Ron & Nicky op reis

Genoeg kloosters gezien, kom op met die ruige en superhoge bergen! Al snel nadat de jeeps het saaie Sakya hadden verlaten, stegen we in hoogte. Het was stralend weer en geen wolkje aan de lucht. Dat beloofde veel goeds voor een prima uitzicht op de hoogste berg ter wereld. De weg was prima en we schoten goed op. Op de Gyatso-la (pas) op 5220 meter hoogte hadden we inderdaad een helemaal onbelemmerd zicht op de Mount Everest en andere grote jongens. Daarmee hadden we ongelooflijk veel geluk. Sommige expedities wachten maanden op goed weer met bijbehorende goed zicht. Anderen krijgen de berg helemaal niet te zien. Wij komen kijken en worden getracteerd op dit fraaie tafereeltje. Het was allemaal erg indrukwekkend en er zijn door de hele groep ongelooflijk veel foto's genomen van de berg en z'n ruige omgeving. Na nog een pas van 5100 meter hoogte reden we door naar het klooster van Rongbuk. Daar namen we onze intrek in erg primitieve slaapzaaltjes voordat we naar het Everest Base

Vandaag begint het echte werk. Met drie jeeps trekken we verder Tibet in op weg naar Kathmandu in Nepal. Met de Toyota Landcruisers reden we naar de oevers van de Tsangpo om die in een bootje over te steken naar het klooster van Samye. Het bijzondere aan het klooster van Samye zijn de stupa's in verschillende kleuren. Ook het klooster was mooi, vooral de manier waarop het gebouw in elkaar was gezet. 's Avonds aten we met z'n allen in een Tibetaans restaurantje in het dorpje. Hoe later het werd, hoe gezelliger en zo kwam het moment dat we aan het mezingen waren met Tibetaanse hits. Het werd hoe langer hoe drukker in het restaurantje. Hoe zou dat toch komen? De volgende dag moesten we de Tsangpo weer in dat bootje voordat we verder konden met de jeeps. De rit van vandaag bracht ons over de Khamba la (la = pas) op 4794 meter hoogte. Gelukkig waren we al goed aan de hoogte gewend, alhoewel Nicky deze dag ziek was. Dat was echter niet van de hoogte, maar waarschijnlijk oververmo

De belangrijkste attractie in Lhasa is natuurlijk het Potala; het paleis van de Dalai Lama's. Daar kom je echter niet zomaar in! We moesten vroeg in de rij gaan staan om een voucher af te kunnen halen om de volgende dag een kaartje te kunnen kopen! Er worden per dag maar een beperkt aantal van die vouchers afgegeven. Dat betekende vroeg in de rij staan. Met de groep wisselden we elkaar af zodat niet iedereen 3 uur in de rij hoefde te gaan staan. Om tien uur hadden we de gewilde vouchers en konden we iets anders gaan doen. De bekendste en heiligste tempel in Lhasa is de Jokhang tempel. Wij daar dus op af. Dat de tempel belangrijk is, zagen we wel aan de duizenden pelgrims die al prostrerend danwel draaiend aan hun gebedsmolentje bij de tempel aanwezig waren. Wij, als buitenlanders dienden een kaartje te kopen. De Tibetanen niet. Dat had wel 1 voordeel; wij hoefden niet in de rij te gaan staan en mochten zo doorlopen. De ervaring binnen in de tempel was heel bijzonder. Het stonk er v

Met de nachttrein arriveerden we 's morgens in Lanzhou, een grote Chinese industriestad. Na een ontbijtje in een Chinees hotel, reden we in een busje naar Xiahe, ons eerste Tibetaanse bestemming. De rit duurde vijf uur, maar dat was beslist geen straf. We reden door een gebied dat bewoond wordt door de Hui minderheid. Dat zijn Chinese moslims. We stopten een paar keer in zo'n dorpje en we waren daar een absolute bezienswaardigheid. Deze mensen hadden kennelijk nog nooit "grootneuzen" gezien en wij werden net zo aangestaard als wij de Hui aanstaarden. Zo hadden alle partijen iets om over te praten. Xiahe ligt op bijna 3000 meter hoogte en dat was te merken. Behalve dat het een stuk kouder was, werden we ineens een stuk meer vermoeid van bijvoorbeeld traplopen. Nicky heeft zelfs een paar uur last gehad van hoogteziekte. Gelukkig sliepen we in een goed hotelletje zodat ze goed kon herstellen. Nabij Xiahe is 1 van de 6 grote Tibetaanse kloosters, het Labrang-klooster. De

We hebben een leuke tijd in Pingyao gehad. Het plaatsje is de Chinese equivalent van ons Volendam, maar daardoor niet minder leuk. De oude stad is nog grotendeels authentiek en dat betekent veel grijze baksteen en grote kleurrijke borden en lampionnen. Het plaatsje is wel erg druk, vooral met Chinese toeristen. Die worden met electrische golfkarretjes door de smalle straatjes geraced en ze fotograferen alles wat los en vast zit. Wij zijn daar niks bij. Nicky en ik hebben een deel van de stadsmuur belopen en we hebben ons verder vermaakt met het bezoeken van diverse tempels en oude regeringsgebouwen binnen de stadsmuren. Vooral de tempels waren af en toe mooie, verstilde plekjes in de drukke stad. Omdat er zoveel toeristen zijn, zijn er ook veel souvenirsverkopers. Omdat die allemaal wat willen verkopen, kun je niet echt rustig door de straatjes slenteren. Dat was jammer, maar in Voldendam waarschijnlijk niet anders. Ons hotel was in het centrum van de oude binnenstad en heel erg leuk.

