Ron & Nicky op reis

Deze dag waren we weer afhankelijk van het openbare vervoer om bij de start en finish van de etappe te komen. Met de trein naar Eindhoven was een makkie maar daarna moesten we wachten op de bus naar Son. Het duurde maar liefst 25 minuten voordat er een bus die richting in reed. Je zal voor je werk afhankelijk zijn van de bus. Door die slome busverbinding waren we pas laat aan het wandelen. Het was deze dag zwaar bewolkt maar gelukkig bleef het wel droog. Bij de jachthaven in Son draaiden we af naar Bokt en werden dwars door akkers naar de Dommel gestuurd. Het pad was smal en erg oneven waardoor het lastig wandelen was. Toch liepen we gestaag door en voordat we het wisten stonden we bij de oude toren in Nederwetten. Het stuk daarna voerde ons pal langs de oevers van de Dommel. Hoewel we momenten erg dicht bij de bebouwing van de Eindhovense wijk Vaartbroek liepen, merkten we daar niks van. Hier waren we alleen met de rivier en de natuur daaromheen. Terwijl we daar liepen maakten veel v

Om in Sint Oedenrode te komen, namen we deze dag niet de trein, maar reden we met de auto naar het eindpunt van deze etappe in Son en Breugel en namen daar de bus naar “Rooi”. Daardoor wonnen we veel tijd en waren we al voor negenen aan het wandelen. In Sint Oedenrode werden we het dorp uitgeleid langs de oevers van de Dommel. Onderweg kwamen we langs de 15e eeuwse Knoptoren. Daar in de buurt stonden nog enkele andere oude pandjes die heel aardig waren. Nadat we de A50 over waren gestoken was het afgelopen met de bebouwing en liepen we langs akkers en weilanden naar de Dommel toe. In de Dommelbeemden was een uitkijktoren gebouwd waar vanaf je een wat hoger uitzicht had over het riviertje en het dorp dat we net hadden verlaten. Dat is altijd leuk voor wat foto’s of een filmpje. Langs graanvelden liepen we naar de Martinuskapel waarna we natuurgebied De Moerkuilen in werden geleidt. Het meertje met de gelijknamige naam lag er mooi bij op deze prachtige dag. Op het water lagen veel water

Dag twee van onze Alternatieve Vierdaagse en etappe 2 van het Brabants Vennenpad had al net zo’n mooi weer als de eerste. Een prachtige blauwe lucht met mooie stapelwolkjes begroette ons toen we in Boxtel uit de trein stapten. Deze dag begonnen we met een rondgang door het stadje. De eerste bezienswaardigheid was kasteel Stapelen. Dat kasteel staat er al sinds de 13e eeuw en is bekend als klooster. Tot voor kort woonden er nog paters in het kasteel. Nu een Eindhovense vastgoedbeheerder. Niet alleen het kasteel is mooi maar ook het park eromheen. Al met al een mooi begin van de tweede etappe. De route stuurden ons dwars door het centrum van Boxtel wat er op dit vroege tijdstip nog een beetje verlaten bij lag. We liepen een rondje om de gigantische Sint Petrusbasiliek en via de Markt liepen we langs het gemeentehuis langzaam het centrum weer uit om langs de Dommel het stadje uit te lopen. Dat is sneller geschreven dan gelopen want Boxtel is behoorlijk groot. Het leek ons daar goed wonen

