Brabants Vennenpad Etappe 03
Om in Sint Oedenrode te komen, namen we deze dag niet de trein, maar reden we met de auto naar het eindpunt van deze etappe in Son en Breugel en namen daar de bus naar “Rooi”. Daardoor wonnen we veel tijd en waren we al voor negenen aan het wandelen. In Sint Oedenrode werden we het dorp uitgeleid langs de oevers van de Dommel. Onderweg kwamen we langs de 15e eeuwse Knoptoren. Daar in de buurt stonden nog enkele andere oude pandjes die heel aardig waren.
Nadat we de A50 over waren gestoken was het afgelopen met de bebouwing en liepen we langs akkers en weilanden naar de Dommel toe. In de Dommelbeemden was een uitkijktoren gebouwd waar vanaf je een wat hoger uitzicht had over het riviertje en het dorp dat we net hadden verlaten. Dat is altijd leuk voor wat foto’s of een filmpje.
Langs graanvelden liepen we naar de Martinuskapel waarna we natuurgebied De Moerkuilen in werden geleidt. Het meertje met de gelijknamige naam lag er mooi bij op deze prachtige dag. Op het water lagen veel waterlelies en aan de randen van het water stond het vol met riet en overhangende bomen. Ook stonden er veel kleurrijke weidebloemen in bloei. Best een leuk plaatje zo.
Van de Moerkuilen liepen we naar de Hazenputten, een ander meertje. Hier pauzeerden we even en liepen we langs Schotse hooglanders af naar de Vresselse Bossen. De Dommel was hier niet te bekennen maar de bossen waren mooi want er was genoeg afwisseling in het landschap.
Bij restaurant De Vresselse Hut pikten we een terrasje en werkten er en passant ook maar weer een stuk gebak naar binnen. De verbrandde calorieën moeten immers worden aangevuld, nietwaar? Met een gevulde maag volgden we daarna de Dommel in de richting van Son en Breugel. De route was deze dag heuvelachtig, net als de derde etappe van de Nijmeegse Vierdaagse. Daardoor zagen we af en toe de Dommel vanuit een ander perspectief wat dan weer erg mooi was.
Son en Breugel was het eindstation van deze etappe, maar we werden nog wel een behoorlijk eind om gestuurd voordat we bij de finish waren. Door de Sonse Bergen ging het naar Breugel en vandaar uit naar het Wilhelminakanaal. We liepen enkele kilometers langs dat water voordat we aankwamen bij de Sonse hefbrug. Daarmee kwam er een einde aan deze etappe. Onze auto stond heel comfortabel bij die finish waardoor we binnen een half uurtje weer thuis waren.
Langs graanvelden liepen we naar de Martinuskapel waarna we natuurgebied De Moerkuilen in werden geleidt. Het meertje met de gelijknamige naam lag er mooi bij op deze prachtige dag. Op het water lagen veel waterlelies en aan de randen van het water stond het vol met riet en overhangende bomen. Ook stonden er veel kleurrijke weidebloemen in bloei. Best een leuk plaatje zo.
Van de Moerkuilen liepen we naar de Hazenputten, een ander meertje. Hier pauzeerden we even en liepen we langs Schotse hooglanders af naar de Vresselse Bossen. De Dommel was hier niet te bekennen maar de bossen waren mooi want er was genoeg afwisseling in het landschap.
Son en Breugel was het eindstation van deze etappe, maar we werden nog wel een behoorlijk eind om gestuurd voordat we bij de finish waren. Door de Sonse Bergen ging het naar Breugel en vandaar uit naar het Wilhelminakanaal. We liepen enkele kilometers langs dat water voordat we aankwamen bij de Sonse hefbrug. Daarmee kwam er een einde aan deze etappe. Onze auto stond heel comfortabel bij die finish waardoor we binnen een half uurtje weer thuis waren.
Reacties