Een dagje A Coruña
Als je zo lang in Santiago bent, dan heb je op een gegeven moment de stad wel een beetje gezien. Reden voor ons om vandaag eens de trein te nemen en in een andere stad te gaan kijken. We hadden ontdekt dat A Coruña slechts op een half uurtje treinen van Santiago ligt en bij het informatiecentrum hadden ze ons verteld dat het een mooie stad is. De keuze voor A Coruña was dus snel gemaakt.
Het treinstation is vlakbij ons hotel, dus daar waren we zo. Ook kaartjes waren zo gekocht. We vonden het wel vreemd dat we geen retourtje konden kopen zonder dat we wisten te vertellen wanneer we terug zouden reizen. Even later zou blijken waarom.
Toen de trein arriveerde, stapten we in en zochten een mooi plaatsje. We zaten nog maar net of er kwam een vrouw bij ons die vertelde dat we op haar plaats zaten. Pas toen zagen we dat je in Spanje een gereserveerde plek hebt in de trein. We maakten plaats voor de vrouw en gingen op zoek naar onze eigen plaatsen. De treinrit was verder niet spannend en al om kwart over tien stonden we op het station in A Coruña.
Eenmaal buiten bleek dat we ons een beetje in de grootte van de plaats hadden vergist. We dachten dat A Coruña een stadje was maar het bleek een grote stad met maar liefst 250.000 inwoners te zijn. Het was er in ieder geval een drukte van belang en, wat erger was, het treinstation bleek een heel eind buiten het centrum te liggen. We liepen meer dan een half uur langs drukke wegen voordat we in het stadscentrum waren.
Nicky kon het niet laten om in een Decathlon-winkel rugzak nummer zoveel aan te schaffen en met rugzak en al liepen we even later op de Plaza Maria Pita, het centrale plein in de stad met, heel groot en opvallend, het stadhuis. Achter dit plein begon de oude stad. Daar was het erg rustig en er viel niet zo heel veel te zien. Wel bezochten we er een mooi romaans kerkje. Via wat smalle straatjes kwamen we bij de havenkant uit. Daar loopt een brede boulevard langs het hele kustdeel van de stad. Inmiddels hadden we een plattegrond van de stad en daarop zagen we dat een aantal van de bezienswaardigheden hier, aan die boulevard lagen. We besloten daarop de boulevard af te lopen, ook al leek het ons wel wat ver. Zeker met die hitte.
De afstanden vielen gelukkig mee en zo zagen we achtereenvolgens het fort, de opvallende toren van de havenautoriteiten, een strandje waar op deze 2e november nog steeds mensen lagen te zonnen en een park aan zee met een opvallende hoeveelheid menhirs. Het was net of Obelix hier z'n werkplaats heeft gehad.
Iets verderop ligt de Hercules vuurtoren, een groot en prachtig exemplaar. Zo volgden we de lange boulevard totdat we bij het lange stadstrand weer in het centrum waren. Op het Plaza Maria Pita lunchten we en slenterden daarna nog wat door de binnenstad die, nu het siësta was, niet half zo leuk was als met de winkels open.
We namen de trein van kwart voor vieren terug naar Santiago. Omdat het deze keer een stoptrein was, deden we er drie kwartier over. In de stad haalden we wat boodschappen en dineerden op onze hotelkamer. We zochten daar ook alvast wat dingetjes uit voor onze trip naar Madrid die voor morgen op het programma staat.
Het treinstation is vlakbij ons hotel, dus daar waren we zo. Ook kaartjes waren zo gekocht. We vonden het wel vreemd dat we geen retourtje konden kopen zonder dat we wisten te vertellen wanneer we terug zouden reizen. Even later zou blijken waarom.
Toen de trein arriveerde, stapten we in en zochten een mooi plaatsje. We zaten nog maar net of er kwam een vrouw bij ons die vertelde dat we op haar plaats zaten. Pas toen zagen we dat je in Spanje een gereserveerde plek hebt in de trein. We maakten plaats voor de vrouw en gingen op zoek naar onze eigen plaatsen. De treinrit was verder niet spannend en al om kwart over tien stonden we op het station in A Coruña.
Eenmaal buiten bleek dat we ons een beetje in de grootte van de plaats hadden vergist. We dachten dat A Coruña een stadje was maar het bleek een grote stad met maar liefst 250.000 inwoners te zijn. Het was er in ieder geval een drukte van belang en, wat erger was, het treinstation bleek een heel eind buiten het centrum te liggen. We liepen meer dan een half uur langs drukke wegen voordat we in het stadscentrum waren.
Nicky kon het niet laten om in een Decathlon-winkel rugzak nummer zoveel aan te schaffen en met rugzak en al liepen we even later op de Plaza Maria Pita, het centrale plein in de stad met, heel groot en opvallend, het stadhuis. Achter dit plein begon de oude stad. Daar was het erg rustig en er viel niet zo heel veel te zien. Wel bezochten we er een mooi romaans kerkje. Via wat smalle straatjes kwamen we bij de havenkant uit. Daar loopt een brede boulevard langs het hele kustdeel van de stad. Inmiddels hadden we een plattegrond van de stad en daarop zagen we dat een aantal van de bezienswaardigheden hier, aan die boulevard lagen. We besloten daarop de boulevard af te lopen, ook al leek het ons wel wat ver. Zeker met die hitte.
De afstanden vielen gelukkig mee en zo zagen we achtereenvolgens het fort, de opvallende toren van de havenautoriteiten, een strandje waar op deze 2e november nog steeds mensen lagen te zonnen en een park aan zee met een opvallende hoeveelheid menhirs. Het was net of Obelix hier z'n werkplaats heeft gehad.
Iets verderop ligt de Hercules vuurtoren, een groot en prachtig exemplaar. Zo volgden we de lange boulevard totdat we bij het lange stadstrand weer in het centrum waren. Op het Plaza Maria Pita lunchten we en slenterden daarna nog wat door de binnenstad die, nu het siësta was, niet half zo leuk was als met de winkels open.
We namen de trein van kwart voor vieren terug naar Santiago. Omdat het deze keer een stoptrein was, deden we er drie kwartier over. In de stad haalden we wat boodschappen en dineerden op onze hotelkamer. We zochten daar ook alvast wat dingetjes uit voor onze trip naar Madrid die voor morgen op het programma staat.
Reacties