Soms is het anders. Al in februari hadden we ons aangemeld voor de Vierdaagse van Nijmegen. Nicky voor haar achtste keer, Ron voor de zevende. En normaal gesproken waren we in de maanden erna gaan trainen en hadden we de afstanden steeds groter gemaakt om fit aan die monsterklus te kunnen beginnen. En toen kwam Corona, lag alles stil en werden evenementen afgelast. Voor eventjes hielden we hoop dat de Vierdaagse door zou gaan, maar dat duurde niet lang. Op 21 april was het definitief; dit jaar geen Walk of the World. We baalden allebei gruwelijk want, zoals elk jaar, kijken we echt uit naar dit evenement. Ron had uiteraard al verlof geregeld voor de Vierdaagseweek en wat doe je dan met die tijd? Hij had al besloten dat hij die week toch een paar dagen zou gaan werken om wat vakantiedagen uit te sparen. En toen kwam de Alternatieve Vierdaagse. De KWBN, DPG Media (die van het AD) en nog wat organisaties besloten om liefhebbers tijdens de eigenlijke Nijmeegse Vierdaagse toch te laten lope

Toen we deze morgen wakker werden was het buiten heel ander weer dan de voorbije dagen. Niks geen zon maar een dik wolkendek en nog net geen regen. Die zou er wel komen wisten we van het weerbericht. We hadden geen haast deze morgen en gingen pas na negenen ontbijten. Met het idee in ons hoofd dat hoe meer we nu aten, hoe minder we nodig hadden voor de lunch, werkten we allebei veel meer eten naar binnen dan nodig en goed voor ons was. Het was ook allemaal zo lekker. Het oorspronkelijke plan was om naar Hillegom te gaan. Daar de auto te parkeren en dan de trein te nemen naar Haarlem om die stad weer eens te gaan bekijken. Vanwege de voorspelde regenbuien zagen we daar vanaf. In plaats daarvan reden we richting Brabant en gingen bij Zaltbommel van de snelweg af. We waren geen van beiden ooit in dit stadje geweest en waren toch wel benieuwd wat er allemaal bij die gigantische kerktoren, die je van de snelweg af goed ziet, te beleven viel. De auto konden we kwijt op een parkeerterrein in

Na een warme nacht wachtte ons in het restaurant een ontbijtbuffet waar je met plastic handschoenen aan je ontbijt bij elkaar kon zoeken. Van anderhalve meter afstand was geen sprake. Zoals eigenlijk overal. Je ziet bedrijven wel hun best doen en allerlei maatregelen treffen om het zo veilig mogelijk te maken, maar de mensen gaan er al snel al voorbij zoals ook hier. Voor vandaag hadden we een wandelroute in de Amsterdamse Waterleidingduinen gepland. Vanuit ons hotel reden we er in een klein half uurtje naar toe. Nicky wilde persé naar dit gebied toe omdat hier veel herten en vossen leven. Voor €5 hadden we ieder een dagpas en stond onze auto geparkeerd. De route hadden we op de telefoon staan, dus dat was makkelijk navigeren. Zonder die route hadden we de weg nooit gevonden want die stond namelijk nergens aangegeven. We liepen door een prachtig gebied. Bossen werden afgewisseld met zandduinen en overal waren er waterpartijen met daarin helder water te vinden. We liepen er aanvankelij

Wie had dat gedacht dat we na ons reisje naar Londen in december 2019 meer dan een half jaar zouden moeten wachten voordat we er weer eens op uit konden trekken. COVID 19 maakt van 2020 het meest bizarre jaar dat we alle twee ooit hebben meegemaakt, ook al lopen we al een tijdje op deze aardkloot rond. Diverse uitjes waar we voor hadden ingeschreven of gereserveerd gingen niet door omdat zowat alles een paar maanden gesloten was vanwege dat klotevirus. We waren dan ook blij dat de noodzakelijke maatregelen eind mei steeds meer werden versoepeld. Toen we hoorden dat de hotels weer gasten mochten ontvangen en ook de restaurants weer open gingen voor gasten, waren we er als de kippen bij om een hotelkamer te boeken voor een hoogstnoodzakelijk weekendje weg. Het was heerlijk om op de bank te zoeken naar een leuk hotel in een mooie streek. Uiteindelijk kwamen we uit in de streek onder Amsterdam. Daar liggen gebieden met mooie meren en in dat deel van Nederland waren we nog niet geweest. Het