Pieterpad, 3e etappe

Omdat we deze dag maar één etappe van het Pieterpad zouden lopen hadden we tijd genoeg. Daarom kwamen we pas rond een uur of acht uit ons bed en namen we alle tijd voor het ontbijt. We zorgden ervoor dat we allebei goed hadden gegeten voordat we op pad gingen. 21 kilometer lopen doe je tenslotte niet op een half ontbijt. We hadden geluk met het weer. Vanuit de ontbijttafel keken we tegen een strakblauwe hemel aan.

Met de bus reden we vanaf het P&R terrein achter het hotel in amper 10 minuten tijd naar het centraal station in Groningen. Daar waren we gisteren gestopt en van daar zouden we de route weer oppikken. Aan het einde van perron 2 konden we via een trap het viaduct over de sporen bereiken en liepen we al snel aan de rand van het centrum van de stad. Parallel aan het Noord Willemskanaal liepen we in zuidelijke richting. Op het water waren studenten druk met roeien. Dat ging er serieus aan toe. De roeiers werden vanaf de kant toegeschreeuwd door hun trainers die op een fiets met een megafoon meereden.

Eenmaal buiten de stad Groningen boog het pad van het kanaal af en kwamen we over de Hoornsedijk te lopen dat door het Hoornse Diep loopt. Dat is een prachtig landelijk gebied met veel water. Helaas moesten we wel weer regelmatig aan de kant voor auto’s die op de smalle weg reden. Een extra mooi stukje was het sluisje nabij een molen pal aan het Paterswoldermeer. Via de bochtige weg kwamen we uit in Haren en liepen zelfs voorbij aan ons hotel. Daar gingen we verder via een onverhard pad waar een paar ooievaars aan het broeden waren op een hoog gelegen nest. De route voerde langs de rand van Haren in de richting van Glimmen. Het landschap met vooral water maakte plaats voor bossen. Het traject was in ieder geval prachtig. Het beviel ons veel meer dan de eindeloze vergezichten van de dag ervoor. 

Nadat we het spoorwegemplacement  van Haren waren overgestoken kwamen we uit in een uitgestrekt bos- en veengebied. Hier was de grond nog drassig van de overvloedige regenval van de afgelopen week. Het was een mooi gebied maar we moesten de routebeschrijving er goed bijhouden om niet verkeerd te lopen. Af en toe was het goed zoeken naar de bekende wit/rode routemarkeringen. Opvallend hier was dat we diverse andere Pieterpadlopers tegenkwamen, of liever gezegd voorbij liepen. De loopomstandigheden waren dan ook bijkans ideaal.

Bij het natuurvriendenhuis De Hondsrug in de bossen ten zuiden van Glimmen pauzeerden we. We kochten er een drankje en zaten een tijdje lekker op het terras terwijl we ons meegebrachte eten naar binnen werkten. Een paar kilometer verderop verlieten we de provincie Groningen en kwamen in Drenthe terecht. Hier ontdekten we dat de huidige route van het Pieterpad iets afwijkt van die uit onze boekjes die zo’n 10 jaar oud zijn, maar dat gaf gelukkig geen problemen.

Via het plaatstje Midlaren liepen we in de richting van Zuidlaren. Op die weg kwamen we aan een heuse hunnebed voorbij gelopen. Iets over tweeën liepen we de bebouwde kom van Zuidlaren binnen en stopten we de GPS op de Brink. De derde etappe zat erop. Op een terras zakten we in een paar gemakkelijke stoeltjes en bestelden een welverdiend drankje.

Minder dan 100 meter van het terras verwijderd was een bushalte waar een snelbus richting Haren stopte. Een kwartier nadat we waren ingestapt, konden we in Haren al weer uitstappen. Het was net drie uur geweest.

Weer op de kamer namen we op ons gemak een douche en rustten we verder wat uit. Voor het diner hadden we de dag ervoor een tafeltje gereserveerd in een Japans restaurant in Haren. Te voet liepen we vanuit het hotel naar het dorp en genoten van de heerlijke vers gemaakte sushi en andere gerechten. Weer terug in het hotel keken we nog even televisie voordat we gingen slapen.