Krijtlandpad dag 4
Alweer de laatste dag van ons Krijtlandpad. De laatste etappe loopt van Gulpen naar Maastricht om daar te stoppen waar we een aantal dagen ook begonnen waren. Het cirkeltje rond dus. Omdat we het lastig vonden om de auto in Maastricht te parkeren vanwege de parkeerkosten, kozen we er voor om de auto in Gulpen neer te zetten. Daar was het immers gratis. Dat betekende wel dat we aan het einde van de etappe nog met de bus terug naar Gulpen zouden moeten rijden, maar hoe dan ook, we moesten toch met de bus. We waren er vandaag vroeg bij. Al voor negenen liepen we door het, toen nog, verlaten centrum van Gulpen. Nadat we de bebouwde kom achter ons hadden gelaten liepen we over een soort van hoogvlakte waar weinig beschutting was van bomen of iets dergelijks. Door de lage temperatuur hadden we het fris. We vonden het dan ook helemaal niet erg toen we na een paar kilometer door loofbossen kwamen te lopen. Dat scheelde echt een jas. Tot aan Valkenburg kwamen we nauwelijks bewoning tegen, maar wel enkele fraaie stukjes landschap.
Na zo’n 9 kilometer wandelen, liepen we vanuit de bossen zo het centrum van Valkenburg in. Daar week de actuele route af van onze GPS. Gelukkig stond het wel allemaal goed aangegeven en scheelde het ons een klim een steile heuvel op. Mede door de meivakantie was het druk in het stadje en gelukkig waren er al diverse terrassen open. Wij kozen er eentje uit met een terraskachel om wat op te warmen. Het was namelijk nog steeds fris, ondanks dat de zon door was gebroken. Na een cappuccino en een lekkere grote punt puddingvlaai met slagroom konden we er weer tegen. De route liep dwars door het centrum verder.
Nadat we Valkenburg achter ons hadden gelaten, liep de route parallel aan de Geul. In de uiterwaarden stonden weer mooie runderen te grazen wat altijd goed is voor wat foto’s. De route langs het riviertje was lekker vlak en we schoten dan ook goed op. Voordat we het wisten liepen we een aantal hotels nabij Berg en Terblijt voorbij. Daarna moesten we echter weer een eind klimmen. De route werd op een gegeven moment zelfs zo steil dat er een hoge trap was gebouwd om wandelaars in de gelegenheid te stellen de helling op te komen. Zonder die trap was dat ondoenlijk. Mooi was het uitkijkpunt over een oude mergelgroeve. Het was fascinerend om te zien hoe in het verleden een complete berg is afgegraven om mergelstenen te kunnen fabriceren. Nu was alles weer begroeid met gras en graasden er schapen in de gigantische kuil, maar het bleef een mooi gezicht, zeker met al de gele bremstruiken onder een felblauwe en wolkeloze lucht.
Een eindje verderop liepen we weer door wat bossen toen we een kudde runderen tegen kwamen die heerlijk lui lagen te liggen onder het dichte bladerdak. Het leven van een koe is kennelijk af en toe nog helemaal niet zo vervelend. Toen we de bossen achter ons hadden gelaten en we een eind over een kale vlakte en wat akkers hadden gelopen, kwamen we aan in de bebouwde kom van Maastricht, in het stadsdeel Amby. Van hier uit was het nog een heel eind naar het centrum van de stad. Na een uitgebreide woonwijk, kwamen we in de buurt van het stadion van voetbalclub MVV. Hier pauzeerden we even om een krentenbol weg te werken. De route liep verder over een soort van boulevard waar vroeger de doorgaande weg door Maastricht liep. Tegenwoordig loopt die snelweg door een tunnel en is deze ruimte vrijgekomen voor een geheel nieuwe stadswijk. Toch mooi om te zien hoe zo’n stad daar van op knapt.
Rond een uur of twee kwamen we aan bij het NS station en hadden we het Krijtlandpad voltooid. We liepen meteen door naar het busstation aan de andere kant van het complex om daar nog net de bus naar Gulpen weg te zien rijden. Hoewel de volgende bus een kwartier later zou vertrekken, kozen we voor een andere bus die uiteindelijk ook in Gulpen zou uitkomen, alleen via een omweg. Dat bleek een flinke omweg te zijn en we zaten een vol uur in de bus. Foutje, maar het was evengoed een mooi ritje door al die Zuid-Limburgse dorpjes.
