Een dagje kerken kijken

Toen we deze morgen wakker werden was het weer buiten compleet omgeslagen. Hadden we 6 dagen de zon gezien, nu regende het pijpenstelen. Daar wisten we van en daarom hadden we er rekening mee gehouden met ons programma. We zouden vandaag niet gaan wandelen maar met de auto een stukje van de Romantische Strasse gaan rijden.

De dag begon met kadootjes voor Ron die 55 jaar oud werd. Bij het ontbijt in het hotel was er een glaasje bubbelwijn voor de jarige naast al dat andere lekker eten en drinken.
Onze eerste stop deze dag was in het plaatsje Steingaden. We parkeerden onze auto op een leuk pleintje voor het premonstratenzer klooster uit 1147. Voordat we de kerk hier bekeken, namen we ook nog een kijkje in twee kleine kapelletjes. De kerk was overdadig versierd zoals zoveel kerken hier. Leuk was ook de kruisgang die je hierboven ziet afgebeeld. We waren de enige aanwezigen in de kerk totdat een gek oud vrouwtje op kwam dagen. Ze sprak ons aan dat ze van de brug gesprongen was en nog wat meer onzin wat we niet helemaal konden verstaan. Toen ze zag dat wij haar niet begrepen, liep ze verder, ongetwijfeld denkend dat die twee snoeshanen hartstikke gek waren. Vanwege de onophoudelijk vallende regen namen we buiten snel een paar foto’s om daarna de auto weer in te vluchten.

Een paar kilometer buiten Steingaden ligt een monument dat op de Unesco werelderfgoedlijst staat; de Wieskirche. Deze kerk uit 1745 staat midden in de weilanden, hoewel hij daar niet alleen staat. Inmiddels zijn er diverse gebouwen en een grote parkeerplaats met winkeltjes bij gebouwd. Toen wij er waren, waren alle winkeltjes dicht. Het toeristenseizoen was duidelijk voorbij.

Gelukkig was de beroemde kerk wel open. De architect van de kerk, Dominikus Zimmermann, had het plafond van hout gemaakt waardoor de muren van de kerk niet zo sterk hoefden te zijn en hij de ramen groter kon maken. Gevolg is een kerk met opvallend veel licht. De broer van de architect, Johann, beschilderde de kerk. Dat hij een puike prestatie leverde is te zien aan het plafond. Hoewel het plafond nagenoeg helemaal vlak is, is dat absoluut niet te zien. Als je van onderen naar de schilderingen kijkt, lijkt dat plafond hartstikke hol. Behalve de schilderingen waren ook de ontelbare beeldhouwwerken erg mooi. We moeten er niet aan denken om thuis zo’n interieur te hebben maar voor een kerk is het erg mooi. We waren dan ook een hele tijd in de kerk te vinden, deels ook omdat we buiten toch maar nat werden.
Onze volgende stop was in een klein dorpje dat door het leven gaat onder de naam Wildsteig. Ook daar bekeken we het kerkje. Hoewel vele malen kleiner dan de Wieskirche, mocht het interieur er toch zijn.

In Rottenbuch waren we langer. Daar heb je een groot kloostercomplex van Augustijnse kanunniken. Het klooster zelf is niet te bezoeken maar de kerk weer wel. Hoewel we al aardig begonnen te wennen aan al die drukke interieurs van kerken hier, was deze nog weer een stapje meer versierd. Letterlijk geen vierkante centimeter was onversierd. We merkten aan onszelf dat we een beetje kerkmoe begonnen te worden. Hoewel de kerk dat beslist niet verdiende, waren we binnen een minuut of vijf weer buiten waar het nog steeds regende.

In een klein bakkerijtje tegenover het klooster dronken we een cappuccino voordat we verder reden naar het stadje Schongau.

Schongau is een stadje dat z’n stadsmuren nog heeft. In het centrum staan een paar interessante gebouwen. Nadeel was wel dat het hevig bleef regenen en met een paraplu in de hand loopt het toch niet zo lekker. We bekeken een stuk stadsmuur, liepen door het centrum en bezochten maar weer eens een kerk. In het Ballenhaus op de Markt gingen we naar binnen om te ontsnappen aan de regen en om wat te eten. We bestelden ieder een broodje en zoals de hele week al, kwam er veel te veel eten op tafel te staan. We zaten allebei dan ook helemaal vol toen we het broodje op hadden.

Na de lunch liepen we nog door wat straatjes maar besloten om terug naar Füssen te gaan. Het zou vandaag niet meer stoppen met regenen en zo was er niet zo veel aan. Terug in het hotel vermaakten we ons prima hoewel de internetverbinding om te huilen was.

’s Avonds gingen we uit eten bij Herzl am Rathaus. In dat restaurantje hadden we al eerder gegeten deze week en dat was toen goed bevallen. Ook nu aten we alle twee weer een “flamkuchen”. Voor vijfentwintig euro aten en dronken we lekker. De rest van de avond dronken we nog wat op de kamer en vloekten op de internetverbinding. Morgen gaan de Füssen verder bekijken. Hopelijk is het dan wat droger.