Dag 20 - Naar Dubai

Hamit pikte ons om half zeven op bij het hotel en bracht ons naar het vliegveld. Daar namen we afscheid van onze trouwe chauffeur en gids. Onze koffers waren we zo kwijt omdat we al online waren ingecheckt en nadat we van de immigratiedienst een laatste Sri Lankaanse stempel in ons paspoort hadden gekregen, konden we gaan shoppen in de taxfree winkeltjes op het vliegveld. Nou, van shoppen kwam niet veel. Alles was er in Amerikaanse dollars geprijsd en zo duur dat het niet normaal meer was. Een Snicker kostte er bijvoorbeeld $3!. Ook ons ontbijt was het duurste in al die tijd dat we in Sri Lanka waren. Een cappuccino? $6,-. Een bagel? $6,-. We waren in ieder geval zo al onze rupees kwijt.

Over de vlucht naar Dubai valt niet zo heel veel spannends te vertellen. Wel dat we op tijd landden na vier uur vliegen. Het vliegveld in Dubai is zo groot dat we met een trein naar de aankomsthal moesten rijden. Daar stonden we even in een Eftelingrij voor de immigratiedienst. Die bestond louter uit nors kijkende mannen met baarden gekleed in een wit laken. Desondanks kreeg we ons visum en konden we door. Onze tassen lagen al op de band toen we daar bij aan kwamen. Een pinautomaat was snel gevonden voor de eerste dirhams waarna we op zoek konden naar de metro. We kochten ieder een zogenaamde NOL-kaart, de Dubaise variant van de OV-chipkaart waarmee we zo de metro in konden. In een kwartiertje stapten we vlakbij het door ons geboekte hotel uit en kregen meteen een klap van het warme weer. Het was maar liefst 37 graden Celsius.

Het inchecken in het Asiana hotel duurde wat langer dan gedacht want men kon onze reservering eerst niet vinden. Gelukkig werd die toch nog gevonden en even later konden we onze luxe kamer voor de komende 5 nachten betrekken. Die is van alle gemakken voorzien zoals je van een vijfsterrenhotel mag verwachten. 

Even later gingen we voor een eerste verkenning van de stad op pad. Naast ons hotel ligt een mall, maar die vonden we niet zo spannend. Wel is de supermarkt daar lekker gemakkelijk. Met de metro reden we naar een halte in de buurt van het Dubai museum. Een navigatie-app op de iPhone bracht ons naar het museum zelf. Het museum was best aardig om een beeld te krijgen van het ontstaan van deze wereldstad en hoe het er vroeger aan toe ging. Wel jammer was dat tegelijk met ons een bus Chinezen het museum in kwam. Het werd een hele klus om een foto te maken zonder een poserende Chinees er op.

Weer buiten slenterden we door wat smalle straatjes rondom het museum en het fort en kwamen uit bij de Dubai Creek, Hier ging net de zon onder wat wel een leuk zicht gaf. Hier had een je ook één van de vele souks in de stad. Het zag er kleurrijk uit maar lopen door de souk was geen onverdeeld genoegen. Letterlijk elke meter werden we wel aangesproken door een winkeleigenaar die ons in z’n winkel wilde hebben en daar waren ze best volhardend in. Zodra we ook maar twee seconden bij een winkeltje stil stonden werden we al benaderd om het zaakje leeg te kopen.

We waren blij weer uit de souk te zijn en namen voor welgeteld 1 dirham een bootje naar de overkant van de Creek. Dat was een prettig tochtje omdat er een windje op het water stond. Aan de andere kant van de Creek kwamen we weer terecht bij een aantal souks. Die lieten we even voor wat ze waren. Wel bekeken we nog even de goudsouk. Hier werden we gek genoeg niet lastig gevallen door verkopers. We vergaapten ons aan de onvoorstelbare hoeveelheid protserige sieraden. Hier was het echt alles goud wat er blonk.

We vonden met onze app weer een metrostation en reden terug naar het station vlakbij ons hotel. In een restaurant schoven we aan bij een Chinees buffet. Dat was voor Dubaise begrippen best betaalbaar en na een bezoek aan de supermarkt voor wat drankjes liepen we naar ons hotel. Daar waren we nog even bezig met de voorbereidingen voor morgen maar gingen vroeg slapen. De dag had lang genoeg geduurd, zeker nu we weer een aantal tijdzones zijn opgeschoven.