Xiahe via Taersi naar Lhasa

Met de nachttrein arriveerden we 's morgens in Lanzhou, een grote Chinese industriestad. Na een ontbijtje in een Chinees hotel, reden we in een busje naar Xiahe, ons eerste Tibetaanse bestemming. De rit duurde vijf uur, maar dat was beslist geen straf. We reden door een gebied dat bewoond wordt door de Hui minderheid. Dat zijn Chinese moslims. We stopten een paar keer in zo'n dorpje en we waren daar een absolute bezienswaardigheid. Deze mensen hadden kennelijk nog nooit "grootneuzen" gezien en wij werden net zo aangestaard als wij de Hui aanstaarden. Zo hadden alle partijen iets om over te praten.

Xiahe ligt op bijna 3000 meter hoogte en dat was te merken. Behalve dat het een stuk kouder was, werden we ineens een stuk meer vermoeid van bijvoorbeeld traplopen. Nicky heeft zelfs een paar uur last gehad van hoogteziekte. Gelukkig sliepen we in een goed hotelletje zodat ze goed kon herstellen. Nabij Xiahe is 1 van de 6 grote Tibetaanse kloosters, het Labrang-klooster. De eerste dag in dit plaatsje gebruikten we om wat uit te rusten zodat we fit waren voor de volgende dag.

De volgende dag stond helemaal in het teken van het grote Labrang klooster. We kregen eerst een rondleiding van een monnik die in z'n beste engels iets probeerde te vertellen van het leven in het kloosters en over de vele tempels in het kloosters. We kwamen op plaatsen die anders gesloten voor ons gebleven waren zoals gebedsruimtes. Heel mooi en indrukwekkend. Bij deze tour mochten er geen foto's worden genomen, maar dat maakten we goed toen we, na de tour, zelf op ontdekkingstocht gingen door het kloosters. Er staan heel wat monnikjes en pelgrims op de foto en video. We zijn de hele dag in het klooster gebleven.

Van Xiahe zijn we in een busje naar Taersi gereden. Dat was een tocht van 8 uur door een prachtig gebied. We startten door immens grote en verlaten graslanden waarna we door wat kleine dorpjes reden. Hier was men druk doende met de oogst van de lijnzaadvelden. Dat was een prachtig gezicht. Het geoogste lijnzaad werd midden op de weg gelegd met de bedoeling om auto's de zaden uit de halmen te laten rijden. We namen uitgebreid de tijd om dit alles te bekijken en vast te leggen op foto en video. Het leuke was dat deze mensen het helemaal niet erg vonden om gefotografeerd te worden.

In Taersi waren we voor een bezoek aan het grote Kumbum-klooster. Hier heeft de Panchen Lama gewoond. Gevolg: gruwelijk veel pelgrims en een grote kermis. Toch hebben we bijna een dag in het klooster doorgebracht. We worden nog heilig op deze manier. Later deze dag reden we naar Xinning voor de treinreis naar Lhasa. Deze reis was een hele bijzondere omdat het de meest hoog gelegen spoorlijn ter wereld is. We hadden hardsleeperplaatsen wat betekent dat we met z'n zessen in een coupe sliepen. Een beetje behelpen dus. Het eerste traject van Xinning naar Golmud gebeurde 's nachts. Hier hebben we dan ook weinig van geweten. Het traject Golmud Lhasa hebben we weel bewust meegemaakt. We reden door een fantastisch landschap. Eigenlijk was het helemaal leeg en viel er niet veel te zien, maar de lichtval en de eindeloze leegte waren prachtig om te zien. Bijkomende attractie was de hoogte. We zijn over een pas van 5070 meter gereden. Gelukkig hadden we nergens last van. Voor de mensen die wel in ademnood kwamen, was de trein voorzien van zuurstofmaskers.

Na meer dan 24 uur treinen arriveerden we 's avonds laat in de Tibetaanse hoofdstad Lhasa. We kwamen terecht in het prachtige Yak hotel. Na een goeie nachtrust waren we klaar voor een eerste verkenning van deze fascinerende stad die een mengeling is van een Chinese en Tibetaanse stad. Het weer was prachtig en niemand had last van hoogteziekte ondanks dat Lhasa op 3600 meter hoogte ligt. Onze reisbegeleider nam ons mee naar een paar verborgen schatten in de stad. Zo liepen we een deel van de korla (pelgrimsroute) van de Linkhor. Prachtig om te zien hoe pelgrims hun geloof belijden met een gebedsmolentje in de hand en maar bidden voor elk van de duizenden altaartjes. Even verderop waren mensen aan het prostreren. Dat is jezelf steeds op de grond werpen, weer opstaan, een pas doen en weer hetzelfde liedje. En wij maar fotograferen en filmen.

Helaas vertoont de nieuwe videocamera van Ron al kuren zodat filmen lastig is als je niet ziet wat je filmt. Ook 's middags hebben we schatjes van tempels bezocht. We komen tijd te kort in Lhasa vrezen we. Volgende keer meer.