Pieterpad, 6e etappe

Na ruim twee maanden besloten we het Pieterpad weer op te pikken, daar waar we waren geëindigd, in Schoonloo. Dat betekende eerst weer een flinke rit naar Drenthe toe, toch goed voor zo'n 220 kilometer. De weersvooruitzichten waren niet gunstig. Ondanks dat het augustus is, was er de afgelopen weken veel regen gevallen en geldt deze maand als de natste augustus sinds 1906. Ook de komende dagen zag het er niet goed uit, volgens de weerdeskundigen. Toen wij 's morgens om tien over acht van huis weg reden was het echter prachtig weer. En dat bleef het de gehele reis naar Coevorden. Daar hadden we voor de nacht van zondag op maandag een kamer in een mooi hotel gereserveerd en daar konden we onze auto ook netjes achterlaten. Wij reisden vervolgens met het openbaar vervoer door naar het startpunt voor deze dag, Schoonloo. Voordat we op de trein stapten naar Emmen, dronken we in Coevorden nog een bak koffie. De treinverbinding was prima en ook in Emmen hoefden we niet te lang te wachten op bus 21 die ons naar het startpunt zou brengen. Toch waren we al met al vier uur onderweg voordat we aan het wandelen konden beginnen.

Een paar kilometer voor Schoonloo was het afgelopen met het zonnetje en kwam er uit een dik wolkenpak even een plensbui. In de abri van de bushalte waar we waren uitgestapt, aten we eerst maar onze meegebrachte boterhammen op terwijl het nog even stevig door regende. Toch was de bui sneller dan we hadden gedacht afgelopen en konden we gaan lopen. Om kwart over twaalf begonnen we aan etappe 6 van de beroemde lange afstandswandeling.

Schoonloo waren we zo uit want dat plaatsje stelt helemaal niks voor. Vervolgens kwamen we door uitgebreide bossen te lopen. Dat waren prachtige loofbossen waar men druk bezig was met houtkap. Overal langs de paden lagen boomstammen opgestapeld. Die paden waren op z'n zachts gezegd drassig en met grote regelmaat moesten we fikse plassen en modderpoelen ontwijken. Onze schoenen zagen er al weldra niet meer uit. Gelukkig bleef het voorlopig wel droog. In de bossen zagen we ook al de eerste paddenstoelen, hele mooie grote, feloranje paddenstoelen. Die moesten natuurlijk op de foto evenals de heide die volop in bloei stond.

Deze etappe was in zoverre saai dat we enkel door bossen en over heide liepen, iets wat we bij ons in Brabant ook in overvloed hebben. De gemiddelde Hollander zal z'n ogen echter hebben uitgekeken bij al dat natuurschoon. Een leuke afwisseling waren de Schotse Hooglanders met hun wilde beharing die bij een vennetje aan het grazen waren. De runderen gunden ons geen blik waardig en gingen door waar ze mee bezig waren. Wij maakten er flink wat foto’s. We liepen verder, amper over verharde wegen en kwamen onderweg naar Sleen ook geen enkel plaatsje tegen. Het was alleen maar bos en heide en drassige paden waardoor we constant moesten zigzaggen om droge voeten te houden.

Op ongeveer de helft van deze 24 kilometer lange etappe kregen we onverwacht een flinke bui regen over ons heen. Gelukkig waren we hier op voorbereid en de regenkleding die we droegen hield ons gelukkig droog. De bui duurde ook niet al te lang. Wel waren de plassen op de wandelpaden weer een stukje groter geworden. Op driekwart van de etappe, tussen Schoonoord en Noord-Sleen staat in de bossen de zogenaamde Papeloze kerk. Dat is geen kerk maar een hunebed. De plek is in het verre verleden wel gebruikt als kerk, echter die diensten waren zonder voorganger, hetgeen de naam Papeloze verklaart. Het hunebed ligt niet op de Pieterpadroute en we moesten ongeveer 800 meter over een modderig pad lopen om er te komen. Toch was het de moeite waard, hunebedden blijven iets mysterisch hebben en deze zag er nog heel goed uit. Nadat we weer op de route waren kregen we nog meer bossen te verwerken. We waren die bomen eigenlijk wel een beetje beu en de drassige paden nog meer! Toch liepen we nog geruime tijd over onverharde paden en kwamen nog aan een monument voor de bemanning van een neergestort vliegtuig voorbij gelopen, vooraleer we eindelijk op een verharde weg kwamen te lopen. We bevonden ons aan de noordkant van Sleen en moesten nog een paar kilometer door aardappelvelden voordat we bij ons overnachtingsadres aankwamen. De eigenaar van bed en breakfast De Schoenlapper stond ons al op te wachten. Nadat we onze modderschoenen in de hal hadden uit gedaan werden we in de keuken ontvangen met een drankje. We zaten een tijd gezellig te kletsen met onze gastheer en -vrouw en een andere gast die ook bezig was met het Pieterpad. Onze kamer op de eerste verdieping was groot en de badkamer op de gang, die we met die andere gast moesten delen, zou in een vijfsterrenhotel hotel niet hebben misstaan.

Na een lekkere douche liepen we het kleine dorpscentrum in op zoek naar een restaurantje. Veel keus was er niet in Sleen. In het beste restaurant was een privé-feestje aan de gang en omdat we geen zin hadden in Italiaans, bleef een zogenaamde happerij over. Toen we binnen kwamen zat er één ander stel te eten, maar die waren al bijna klaar. Daarna waren we de enige gasten in het restaurant. De bestelde biefstuk smaakte echter prima.

's Avonds keken we op de kamer nog wat televisie en lazen we wat voordat we om een uur of tien gingen slapen.