Saarbrücken

Toen we in onze agenda’s zagen dat we weer een lang weekend vrij waren, hebben we via onze favoriete uitstapjessite “Weekendjeweg” maar weer een tripje geboekt. Thuis zitten kan altijd nog. Na lang zoeken vonden we nabij de Duitse stad Saarbrücken een gloednieuw hotel waarover door bezoekers erg lovend werd geschreven op de diverse hotelbeoordelingsites. Behalve het hotel met de goede beoordeling, ligt het hotel in Saarland, een regio waar het goed wandelen is. En wandelen moesten we er wel kunnen. We liggen goed op schema in onze training voor de Vierdaagse van Nijmegen en weekendje weg of niet, we moesten en zouden trainen. Voor het culturele aspect konden we terecht in Saarbrücken en de Franse stad Metz op zo’n 60 kilometer van het hotel. In ieder geval hadden we genoeg plannen voor het weekendje.

Het nadeel van Saarland als bestemming is dat het een dikke 350 kilometer van Helmond ligt. Om op tijd daar te zijn, zodat we daar nog wat konden ondernemen, reden we al rond een uur of tien weg van huis. De rit verliep voorspoedig. Het was niet druk op de weg en met de cruise control steeds op de maximaal toegestane snelheid was het ontspannen rijden. Tenminste totdat we zagen dat de benzinemeter steeds lager kwam te staan. Er moest getankt worden. Dat was echter gemakkelijker gezegd dan gedaan. Normaal gesproken vind je om de zoveel kilometer wel een pomp aan de snelweg waar je snel bijtankt en verder kunt rijden, maar niet langs de route die wij volgden. Daar was in de verste verte geen pomp te vinden. Toen de tank van de auto echt leeg begon te raken besloten we de snelweg maar even te verlaten om in een dorpje te gaan tanken. Het eerste dorpje dat we inreden was er eentje van een ongelofelijke saaiheid. We zagen geen mens op straat, er waren geen winkels en, erger nog, er was geen tankstation. Toen we uiteindelijk een levend iemand vonden, wist zij ons te vertellen dat je voor wat benzine een dorp verderop moest zijn. Vijf kilometer verderop konden we inderdaad tanken en konden we onze reis naar Saarbrücken weer vervolgen.

Om een uur of drie reden we onze auto in het centrum van de Landeshauptstadt van Saarland een parkeergarage in en konden we het centrum van de stad gaan verkennen. Maar eerst koffie! Dat hadden we wel verdiend na ruim vier uur zitten in de auto. Voorzien van de nodige cafeïne liepen we daarna eventjes binnen bij de plaatselijke VVV en kwamen even later weer buiten voorzien van een folder met daarin een heuse stadswandeling. Die wandeling begon bij het neogotische stadhuis met z’n opvallende toren van 54 meter hoog. Bij de Basilica Sankt Johann keken we binnen naar het barokke interieur voordat we via de oude brug over de Saar naar het Saarbrücker Schloss liepen. We hadden een echt kasteel verwacht maar zagen uiteindelijk een rare combinatie van oud en nieuw. Wij vonden het geen mooi gebouw. Mooi vonden wel de Ludwigskirche. Helaas was deze kerk gesloten zodat we alleen de buitenkant konden zien. Langs de oever van de Saar slenterden we terug naar de binnenstad met z’n vele winkels. Samen kwamen we tot de conclusie dat Saarbrücken een aardige stad is maar dat we er niet nog een hele dag wilden doorbrengen.

Ons hotel, het Leonardo hotel, ligt in het plaatsje Völklingen op 12 kilometer afstand van Saarbrücken en opende pas in oktober van 2012 z’n deuren. Wij kwamen er aan het einde van de middag aan en waren, volgens ons, één van de weinige gasten. Toch zag het hotel er picobello uit en ook op onze kamer was helemaal niks aan te merken. Omdat het nog wat vroeg was voor een diner gingen we voor een wandeling het plaatsje in. Daar kwamen we er achter dat je voor je lol niet in dit stadje hoefde rond te lopen. Alles staat er in het teken van de vele ijzersmelterijen en de meeste mensen wonen er in lelijke Oostblokachtige appartementsgebouwen die wel een lik verf kunnen gebruiken. Enkele jaren geleden is Völklingen uitgeroepen tot lelijkste stad van Duitsland en wij konden ons daarbij wel iets voorstellen.

Deze avond dineerden we in het Volkov restaurant van het hotel. Er waren maar drie tafeltjes bezet maar toch duurde het lang voordat het bestelde eten geserveerd werd. Het eten smaakte prima maar was niets bijzonders. Tussen de gangen door vermaakten we ons met wat spelletjes Yatzhee op de iPhone. ‘s Avonds besloten we om de volgende dag naar Metz in Frankrijk te rijden.