Dag 18 - Wilpattu NP

Deze dag begon wel heel erg langzaam. Nadat we wakker waren geworden en hadden ontbeten, moesten we tot twaalf uur wachten voordat we naar het Wilpattu NP konden gaan voor de safari van vandaag. De wachttijd besteedden we aan het regelen van de was, wat spelletjes op de iPhone en wat internetten. 

Toen het dan eindelijk twaalf uur was, reed Hamit ons in een uurtje tijd naar het grootste nationale park van Sri Lanka. We zouden hier een vier uur durende safari gaan doen. Onze grootste hoop was dat we één of meerdere van de luipaarden zouden zien. Deze beesten komen hier namelijk veel voor. We hadden weer een jeep voor ons tweeën en Hamit was weer de spotter. Dat hij deze keer meer zou spotten dan in het Udawalewe NP was onze hoop maar niet onze verwachting.

In het begin was het nog heerlijk weer en we zagen vooral vogels, een enkele buffel, veel hertjes en de veelvoorkomende watermonitor. Van luipaarden nog geen spoor. Het park is gigantisch groot en we reden een heel eind het park in. De begroeiing was hier veel dichter dan in Udawalewe. Daardoor was het wat moeilijker om wild te spotten. Wij vonden meer wild dan onze spotter voorin de auto. 

De chauffeur deed z’n best en reed ons de hele middag rond op zoek naar die verdomde luipaarden maar we vonden ze niet. Wel zagen we nog krokodillen, twee olifanten, buffels, diverse soorten vogels maar wat we ook zochten, geen luipaarden.

Helaas hielden we het niet de hele middag droog. Al binnen het uur na de start van de safari hadden we onze regenjassen aan omdat er een malse bui viel. En hoewel we onder een afdakje zaten, werden we toch nat als het regende. Gelukkig duurde de regenbui niet lang en even later scheen de zon weer. Dat ging zo nog een paar keer. 

De safari duurde in totaal zo’n vijf uur en dat was eigenlijk een uur te lang. Tussen vijf en zes was het licht veel minder mooi en was het eigenlijk te donker om mooie foto’s te kunnen maken. Bovendien zag de hemel er erg mooi maar zeer onheilspellend uit. Toen we iets voor zessen bijna bij de uitgang van het park waren, gingen de hemelsluizen maximaal open. Afdak of niet, we werden zeiknat. Inmiddels was het ook gaan schemeren en toen we terug naar Anuradhapura reden was het donker. Is rijden in Sri Lanka overdag al een uitdaging, in het donker moet je een sterke doodswens hebben om dan te rijden. Meer dan de helft van de verkeersdeelnemers rijdt hier zonder licht op de pikdonkere wegen. Hamit had kennelijk haast en raasde over de donkere wegen. Wat waren we blij toen we heelhuids bij het hotel aan kwamen.

Als diner hadden we een Sri Lankaanse currymaaltijd besteld en die was overheerlijk. Tijdens het diner vulden we de obligate enquête in en de rest van de avond waren we druk met de foto’s. Morgen gaan we al weer terug naar Negombo en zit ons verblijf in dit prachtige land er al weer bijna op.