Eindelijk weer eens weg. Weekendjeweg in de Randstad.

Wie had dat gedacht dat we na ons reisje naar Londen in december 2019 meer dan een half jaar zouden moeten wachten voordat we er weer eens op uit konden trekken. COVID 19 maakt van 2020 het meest bizarre jaar dat we alle twee ooit hebben meegemaakt, ook al lopen we al een tijdje op deze aardkloot rond. Diverse uitjes waar we voor hadden ingeschreven of gereserveerd gingen niet door omdat zowat alles een paar maanden gesloten was vanwege dat klotevirus. We waren dan ook blij dat de noodzakelijke maatregelen eind mei steeds meer werden versoepeld. Toen we hoorden dat de hotels weer gasten mochten ontvangen en ook de restaurants weer open gingen voor gasten, waren we er als de kippen bij om een hotelkamer te boeken voor een hoogstnoodzakelijk weekendje weg. Het was heerlijk om op de bank te zoeken naar een leuk hotel in een mooie streek. Uiteindelijk kwamen we uit in de streek onder Amsterdam. Daar liggen gebieden met mooie meren en in dat deel van Nederland waren we nog niet geweest. Het hotel van keuze werd het van der Valk hotel aan de A4. Niet direct de mooiste locatie, zo direct aan de snelweg, maar wel erg centraal gelegen in dat gebied en onze ervaringen met van der Valk zijn erg goed. 

En zo kwam het dat we op de eerste droge dag in de maand juli van “rampjaar” 2020 naar Woubrugge reden. Vanuit dat plaatsje vertrok een wandelroute langs de Wijde Aa, een deel van de Kaag en Braassem. De auto werd comfortabel midden in het dorp geparkeerd en langs de Woutwetering liepen we door het dorp. Op het water voeren tal van bootjes en aan de overkant van het water zaten mensen op een gezellig terras. Je zou er bijna willen wonen ware het niet dat Woubrugge in het verkeerde deel van Nederland ligt. Helaas liep niet de hele route langs het water want dat zag er toch het leukste uit. Toch zagen we genoeg van de grote en ongetwijfeld onbetaalbare huizen direct aan het water.
Nadat we Woubrugge achter ons hadden gelaten liepen we via de Plasdijk in de richting van Hoogmade. Het was druk op het pad vanwege de vele fietsers die er op deze zonnige zondag op uit trokken. We waren wel een beetje jaloers op die mensen met een bootje die zich lekker op het water konden voortbewegen. En dat waren er een boel. Na ongeveer 6 kilometer wandelen kwamen we aan in Hoogmade, een onooglijk plaatsje maar wel met een een leuke brasserie, direct aan het water. Bij de Kromme Does deden we een drankje en vulden we de verloren calorieën aan met een stuk appeltaart met een gigantische hoeveelheid slagroom terwijl we keken naar de talloze bootjes die voorbij kwamen varen.
Met onze magen weer gevuld, liepen we Hoogmade uit. Het was er druk wat niet zo gek was gezien het weer. Het betekende wel dat we regelmatig aan de kant moesten voor ontelbare fietsers en auto’s die eigenlijk niet op die smalle weggetjes zouden moeten rijden. Mooi waren de diverse molens die er staan om de polders droog te malen. Het land is hier op plaatsen dan ook lager gelegen dan het water. Door de wolkenlucht maakten we veel foto’s niet die Hollandser konden zijn.

De route die we liepen vonden we in een bibliotheekboekje uit 2004. Dat die route niet meer actueel was bleek toen we, geheel volgens de beschrijving, in het boekje een weiland in liepen in de richting van het water om vervolgens langs dat water verder lopen. Het pad liep echter dood en er zat niks anders op dan terug te lopen naar de verharde weg. Uiteindelijk kwamen we toch uit bij het water van de Wijde Aa en konden we weer genieten van het wijdse uitzicht over het water er de bootjes die er voeren. Bij het Paddegat moesten we een pontje nemen om verder te komen. De overtocht kostte maar liefst €1,20 per persoon voor een krappe 100 meter. Maar er zat niks anders op, wilden we onze ronde afmaken.

Na zo’n vier uur wandelen waren we weer terug in Woubrugge en zat de wandeling er na precies 15 kilometer er weer op. Tijd om naar het hotel te rijden. Daar kwamen we iets na vieren aan. Bij het inchecken kregen we nog een fles bubbels mee. Onze kamer voor de komende twee nachten is een ruime en zag er prima uit. We dronken we fles bubbels meteen leeg en zelfs Nicky hielp mee. Vlak voor het diner liepen we nog een rondje buiten nabij het hotel maar dat was allemaal niet zo spannend zoals eigenlijk verwacht.
We aten deze avond prima in het restaurant. De tijd van kip met appelmoes met een kers is bij van der Valk al lang verleden tijd. We vinden dat je prima kan eten in de restaurants van dit concern. De rest van de avond waren we op onze kamer te vinden, plannen makend voor de volgende dag.