Schloss Hohenschwangau

Toen we wakker werden en uit het raam keken zagen we weer een mooie blauwe lucht. Ongelooflijk dat we in november zo veel mooi weer hebben. Toch zou deze dag wel eens de laatste dag met mooi weer kunnen zijn. De vooruitzichten voorspellen niet veel goeds voor de komende dagen.

Na een heerlijk uitgebreid ontbijt gingen we weer te voet naar Hohenschwangau. Deze keer kozen we voor de vlakke en directe weg daar naartoe. Binnen een uur stonden we weer bij de ticket-office bij de Königsschlösser en kochten deze keer kaartjes voor een bezoek aan Schloss Hohenschwangau. Dit kasteel van de ouders van koning Ludwig de 2e is niet zo populair als Neuschwanstein en dus worden er ook minder rondleidingen gegeven. Wij moesten meer dan een uur wachten voordat onze tour door het kasteel begon. We vermaakten ons in de tussentijd met het nemen van foto’s bij de Alpsee en ook liepen we alvast naar het kasteel toe. Ook buiten viel er nog genoeg te zien en te fotograferen.

Om half twaalf mochten we naar binnen en troffen daar een zeer goed Engels sprekende gids. Hij gaf ons uitgebreide informatie over het kasteel en de vertrekken waar we doorheen werden geleid. Het interieur van dit kasteel was aanmerkelijk soberder dan dat van Neuschwanstein, maar nog steeds zag het er allemaal erg luxe uit. Vooral de vele schilderingen op de muren waren mooi. Hoewel ze zo’n 180 jaar oud waren, waren ze nog in uitstekende staat. De mooie kleuren hadden nog niets van hun schoonheid ingeboet. De ouders van Ludwig de 2e leefden op verschillende verdiepingen. Kennelijk hielden ze niet zo veel van elkaar. Toch bleek er een geheime gang in het kasteel te zijn waardoor de koning en de koningin ongezien elkaar konden bezoeken.

De rondleiding duurde ongeveer een half uur waarna we buiten nog wat verder rondkeken rondom het slot. Na een kop cappuccino en een pretzel liepen we vervolgens Hohenschwangau uit naar de Sankt Colomankirche. Deze kerk staat bij het plaatsje Schwangau moederziel alleen midden in een weiland. Het kerkje dateert uit de 17e eeuw en wij wilden het graag van binnen bekijken. Volgens onze informatie moest het kerkje vanaf half twee open zijn. Toen wij daar echter rond die tijd aankwamen bleek het kerkje dicht en dat bleef het ook. We wachtten tot bijna twee uur in de hoop dat de deur zou worden geopend, maar dat gebeurde niet. Al die tijd zaten wij op een bankje in de zon. Het was zo warm dat zelfs zonder jas het nog zweten was. We gaven het maar op en liepen naar het plaatsje Schwangau. Daar viel niet zo veel te zien. Het werd ons duidelijk dat we buiten het seizoen hier waren. Winkels, restaurantjes en hotels waren dicht. Alleen in het kerkje was wat leven. We namen binnen even een kijkje. Net als in veel kerken was het interieur ook hier druk bewerkt.

Onder een blauwe lucht en met een lekker zonnetje liepen we door naar Füssen. Hier liepen we nog een tijd door het stadje. Al dwalend door de straatjes kwamen we onder andere uit bij het Franciscaner klooster met ook weer een kerk met prachtig interieur. De laagstaande zon scheen aan het einde van de middag ook mooi op de huizen in de straatjes met ruwe klinkers. Dat leverde weer mooie foto’s op. Füssen heeft niet echt een mooie binnenstad maar toch was er voldoende te zien om een paar uurtjes in door te brengen. De diverse musea bewaren we voor de komende dagen als het weer drastisch gaat verslechteren.

Terug bij het hotel dronken we eerst nog wat uit de bar voordat we, via een bezoekje aan een supermarkt, naar onze kamer gingen om daar wat bij te komen en de fotobuit te bekijken. ’s Avonds aten we in een simpel maar degelijk Duits restaurant waar de porties zo groot waren dat we allebei het eten op ons bord niet op konden. Met gemak hadden we met z’n tweeën van één portie kunnen eten. We vrezen nu al de weegschaal als we zondag weer thuis komen.

Morgen gaan we, op Ron z’n verjaardag, een stukje van de Romantische Strasse rijden.