Elfstedenpad, etappe 01
Dat het COVID-19 virus meer in de war gooit dan onze vakantiebestemming, bleek deze morgen bij het ontbijt in het viersterrenhotel waarin we verblijven. Niks geen uitgebreid ontbijtbuffet met zalm, Franse kaasjes of gebakjes, maar een continental ontbijt met een broodje, een croissantje en een stukje oud vloerbrood met wat kaas en wat ham en een ei. Dat alles werd aan tafel geserveerd met de mogelijkheid om zelf wat zoet beleg, wat fruit, een sapje en koffie te pakken. Een tegenvaller om eerlijk te zijn. Maar toen we alles naar binnen hadden gewerkt, hadden we wel genoeg gegeten en waren we klaar voor de eerste echte etappe van het Elfstedenpad, 21.4 kilometer naar Mantgum.
Hoewel zwaar bewolkt was het wel droog en de temperatuur was prima om te gaan lopen. Omdat we de komende nacht weer in Leeuwarden slapen, hoefden we de grote rugzak niet mee te nemen en hadden we genoeg aan een klein dagrugzakje. Tegen half tien begonnen we met lopen. Vlakbij de scheve Oldehove toren is de start van de etappe en daarmee het Elfstedenpad. We begonnen goed want een brug die we, tien meter na de start, over moesten stond open om vier schepen door te laten.
Via wat woonstraatjes kwamen we uit bij het WTC-complex. Vroeger heette het hier de Frieslandhal en was het de start van de echte Elfstedentocht. Niks herinnerde hier meer aan de start van deze iconische schaatstocht. Een eindje verder liepen we voorbij aan de 11Stedenhal. Mocht de Elfstedentocht ooit nog een keer verreden worden, dan wordt er vanuit deze immense hal gestart. Wij bekeken er de geschiedenis van de tocht die nog maar 15 keer is verreden voordat we Leeuwarden uitliepen.
Het eerste dorpje dat we passeerden was Ritsumasyl. Dorpje is wel een groot woord voor de paar huizen aan het Deinemer Rak, maar we waren het er over eens dat het hier best mooi wonen is. Deinum is een wat groter dorp met wat voorzieningen maar die waren op deze maandagmorgen allemaal dicht. Dus niks geen koffie. Via weilanden liepen we verder. Het pad was steeds goed, ook in de weilanden al moesten we dat pad af en toe delen met een kudde koeien.
In het plaatsje Boksum staat een kerkje dat open was voor bezoekers. We namen dan ook een kijkje in de Sint Margrietkerk. Het interieur was typisch dat van een protestantse kerk, dus kaal en leeg hoewel er wel een mooie vloer en orgel te bewonderen waren. De plaatselijke bakker had een mooi terras, maar zoals overal in Friesland, is alles gesloten op maandag en dinsdag. Dus weer geen koffie. Toch zat het ons mee in het plaatsje Jellum. We liepen voorbij aan weer een gesloten terras, maar de eigenaar zag ons staan en bood ons spontaan koffie met appelgebak aan, kennelijk blij met de extra inkomsten op een maandag. En zo kwam het dat we toch lekker een terrasje konden pikken. En of het zo moest zijn, brak de bewolking en scheen er een lekker zonnetje.
In de volgende metropool, Baers, staat een opvallend kunstwerk in de vorm van een stalen constructie die een kasteeltje van een vermogende familie uit de 18e eeuw moet voorstellen. Je kon er via een trap naar boven klimmen, maar lieten we na. Via een pad door de weilanden liepen we naar Fûns, een gehuchtje met een terras dat, hoe raad je het, gesloten was op deze maandag. Leuk was dat we, waar we ook liepen, nog steeds de hoge Achmeatoren in Leeuwarden zagen liggen. Bijna 20 kilometer ver zie je het silhouet van deze kantoorkolos. Hoe ver je je hier op het platteland waant, de grote stad is nooit ver weg.
Jorwert bleek een alleraardigst plaatsje met een kerk uit de 11e eeuw die we konden bezoeken. De etappe van deze dag eindigde in het plaatsje Mantgum. Was het pad tot nu toe prima geweest, vlak voor dit dorpje leidde het Elfstedenpad, dwars door en wei met koeien die helemaal bezaaid lag met koeievlaaien. We konden niet anders dan door de stront lopen waardoor onze schoenen, met de finish inzicht, alsnog smerig werden. In Mantgum zat de etappe er op en namen we de trein terug naar Leeuwarden. Aangezien het heerlijk weer was, pikten we hier een terrasje bij de Waag. Gelukkig weten ze in Leeuwarden wel hoe het moet. Vreemd dat de horeca hier twee hele dagen sluit terwijl ze wel mopperen over verminderde klandizie vanwege COVID-19.
