De Amsterdamse Waterleidingduinen en Noordwijk aan Zee
Na een warme nacht wachtte ons in het restaurant een ontbijtbuffet waar je met plastic handschoenen aan je ontbijt bij elkaar kon zoeken. Van anderhalve meter afstand was geen sprake. Zoals eigenlijk overal. Je ziet bedrijven wel hun best doen en allerlei maatregelen treffen om het zo veilig mogelijk te maken, maar de mensen gaan er al snel al voorbij zoals ook hier.
Voor vandaag hadden we een wandelroute in de Amsterdamse Waterleidingduinen gepland. Vanuit ons hotel reden we er in een klein half uurtje naar toe. Nicky wilde persé naar dit gebied toe omdat hier veel herten en vossen leven. Voor €5 hadden we ieder een dagpas en stond onze auto geparkeerd. De route hadden we op de telefoon staan, dus dat was makkelijk navigeren. Zonder die route hadden we de weg nooit gevonden want die stond namelijk nergens aangegeven. We liepen door een prachtig gebied. Bossen werden afgewisseld met zandduinen en overal waren er waterpartijen met daarin helder water te vinden. We liepen er aanvankelijk ook bijna alleen. Pas later op de route kwamen we wat meer mensen tegen. Al snel vonden we in wat bosjes onze eerste herten. De dieren zagen ons wel, maar kennelijk voelden ze zich veilig genoeg om niet weg te rennen. Daarom konden wij ze rustig fotograferen al was het wel vanaf een afstandje. Al snel zagen we meerdere herten in bosjes rondstruinen. Die lieten zich niet zo makkelijk benaderen en waren al weg voordat we bij ze in de buurt konden komen.
Doordat we zo naar dieren aan het zoeken waren schoten we niet heel erg op met onze wandeling. Die was ruim 10 kilometer lang maar over de eerste vijf kilometer deden we meer dan twee uur. Onderweg aten we een boterham waarna we weer verder slenterden. De hele wandeling had veel weg van een wandelsafari. Op iets meer dan de helft van de route kwamen we een kudde herten tegen die aan de overkant van een kanaaltje stonden te grazen. Door het water voelden de dieren zich kennelijk veilig en daarom bleven ze ongestoord staan. Dat gaf ons de gelegenheid om de herten, meest mannetjes, goed te bekijken en te fotograferen.
Een vos vonden we deze dag niet. We spraken een man die ons een gebied aanwees waar een vos met 5 jongen zou moeten zitten, maar hij gaf ons ook aan dat de diertjes vermoedelijk in hun hol bleven omdat het midden op de dag was en behoorlijk warm. Toch hielden we wat hoop de vossen te zien, maar het gebeurde helaas niet.
Na ruim drie en een half uur waren we klaar met de wandeling door dit prachtige duingebied en was het hoog tijd om te gaan lunchen. Daarvoor reden we naar Noordwijk aan Zee. Daar was het druk wat ook niet zo gek was gezien het vakantieseizoen en het prachtige weer. We hadden geluk met het vinden van een parkeerplek. Vlakbij de boulevard vonden we nog net een leeg plekje waar onze auto netjes in paste. En daarom zaten we ook zo op het terras van een strandtent aan een lekker drankje en een hapje. Na de lunch liepen we de boulevard even op en neer voordat we weer terug reden naar ons hotel. Daar hadden we weer een tafeltje gereserveerd in het restaurant. Na een lekker diner hadden we een rustige avond op onze kamer.
Voor vandaag hadden we een wandelroute in de Amsterdamse Waterleidingduinen gepland. Vanuit ons hotel reden we er in een klein half uurtje naar toe. Nicky wilde persé naar dit gebied toe omdat hier veel herten en vossen leven. Voor €5 hadden we ieder een dagpas en stond onze auto geparkeerd. De route hadden we op de telefoon staan, dus dat was makkelijk navigeren. Zonder die route hadden we de weg nooit gevonden want die stond namelijk nergens aangegeven. We liepen door een prachtig gebied. Bossen werden afgewisseld met zandduinen en overal waren er waterpartijen met daarin helder water te vinden. We liepen er aanvankelijk ook bijna alleen. Pas later op de route kwamen we wat meer mensen tegen. Al snel vonden we in wat bosjes onze eerste herten. De dieren zagen ons wel, maar kennelijk voelden ze zich veilig genoeg om niet weg te rennen. Daarom konden wij ze rustig fotograferen al was het wel vanaf een afstandje. Al snel zagen we meerdere herten in bosjes rondstruinen. Die lieten zich niet zo makkelijk benaderen en waren al weg voordat we bij ze in de buurt konden komen.
Doordat we zo naar dieren aan het zoeken waren schoten we niet heel erg op met onze wandeling. Die was ruim 10 kilometer lang maar over de eerste vijf kilometer deden we meer dan twee uur. Onderweg aten we een boterham waarna we weer verder slenterden. De hele wandeling had veel weg van een wandelsafari. Op iets meer dan de helft van de route kwamen we een kudde herten tegen die aan de overkant van een kanaaltje stonden te grazen. Door het water voelden de dieren zich kennelijk veilig en daarom bleven ze ongestoord staan. Dat gaf ons de gelegenheid om de herten, meest mannetjes, goed te bekijken en te fotograferen.
Een vos vonden we deze dag niet. We spraken een man die ons een gebied aanwees waar een vos met 5 jongen zou moeten zitten, maar hij gaf ons ook aan dat de diertjes vermoedelijk in hun hol bleven omdat het midden op de dag was en behoorlijk warm. Toch hielden we wat hoop de vossen te zien, maar het gebeurde helaas niet.
Na ruim drie en een half uur waren we klaar met de wandeling door dit prachtige duingebied en was het hoog tijd om te gaan lunchen. Daarvoor reden we naar Noordwijk aan Zee. Daar was het druk wat ook niet zo gek was gezien het vakantieseizoen en het prachtige weer. We hadden geluk met het vinden van een parkeerplek. Vlakbij de boulevard vonden we nog net een leeg plekje waar onze auto netjes in paste. En daarom zaten we ook zo op het terras van een strandtent aan een lekker drankje en een hapje. Na de lunch liepen we de boulevard even op en neer voordat we weer terug reden naar ons hotel. Daar hadden we weer een tafeltje gereserveerd in het restaurant. Na een lekker diner hadden we een rustige avond op onze kamer.
Reacties