Krijtlandpad dag 2
Op de tweede dag van ons Krijtlandpad reden we met ons autootje naar Gulpen. Vandaar uit namen we de bus naar Slenaken om daar te beginnen aan de derde etappe. Die loopt over een afstand van 24 kilometer naar Vaals. Omdat je in Vaals overal betaald moet parkeren, kozen we er voor om de auto in Gulpen neer te zetten en na afloop de bus van Vaals naar Gulpen te nemen. In Gulpen konden we de auto namelijk wel gratis parkeren. Tijdens het ritje met de bus kregen we al een idee wat ons vandaag te wachten stond want het was constant berg op, berg af.
Ook deze dag beloofde het erg mooi weer te worden. Meteen vanaf de start moesten we flink aan de bak want het pad liep steil omhoog. Gelukkig waren we nog fris en duurde de stijging niet al te lang. Vanaf Heijenrath konden we weer over een vlakker oppervlak lopen. De route van deze dag liep voornamelijk door de bossen rondom Epen en Vijlen. Dat betroffen loofbossen die op zich wel mooi waren, maar ons weinig uitzicht boden op de prachtige omgeving. Bovendien was de bodem erg ongelijk waardoor je erg moest uitkijken hoe je je voeten neerzette. Het was in ieder geval zwaarder lopen dan de vorige dag.
Hoewel we de route als GPS bestand op de smartphone hadden staan en de route ook goed stond aangegeven middels de bekende rood/gele stickers op paaltjes en bomen, liepen we op een gegeven moment toch even verkeerd. Kennelijk waren we te druk met kwebbelen en stond de route net daar, niet helemaal gelukkig aangegeven. Gelukkig kregen we het redelijk snel door en bleef de schade beperkt tot een paar honderd extra meters en een licht schaamtegevoel omdat we niet hadden opgelet. Gevolg was wel dat we dus een eindje terug moesten om daarna aan een steile klim te moeten beginnen. We waren dan ook blij dat we in de buurt van het gehucht Camerig uitkwamen bij een groot terras dat deel uitmaakte van café Buitenlust. Behalve dat we een fantastisch mooi uitzicht hadden, konden we ook genieten van een heerlijk broodje tegen een alleszins redelijke prijs.
Na de lunch moesten we vol aan de bak. De route liep verder door loofbossen maar was bij tijd en wijlen erg steil. Zowel omhoog als omlaag. Vanwege het mooie weer was het zelfs onder het bladerdak van de bossen erg warm. Doordat we maar beperkt water bij ons hadden, was het lastig lopen omdat we niet zoveel konden drinken als dat we nodig hadden. En water hadden we daar veel nodig. Daarbij kwam dat de bodem erg ongelijk bleef waardoor we goed moesten opletten tijdens het lopen. We kwamen op deze route ook door niet één plaatsje gelopen zodat het lastig was om water bij te tanken.
Tegen drie uur kwamen we aan bij het Drielandenpunt op de top van de Vaalserberg in Vaals. Met 324 meter het hoogste punt van Nederland. Voordat we het terras opdoken voor een welverdiend drankje, bekeken we even de omgeving. Het was er druk, mede vanwege de meivakantie. Bij de markeringssteen voor het hoogste punt van Nederland en bij het daadwerkelijke drielandenpunt was het onmogelijk foto’s te maken of te filmen zonder andere mensen erop.
Het dure drankje op het terras had ons goed gedaan waarna we van de Vaalserberg afdaalden naar het plaatsje zelf. Dat waren toch nog vier kilometers. Daardoor was het vier uur geweest voordat we deze etappe afsloten bij het fraaie gemeentehuis van Vaals. Van het gemeentehuis naar het busstation was maar een eindje lopen en daar aangekomen, kwam de bus naar Gulpen direct aanrijden. Hoe mooi kon je het hebben? Daardoor stonden we een kwartier later al weer bij onze auto en konden we terug naar Helmond rijden. Gelukkig was er deze dag geen aanrijding op de snelweg, maar toch waren we pas tegen zessen thuis. We hadden best hard moeten werken vandaag. Vandaar dat we ’s avonds niet veel meer deden en erg op tijd in ons bed lagen.
Ook deze dag beloofde het erg mooi weer te worden. Meteen vanaf de start moesten we flink aan de bak want het pad liep steil omhoog. Gelukkig waren we nog fris en duurde de stijging niet al te lang. Vanaf Heijenrath konden we weer over een vlakker oppervlak lopen. De route van deze dag liep voornamelijk door de bossen rondom Epen en Vijlen. Dat betroffen loofbossen die op zich wel mooi waren, maar ons weinig uitzicht boden op de prachtige omgeving. Bovendien was de bodem erg ongelijk waardoor je erg moest uitkijken hoe je je voeten neerzette. Het was in ieder geval zwaarder lopen dan de vorige dag.
Hoewel we de route als GPS bestand op de smartphone hadden staan en de route ook goed stond aangegeven middels de bekende rood/gele stickers op paaltjes en bomen, liepen we op een gegeven moment toch even verkeerd. Kennelijk waren we te druk met kwebbelen en stond de route net daar, niet helemaal gelukkig aangegeven. Gelukkig kregen we het redelijk snel door en bleef de schade beperkt tot een paar honderd extra meters en een licht schaamtegevoel omdat we niet hadden opgelet. Gevolg was wel dat we dus een eindje terug moesten om daarna aan een steile klim te moeten beginnen. We waren dan ook blij dat we in de buurt van het gehucht Camerig uitkwamen bij een groot terras dat deel uitmaakte van café Buitenlust. Behalve dat we een fantastisch mooi uitzicht hadden, konden we ook genieten van een heerlijk broodje tegen een alleszins redelijke prijs.
Na de lunch moesten we vol aan de bak. De route liep verder door loofbossen maar was bij tijd en wijlen erg steil. Zowel omhoog als omlaag. Vanwege het mooie weer was het zelfs onder het bladerdak van de bossen erg warm. Doordat we maar beperkt water bij ons hadden, was het lastig lopen omdat we niet zoveel konden drinken als dat we nodig hadden. En water hadden we daar veel nodig. Daarbij kwam dat de bodem erg ongelijk bleef waardoor we goed moesten opletten tijdens het lopen. We kwamen op deze route ook door niet één plaatsje gelopen zodat het lastig was om water bij te tanken.
Tegen drie uur kwamen we aan bij het Drielandenpunt op de top van de Vaalserberg in Vaals. Met 324 meter het hoogste punt van Nederland. Voordat we het terras opdoken voor een welverdiend drankje, bekeken we even de omgeving. Het was er druk, mede vanwege de meivakantie. Bij de markeringssteen voor het hoogste punt van Nederland en bij het daadwerkelijke drielandenpunt was het onmogelijk foto’s te maken of te filmen zonder andere mensen erop.
Het dure drankje op het terras had ons goed gedaan waarna we van de Vaalserberg afdaalden naar het plaatsje zelf. Dat waren toch nog vier kilometers. Daardoor was het vier uur geweest voordat we deze etappe afsloten bij het fraaie gemeentehuis van Vaals. Van het gemeentehuis naar het busstation was maar een eindje lopen en daar aangekomen, kwam de bus naar Gulpen direct aanrijden. Hoe mooi kon je het hebben? Daardoor stonden we een kwartier later al weer bij onze auto en konden we terug naar Helmond rijden. Gelukkig was er deze dag geen aanrijding op de snelweg, maar toch waren we pas tegen zessen thuis. We hadden best hard moeten werken vandaag. Vandaar dat we ’s avonds niet veel meer deden en erg op tijd in ons bed lagen.
Reacties