Gisteren al weer onze laatste dag in Beijing gehad. Al om half zeven waren we op weg naar een groot park (Park van de Hemel) waar zo 's morgens vroeg al vele honderden zo niet duizenden Chineesjes allerlei oefening doen zoals tai chi (schrijf je dat zo?). Prachtig om te zien hoe de vaak oude mensjes allemaal tegelijk bewegen met een zwaard of waaier. Ook hun leningheid viel te bewonderen; oude vrouwtjes die hun beentjes hoog de lucht in konden gooien. Helaas hadden we niet veel tijd want er stond nog een fietstocht door Beijing op het programma. We hadden net de fietsen gehuurd toen de hemelsluizen boven de stad werden open getrokken. En niet zo'n klein beetje ook. Omdat we ons niet laten kennen, begonnen we toch aan de fietstocht, maar net een kilometer ver weg, brak er van de fiets van Ron een trapper zodat er een vroegtijdig einde kwam aan de natte tocht. Met de metro zijn we, na het drogen van onze kleren, naar de prachtige Lama tempel gegaan. Hier hebben we onze ogen uitge

Het heeft even geduurd, maar we zijn in China, in Beijing om meer precies te zijn. We hebben een goede vlucht achter de rug, hoewel de stoelen in het vliegtuig erg krap waren en Austrian Airlines flink bezuinigden op de airco. We zitten in Beijing in het Dong Fang hotel en daar zitten we helemaal niet zo verkeerd. We hebben een erg ruime kamer met alle gemakken. Met twintig minuutjes lopen staan we op het Tiannanmenplein in het centrum van de stad. In de buurt van het hotel zijn talloze restaurantjes zodat we ook geen honger hoeven te lijden. Onze eerste dag in Beijing was het even vechten tegen de slaap en de hitte. Het is hier in Beijing vochtig benauwd met temperaturen van tegen de 30 graden. De middag heben we door gebracht met lopen door de hutongs (oude Chinese wijkjes die helaas gedoemd zijn te verdwijnen) en op het Tiannanmenplein, het grootste plein ter wereld. Ron moest al snel met een Chinees op de foto. 's Avonds zijn we gezellig met de hele groep (11 personen) gaan ete

Het duurde bijna een maand, maar we hebben de visa voor China in onze paspoorten staan. We mogen dus over een dag of veertien het "rijk van het midden" binnen. Het duurde dus behoorlijk lang voordat ze op de Chinese ambassade die sticker wilden plakken en al die tijd konden we niet naar het buitenland. Maar goed dat we daar ook geen plannen voor hadden :-) Voor ons kan de tijd nu niet snel genoeg gaan.

Tegen een aantal enge ziektes dan toch. Vandaag hebben we een bezoekje gebracht aan de GGD. Voor China raadde de arts ons een buiktyfusvaccinatie aan. Omdat zo'n vaccinatie maar drie jaar werkzaam is, moesten we er allebei aan geloven. Ron moest bovendien nog een DTP prik omdat het voor hem al weer 18 jaar geleden was dat hij zo'n prik had gekregen. Ook hepatitis A kun je kennelijk in China oplopen, maar daartegen hadden we nog genoeg bescherming. Drie prikken dus. Gelukkig niet meer want behalve een stijve arm hou je er ook een ernstig lege beurs aan over. Maar vooruit, gezondheid gaat voor alles.

Op 9 september vertrekken we voor de 30-daagse rondreis. We starten in Beijing en bezoeken Pingyao, Xian en nog wat plaatsen voordat we met de trein naar Tibet rijden. De trein loopt over de hoogste spoorlijn ter wereld! In Tibet ligt het zwaartepunt van onze reis. Op dit kaartje, dat ik van de site van Koning Aap heb gehaald, kun je zien hoe de route loopt. We kijken ook erg uit naar de oversteek van Tibet, langs het basiskamp van de Mount Everest, naar Kathmandu in Nepal. Hier is een link naar de site van Koning Aap . Daar kun je alles lezen over onze aanstaande reis.

Nog zes weken en dan mogen we. We verheugen ons erg op deze reis. Ron is al eens in China en Nepal geweest en weet ongeveer wat hij kan verwachten, maar voor Nicky is het één grote nieuwe ervaring. Niet alleen kijken we uit naar de Chinezen en Tibetanen, maar natuurlijk ook naar de onvoorstelbaar rijke cultuur van dit immense land en, niet te vergeten, het eten! Ook zijn we benieuwd hoe onze lichamen zullen reageren op de grote hoogten. Een groot deel van deze reis zitten we boven 4000 meter boven zeeniveau met uitschieters naar 5700m! De tijd van voorbereiden breekt aan. Natuurlijk hebben we al veel gelezen over onze bestemming, maar nu is de tijd aangebroken om het visum te regelen en een bezoekje te brengen aan de GGD voor wat prikjes en pilletjes. We zullen proberen om op deze blog, zo vaak als mogelijk, onze ervaringen met jullie te delen.