Kunst met een grote K

De weersvooruitzichten voor vandaag waren wederom niet goed. 's Nachts had het al flink geregend en er zou nog veel meer komen. We hadden niet veel haast en hadden geen wekker gezet. Het was dan ook bijna tien uur toen we op pad gingen.
Omdat het op dat moment droog was gingen we eerst nog wat bekijken van Madrid. Via Puerta del Sol liepen we over de Calle Alcala. In deze straat staan indrukwekkende panden met prachtige gevels en daken. Uitschieters waren Edificio Metropolis en het Palacio de Cibeles Centrocentro. Ook weten de Spanjaarden wel weg met fonteinen. De Fuente de Cibeles en de fuente de Neptuno waren prachtige staaltjes van beeldhouwwerk.

Ons doel was het Prado museum. Het Prado is één van 's werelds beroemdste kunstmusea met een gigantische collectie schilderijen, geschilderd van 1400 tot 1900. Daarnaast staan er veel beelden in het museum. We waren bang dat we lang in de rij moesten staan om binnen te kunnen komen. Het was tenslotte zaterdag en het was rotweer. En wat doe je met rotweer? Dan ga je naar een museum. De lange wachtrijen voor het museum zijn alom bekend. Toen we bij het museum aan kwamen, stond er inderdaad een rij buiten. Toch sloten we achteraan. Uiteindelijk viel het allemaal wel mee. In precies een half uur waren we binnen. Helaas mochten we binnen niet fotograferen maar ergens was dat ook wel goed. Zo konden we onze aandacht volledig richten op de 8600 meest prachtige schilderijen van 's werelds meest beroemde schilders. Het museum is zo groot dat, eenmaal binnen, de hoeveelheid mensen wel meeviel en je op je gemak de schilderijen kon bekijken. De waarde van alle kunst in het Prado is niet in geld uit te drukken. Wij verbaasden ons slechts dat sommige schilders al zo lang in staat zijn om mensen en taferelen zo mooi en kleurrijk in beeld te brengen. Schilderijen van meer dan 600 jaar oud waren nog zo helder en mooi van kleur dat het leek alsof ze net gemaakt waren.

We gebruikten een plattegrondje om alle zalen te kunnen bekijken zonder er eentje over te slaan. Op die manier bekeken we maar liefst 75 zalen. Natuurlijk werden we moe van al dat staan en geslenter en af en toe rusten we wat uit op een bankje. Één keer gingen we naar het café van het museum, maar de prijzen waren daar zo exorbitant hoog dat we slechts twee flesjes water en een broodje kochten. Wel konden we er even uitrusten en lekker zitten op een stoel.
Pas na vieren kwamen we uit het museum. Van het noodweer buiten hadden we gelukkig niks meegekregen. We hadden geweldig genoten van al dat moois maar waren doodop. Bij Starbucks aten en dronken we wat. Daarna liepen we kriskras door wat straten in de richting van het hotel. We raakten daarbij wel de weg kwijt en de iPhone moest er aan te pas komen om weer op bekend terrein te geraken.
Terug op de kamer rustten we verder uit. Voor het diner gingen we de stad weer in. We kwamen deze avond terecht bij een wokrestaurantje. Voor een redelijke prijs aten we een bak udon noodles leeg. Voor het dessert gingen we naar een beroemde turronwinkel. Turron is Spaanse noga en in deze winkel hadden ze ontelbaar veel verschillende soorten. Goedkoop was het spul niet maar toen we een stukje turron de mojito hadden geproefd, besloten we toch een blok van die turron te kopen. Hadden we meteen ons dessert.
Terug op de kamer werd de helft van de turron soldaat gemaakt, weg gespoeld met een drankje. Morgen is onze laatste hele dag in Spanje.