Dag 23 - Ibn Battuta, Mall of the Emirates en de Burj al Arab

Vandaag stonden er weer een aantal bezoeken aan winkelcentra op het programma. Na het ontbijt, dat deze dag gelukkig weer prima in orde was, namen we de metro en reden in een klein uurtje naar het opvallende winkelcentrum Ibn Battuta, helemaal aan de westkant van Dubai. Ibn Battuta was een Marokkaanse ontdekkingsreiziger uit de veertiende eeuw. Hij reisde van Tanger naar China. Het winkelcentrum heeft de door Battuta bezochte landen als thema. Er zijn zes verschillende gebieden in het winkelcentrum die ieder een land uitbeelden. Wij kwamen vanuit de metro in het Perzische deel binnen. Daar kwamen we o.a. uit bij veruit de mooiste Starbucksvestiging in de wereld. Onder een gigantische Perzische lamp en een schitterend plafond zit de Amerikaanse koffieboer met een vestiging. Andere delen waren Egypte, Tunesië, Andalusië, India en China. Alles was tot in de puntjes uitgewerkt en per land was er een bijzonder object. Zo had je een grote olifant in het Indiase deel en een heuse Chinese jonk in dat deel. Hoewel veel kleiner dan de Dubai Mall, vonden we deze veel leuker. Ook was het hier lekker rustig zodat we op ons gemak konden rondkijken. We gaven hier trouwens ook meer geld uit dan gisteren in de Dubai Mall. We vonden namelijk wat souveniertjes en we kochten ieder een nieuw iPhonehoesje.

Na een cappuccino in de genoemde Starbucksvestging namen we de metro naar de Mall of the Emirates. Hier zitten heel veel erg luxe winkels. Wij vonden deze mall wat “gewoontjes" qua architectuur. We kwamen hier ook niet om te winkelen maar voor de beroemde “Ski Dubai”, een grote indoor skihelling maar ook pretpark waar het binnen -4 graden Celsius is. We gingen er niet naar binnen omdat de entreeprijs belachelijk hoog was, zoals eigenlijk alle attracties in Dubai. Toch konden we wel meekrijgen wat er allemaal te zien en te beleven was door de grote ramen waardoor je vanuit het winkelcentrum kon kijken. Het waren vooral mensen uit Dubai zelf en andere warme landen die naar binnen gingen en waarschijnlijk voor de eerste keer in hun leven sneeuw zagen en voelden en het hoogstwaarschijnlijk bar koud hadden met die -4 graden. Dik ingepakt waggelden ze onwennig over de sneeuw.

Wij lunchten in het winkelcentrum voordat we ons waagden aan een wandeling van ruim drie kilometer naar het meest luxe hotel ter wereld. Het iconische Burj al Arab ligt op een kunstmatig eiland voor de kust en heeft de vorm van een gigantisch zeil. De metro komt er niet in de buurt en daarom liepen we het eindje maar. Ondanks de  37 graden Celsius was de wandeling goed te doen. Wat niet goed te doen was, was een fatsoenlijke foto maken van het hotel. Voor de toegangsweg naar het hotel staan grote slagbomen en houdt de bewaking iedereen tegen. En ook via het naastgelegen Jumeirah hotel konden we niet naar het strand voor een foto. Daar werden we namelijk ook tegengehouden door een bewaker. Die verwees ons naar een publiek strand waar vandaan we de Burj al Arab wel konden zien. Hij verzuimde er echter bij te zeggen dat we nog een behoorlijk eind moesten lopen voordat we op dat strand waren vanwege uitgebreide bouwactiviteiten. Die uitgebreide bouwactiviteiten zorgden er ook voor dat we geen foto konden maken zonder enkele bouwkranen erop. Het was er ook een teringherrie door de heimachines. Je zal maar duizenden euro’s per nacht betalen voor een kamer en dan de hele dag de herrie van de bouwactiviteiten aan moeten horen en uitkijken op een grote bouwput.

Om niet weer terug te hoeven lopen naar de metro, besloten we de bus te nemen. Dat lukte maar we moesten wel lang wachten voordat lijn 81 onderhand eens langs kwam. Daarna volgde nog bijna drie kwartier staan in de metro voordat we weer bij ons hotel waren. We waren moe en gingen ’s avonds niet meer uit dineren, mede omdat we uitgebreid geluncht hadden. We namen wat eten mee uit een supermarkt en bleven deze avond lekker op onze eigen vijfsterrenhotelkamer hangen.