naar het dorpje Uzanno. Half gesloopt kwamen we boven aan waardoor we amper van de schoonheid van het plaatsje konden genieten. Vervolgens liepen we langs grote olijvenboomgaarden naar Borgo a Buggiano. Hier besloten veel lopers om neer te strijken op een terrasje. Wij liepen door naar de stempelpost in het dorpje en pauzeerden daar even.
Na de pauze ging de route eigenlijk alleen maar omhoog en het was hard werken en veel zweten. Het was echter allemaal niet voor niets want we kwamen door een aantal prachtige dorpjes. Hadden er geen auto’s gestaan, dan kon je je er zomaar een paar honderd jaar terug wanen. Het grootste deel van de route liepen we alleen. Dat kwam door dat gebeuren met de trein waardoor we achteraan het lopersveld waren geraakt. Toch haalden we af en toe wat andere wandelaars in.
Na het plaatsje Massa, waar we wat dronken, ging de route eindelijk omlaag. Maar wel behoorlijk steil waardoor er een aanslag werd gedaan op onze gewrichten. De laatste kilometers liepen we door de uitgestrekte buitenwijken van Montecatini. Er leek geen eind aan te komen. De laatste kilometer begon het lichtjes te regenen. Dat duurde echter niet lang.

Omstreeks half vier kwamen we bij de finish aan. Daar werden we met applaus ontvangen en kregen we ieder een consumptie, een stuk cake en een pizza aangeboden. Die pizza hebben we niet helemaal opgegeten omdat we ‘s avonds nog moesten dineren. De rest van de pizza gaven we daarom maar weg aan andere lopers. Tegen half vijf waren we terug in het hotel voor een douche en wat rust tot aan dat diner. Het diner viel vandaag wat tegen. Nicky had een te droge kip en Ron een zalmforel die veel te veel naar citroen smaakte. Het kan echter niet alle dagen even lekker zijn. Vandaag weer vroeg slapen want morgen weer een start om 08.00 uur.