Het diner genoten we, net als gisteren, weer in brasserie Duco. De rest van de avond waren we op onze kamer te vinden, klaar voor etappe 2. Morgen lopen we naar Sneek.
Hoewel zwaar bewolkt was het wel droog en de temperatuur was prima om te gaan lopen. Omdat we de komende nacht weer in Leeuwarden slapen, hoefden we de grote rugzak niet mee te nemen en hadden we genoeg aan een klein dagrugzakje. Tegen half tien begonnen we met lopen. Vlakbij de scheve Oldehove toren is de start van de etappe en daarmee het Elfstedenpad. We begonnen goed want een brug die we, tien meter na de start, over moesten stond open om vier schepen door te laten.
Via wat woonstraatjes kwamen we uit bij het WTC-complex. Vroeger heette het hier de Frieslandhal en was het de start van de echte Elfstedentocht. Niks herinnerde hier meer aan de start van deze iconische schaatstocht. Een eindje verder liepen we voorbij aan de 11Stedenhal. Mocht de Elfstedentocht ooit nog een keer verreden worden, dan wordt er vanuit deze immense hal gestart. Wij bekeken er de geschiedenis van de tocht die nog maar 15 keer is verreden voordat we Leeuwarden uitliepen.
Het eerste dorpje dat we passeerden was Ritsumasyl. Dorpje is wel een groot woord voor de paar huizen aan het Deinemer Rak, maar we waren het er over eens dat het hier best mooi wonen is. Deinum is een wat groter dorp met wat voorzieningen maar die waren op deze maandagmorgen allemaal dicht. Dus niks geen koffie. Via weilanden liepen we verder. Het pad was steeds goed, ook in de weilanden al moesten we dat pad af en toe delen met een kudde koeien.
In het plaatsje Boksum staat een kerkje dat open was voor bezoekers. We namen dan ook een kijkje in de Sint Margrietkerk. Het interieur was typisch dat van een protestantse kerk, dus kaal en leeg hoewel er wel een mooie vloer en orgel te bewonderen waren. De plaatselijke bakker had een mooi terras, maar zoals overal in Friesland, is alles gesloten op maandag en dinsdag. Dus weer geen koffie. Toch zat het ons mee in het plaatsje Jellum. We liepen voorbij aan weer een gesloten terras, maar de eigenaar zag ons staan en bood ons spontaan koffie met appelgebak aan, kennelijk blij met de extra inkomsten op een maandag. En zo kwam het dat we toch lekker een terrasje konden pikken. En of het zo moest zijn, brak de bewolking en scheen er een lekker zonnetje.
In de volgende metropool, Baers, staat een opvallend kunstwerk in de vorm van een stalen constructie die een kasteeltje van een vermogende familie uit de 18e eeuw moet voorstellen. Je kon er via een trap naar boven klimmen, maar lieten we na. Via een pad door de weilanden liepen we naar Fûns, een gehuchtje met een terras dat, hoe raad je het, gesloten was op deze maandag. Leuk was dat we, waar we ook liepen, nog steeds de hoge Achmeatoren in Leeuwarden zagen liggen. Bijna 20 kilometer ver zie je het silhouet van deze kantoorkolos. Hoe ver je je hier op het platteland waant, de grote stad is nooit ver weg.
Jorwert bleek een alleraardigst plaatsje met een kerk uit de 11e eeuw die we konden bezoeken. De etappe van deze dag eindigde in het plaatsje Mantgum. Was het pad tot nu toe prima geweest, vlak voor dit dorpje leidde het Elfstedenpad, dwars door en wei met koeien die helemaal bezaaid lag met koeievlaaien. We konden niet anders dan door de stront lopen waardoor onze schoenen, met de finish inzicht, alsnog smerig werden. In Mantgum zat de etappe er op en namen we de trein terug naar Leeuwarden. Aangezien het heerlijk weer was, pikten we hier een terrasje bij de Waag. Gelukkig weten ze in Leeuwarden wel hoe het moet. Vreemd dat de horeca hier twee hele dagen sluit terwijl ze wel mopperen over verminderde klandizie vanwege COVID-19.
Het diner genoten we, net als gisteren, weer in brasserie Duco. De rest van de avond waren we op onze kamer te vinden, klaar voor etappe 2. Morgen lopen we naar Sneek.
Reacties