Naar Puente la Reina in de volle zon
Het was vannacht goed slapen op onze eigen slaapkamer en daarom sliepen we ook wat langer dan anders deze reis. Om iets over zeven besloten we op te staan. We konden in de albergue ontbijten wat we dan ook deden.
Toen we om 8.10 uur vertrokken voor deze etappe naar Puente la Reina was het al licht. Ook deze dag zou het heel mooi weer worden en dat was zo 's morgens vroeg al goed te merken. We liepen door het centrum de stad uit. De weg was heel erg goed gemarkeerd maar we waren zo aan het kletsen dat we op een gegeven moment toch van de route afraakten. Gelukkig was er een vriendelijke Spanjaard die ons terug op de route riep. We waren deze dag met heel wat andere pelgrims op pad. Het mooie is dat we inmiddels veel van deze pelgrims herkennen van eerdere etappes. We waren dan ook veel bezig met elkaar begroeten.
Aan de rand van Pamplona liep de weg omhoog naar het dorpje Cizur Menor. Vanwaar uit liepen we de graanvelden in.
Vervolgens duurde het een hele tijd voordat we weer in een dorpje kwamen. Het was voornamelijk klimmen deze dag over wegen en paden die niet altijd even goed waren. In Zariquiegui bekeken we de kerk en aten en dronken we wat. Daarna begon de klim naar de Alto de Perdon welke op 750 m hoogte ligt. Op deze hoogvlakte staan veel moderne windmolens maar wij kwamen voor het monument wat daar ook staat. Het stelt een groep van pelgrims voor en is gemaakt van cortenstaal. Het was inmiddels flink warm en daarom was het flink zweten. Bij het monument pauzeerden we weer even en aten en dronken wat. Natuurlijk moesten we ook op de foto met het monument op de achtergrond.
Vervolgens moesten we weer bijna 300 m omlaag en dat was geen pretje want het pad lag vol met grote keien en losse keitjes. De afdaling duurde dan ook lang.
De rest van de route liep door een droog en dor landschap en af en toe een plaatsje waar helemaal geen leven te bekennen was. Wellicht zal het te maken hebben met de siësta maar gezellig was anders.
Rond drie uur kwamen we in Puenta la Reina aan, best wel moe eigenlijk. Het eerste hostel wat we bekeken viel af omdat men totaal niet geïnteresseerd was in klandizie. In het tweede hostel ging het beter en kregen we ieder een bed op een slaapzaal met nog acht anderen. Het was er schoon en de douches waren lekker. Weer helemaal fris bekeken we daarna het plaatsje. Natuurlijk gingen we eerst een drankje drinken op een terrasje en aten we meteen maar wat tapas. Op zich is het een leuk plaatsje en zeker de brug is de moeite waard maar helaas waren veel winkeltjes dicht. De siësta duurt hier kennelijk oneindig.
Tot aan het diner waren we weer in de albergue te vinden. 's Avonds dineerden we op het terrasje bij hetzelfde restaurantje waar we ' middags al hadden gezeten. Het weer was heerlijk. We raakten er aan de praat met een luidruchtige maar gezellige Ierse dame die er maar niet over uit kon dat Ron zo lang vrij had kunnen nemen zodat we de Camino in één keer konden lopen. We aten deze avond lekker en goedkoop. Het mooie aan dit deel van Spanje is dat uit eten gaan er veel goedkoper is bij ons. Wijn kost er bijna niks en voor zo'n 20 euro eten we steeds prima. Morgen willen we vroeg op pad om op tijd in Estelle te zijn, dus vroeg naar bed.
Toen we om 8.10 uur vertrokken voor deze etappe naar Puente la Reina was het al licht. Ook deze dag zou het heel mooi weer worden en dat was zo 's morgens vroeg al goed te merken. We liepen door het centrum de stad uit. De weg was heel erg goed gemarkeerd maar we waren zo aan het kletsen dat we op een gegeven moment toch van de route afraakten. Gelukkig was er een vriendelijke Spanjaard die ons terug op de route riep. We waren deze dag met heel wat andere pelgrims op pad. Het mooie is dat we inmiddels veel van deze pelgrims herkennen van eerdere etappes. We waren dan ook veel bezig met elkaar begroeten.
Vervolgens duurde het een hele tijd voordat we weer in een dorpje kwamen. Het was voornamelijk klimmen deze dag over wegen en paden die niet altijd even goed waren. In Zariquiegui bekeken we de kerk en aten en dronken we wat. Daarna begon de klim naar de Alto de Perdon welke op 750 m hoogte ligt. Op deze hoogvlakte staan veel moderne windmolens maar wij kwamen voor het monument wat daar ook staat. Het stelt een groep van pelgrims voor en is gemaakt van cortenstaal. Het was inmiddels flink warm en daarom was het flink zweten. Bij het monument pauzeerden we weer even en aten en dronken wat. Natuurlijk moesten we ook op de foto met het monument op de achtergrond.
Vervolgens moesten we weer bijna 300 m omlaag en dat was geen pretje want het pad lag vol met grote keien en losse keitjes. De afdaling duurde dan ook lang.
De rest van de route liep door een droog en dor landschap en af en toe een plaatsje waar helemaal geen leven te bekennen was. Wellicht zal het te maken hebben met de siësta maar gezellig was anders.
Tot aan het diner waren we weer in de albergue te vinden. 's Avonds dineerden we op het terrasje bij hetzelfde restaurantje waar we ' middags al hadden gezeten. Het weer was heerlijk. We raakten er aan de praat met een luidruchtige maar gezellige Ierse dame die er maar niet over uit kon dat Ron zo lang vrij had kunnen nemen zodat we de Camino in één keer konden lopen. We aten deze avond lekker en goedkoop. Het mooie aan dit deel van Spanje is dat uit eten gaan er veel goedkoper is bij ons. Wijn kost er bijna niks en voor zo'n 20 euro eten we steeds prima. Morgen willen we vroeg op pad om op tijd in Estelle te zijn, dus vroeg naar bed.
Reacties