Eenmaal weer in Gulpen wilden we wat drinken op een terras aan de Markt om het voltooien van dit streekpad te vieren. Het was er gruwelijk druk en op het terras waar we waren gaan zitten, hadden ze geen oog voor ons. We besloten daarom maar te gaan en thuis wat te drinken. Dit voorval was echter één van de weinige tegenvallers tijdens een prachtige vier dagen wandelen in een heel on-Nederlands stukje vaderland. In totaal liepen we 97 kilometer wat, naast een erg leuke ervaring, ook een goede voorbereiding is voor het grote werk tijdens de Vierdaagse van Nijmegen in juli. Laat dat evenement maar komen.
Na zo’n 9 kilometer wandelen, liepen we vanuit de bossen zo het centrum van Valkenburg in. Daar week de actuele route af van onze GPS. Gelukkig stond het wel allemaal goed aangegeven en scheelde het ons een klim een steile heuvel op. Mede door de meivakantie was het druk in het stadje en gelukkig waren er al diverse terrassen open. Wij kozen er eentje uit met een terraskachel om wat op te warmen. Het was namelijk nog steeds fris, ondanks dat de zon door was gebroken. Na een cappuccino en een lekkere grote punt puddingvlaai met slagroom konden we er weer tegen. De route liep dwars door het centrum verder.
Nadat we Valkenburg achter ons hadden gelaten, liep de route parallel aan de Geul. In de uiterwaarden stonden weer mooie runderen te grazen wat altijd goed is voor wat foto’s. De route langs het riviertje was lekker vlak en we schoten dan ook goed op. Voordat we het wisten liepen we een aantal hotels nabij Berg en Terblijt voorbij. Daarna moesten we echter weer een eind klimmen. De route werd op een gegeven moment zelfs zo steil dat er een hoge trap was gebouwd om wandelaars in de gelegenheid te stellen de helling op te komen. Zonder die trap was dat ondoenlijk. Mooi was het uitkijkpunt over een oude mergelgroeve. Het was fascinerend om te zien hoe in het verleden een complete berg is afgegraven om mergelstenen te kunnen fabriceren. Nu was alles weer begroeid met gras en graasden er schapen in de gigantische kuil, maar het bleef een mooi gezicht, zeker met al de gele bremstruiken onder een felblauwe en wolkeloze lucht.
Een eindje verderop liepen we weer door wat bossen toen we een kudde runderen tegen kwamen die heerlijk lui lagen te liggen onder het dichte bladerdak. Het leven van een koe is kennelijk af en toe nog helemaal niet zo vervelend. Toen we de bossen achter ons hadden gelaten en we een eind over een kale vlakte en wat akkers hadden gelopen, kwamen we aan in de bebouwde kom van Maastricht, in het stadsdeel Amby. Van hier uit was het nog een heel eind naar het centrum van de stad. Na een uitgebreide woonwijk, kwamen we in de buurt van het stadion van voetbalclub MVV. Hier pauzeerden we even om een krentenbol weg te werken. De route liep verder over een soort van boulevard waar vroeger de doorgaande weg door Maastricht liep. Tegenwoordig loopt die snelweg door een tunnel en is deze ruimte vrijgekomen voor een geheel nieuwe stadswijk. Toch mooi om te zien hoe zo’n stad daar van op knapt.
Rond een uur of twee kwamen we aan bij het NS station en hadden we het Krijtlandpad voltooid. We liepen meteen door naar het busstation aan de andere kant van het complex om daar nog net de bus naar Gulpen weg te zien rijden. Hoewel de volgende bus een kwartier later zou vertrekken, kozen we voor een andere bus die uiteindelijk ook in Gulpen zou uitkomen, alleen via een omweg. Dat bleek een flinke omweg te zijn en we zaten een vol uur in de bus. Foutje, maar het was evengoed een mooi ritje door al die Zuid-Limburgse dorpjes.
Eenmaal weer in Gulpen wilden we wat drinken op een terras aan de Markt om het voltooien van dit streekpad te vieren. Het was er gruwelijk druk en op het terras waar we waren gaan zitten, hadden ze geen oog voor ons. We besloten daarom maar te gaan en thuis wat te drinken. Dit voorval was echter één van de weinige tegenvallers tijdens een prachtige vier dagen wandelen in een heel on-Nederlands stukje vaderland. In totaal liepen we 97 kilometer wat, naast een erg leuke ervaring, ook een goede voorbereiding is voor het grote werk tijdens de Vierdaagse van Nijmegen in juli. Laat dat evenement maar komen.
Reacties