Zwitserland, dag zeven
Vandaag was onze laatste hele dag in Zwitserland. Het weer was weer niet om over naar huis te schrijven, dus wat gedaan deze dag? Onze treinpas was verlopen en het was nu niet echt weer om in de omgeving te gaan wandelen. Na het ontbijt bespraken we de diverse opties en kozen ervoor om een drietal passen te gaan rijden; de Grimselpas, de Furkapas en de Sustenpas. Deze passen kun je in een grote driehoek achter elkaar afwerken. Lekker veel bochtjes draaien en, als het weer meewerkt, prachtige uitzichten.
Op weg naar de drie passen, kwamen we langs de Aareschlucht gereden. Door de rivier de Aare is een canyon uitgesleten die op z’n smalst nog geen meter breed is. Op hun onnavolgbare wijze hebben de Zwitsers een looppad, iets boven de rivier aangelegd waarover je door de canyon kunt lopen terwijl de rivier onder je door met grote snelheid in de richting van Meiringen stroomt. Omdat we toch in de buurt waren, liepen we de canyon op en neer.
Het was al twaalf uur geweest toen we de 2165 meter hoge Grimselpas opreden. En alsof de duvel er mee speelde, kwam meteen een dikke mist opzetten waardoor we helemaal geen uitzicht hadden en alleen bezig waren de weg te vinden. Gelukkig werd het aan het einde van de pas, bij het plaatsje Gletsch weer helder. Hier begon ook de Furkapas. Hier begon de zon zelfs te schijnen en keken we uit op de majestueuze bergen waaruit de Rhône uit ontspringt. Meteen maakten onze camera’s overuren. Leuk was dat we bij een rustplaats bij de Rhônegletscher een collega van Ron tegen het lijf liepen. Hoe klein kan de wereld zijn.
Om een uur of vijf waren we weer terug in het hotel waar we voor de laatste keer deze vakantie aanschoven aan het uitgebreide dinerbuffet. We moeten alle twee dringend op dieet want we hebben ons afgelopen week niet in weten te houden met al dat heerlijke eten. We gingen op tijd slapen want morgen wacht de lange rit terug naar huis.
Reacties