Een heel druk dagje Rome

Vandaag is de derde zonnige dag op een rij. Onder een strakblauwe hemel vertrekken we na het opstaan en het ontbijt weer naar het station Termini om daar de metro naar het Vaticaan te pakken. Gisteren konden we de basiliek niet in vanwege een buitenmis. Inmiddels weten we hoe de metro werkt en we staan dan ook al snel op het perron. Daar zijn we echter niet alleen. Allemaggies wat een hoop mensen. We laten zelfs een metro schieten omdat we er gewoon niet meer bij kunnen. Gelukkig komt 4 minuten later de volgende en kunnen we nu wel instappen. Bij het metrostation vlakbij het Vaticaan stroomt de hele metro weer leeg en worden we als vanzelf met de stroom mee naar buiten gevoerd. Het zijn duizenden mensen die tegelijk met ons naar het Vaticaan gaan. We weten nu ook waarom het zo druk is. Het is de laatste zondag van de maand en dan zijn de Vaticaanse musea gratis toegankelijk. Heel veel mensen weten dit want er staat een rij van, ongelogen, bijna een kilometer lang! De mensen die achteraan staan zullen waarschijnlijk hier de hele dag staan voordat ze binnen zijn. Om dan nog maar te zwijgen van het feit dat ze, eenmaal binnen, niks zullen zien vanwege de drukte. 

We lachen er hartelijk om, blij als we zijn dat wij al geweest zijn. We lachen echter iets te vroeg. Op het Sint Pietersplein staat een gigantische rij voor de basiliek zelf. De rij staat helemaal om het immense plein gevouwen. Da's balen maar we besluiten toch maar achter aan te sluiten. Vaak staan we gewoon stil, heel af en toe kunnen we een metertje opschuiven. We stonden nog steeds in de rij toen het tegen twaalven wel heel erg druk werd op het plein. Dat kwam omdat in één keer de paus z'n gezicht liet zien. Vanuit z'n werkkamer sprak hij de mensen op het plein toe. De paus was nog bezig toen bleek waarom de rij voor de Sint Pieter zo langzaam vorderde; iedereen die naar binnen wilde moest z'n bagage door een scanner laten halen. Eenmaal die scanner voorbij waren we zo binnen. We hadden een uur en drie kwartier in de rij gestaan. De Sint Pieter van binnen was wel de moeite waard. We bekeken eerst de Piëta en daarna de rest van het interieur inclusief het beroemde baldakijn. De kerk was licht van binnen zodat we goed foto's konden maken. Mooi was de lichtinval van de fel schijnende, maar laag staande zon door de ramen.

Weer buiten liepen we het Vaticaan uit, de Tiber over en zo de stad in. Bij Subway aten we een broodje voordat we naar het Piazza Navona liepen. Op dit plein met z'n mooie fonteinen was het letterlijk kermis. Duizenden mensen waren op de attracties en kraampjes afgekomen. Net als in het Vaticaan was het hier eigenlijk te druk om leuk te zijn. Al slalommend begaven we ons door de menigte. Van het plein zagen we dus weinig. Ook de mooie kerk konden we niet van binnen zien omdat die, net zoals bijna alle andere kerken, dicht was op deze zondagmiddag. Vanaf Piazza Navona liepen we naar het Pantheon, de ronde kerk met het grote gat in het dak. Ook hier massa's mensen, maar gelukkig geen rij. Het enige licht in de kerk komt van het gat in het dak. Toch was het er licht genoeg.

Via de Campo di Fiori met z'n markt en terrasjes en het Piazza Venetia, waar Mussolini nog ooit vanaf het balkon van een palazzo, z'n onzin de wereld in slingerde, slenterden we naar het Campidoglio waar het Capitolini museum is gehuisvest. 

We waren ondertussen al doodmoe, maar wilden toch dit museum nog bekijken omdat dat de volgende dagen niet meer kan. Ook hier konden we niet naar binnen zonder in een rij te moeten staan. Deze keer niet omdat het zo druk was, maar omdat de mensen aan de kassa compleet incompetent waren om te doen wat ze deden. Twee kaartjes kopen en afrekenen kostte al snel een paar minuten. Het museum zelf was de moeite waard. We zagen vooral veel bustes van Romeinse keizers, maar ook het beroemde beeld van de wolvin waaronder Romulus en Remus zitten te drinken. Romulus zou Remus ombrengen en daarna Rome stichten, zo gaat het verhaal althans. We verbaasden ons over de details in de beelden van meer dan tweeduizend jaar oud. Ook toen waren er heel bekwame vaklieden die wisten hoe ze één en ander moesten uitbeelden. Uit de collectie van het Capitolini blijkt dat veel bewaard is gebleven. Wij waren er een aantal uren zoet. Het was dan ook al donker toen we weer buiten kwamen.

Dat gaf weer mooie foto's van gebouwen die werden aangelicht. Ook het Forum Romanum zag er in het donker leuk uit evenals het Colosseum dat ook weer op de foto moest.

We waren inmiddels zo moe dat we de metro naar Termini namen. Het waren slechts twee metrohaltes, maar scheelde ons een kwartier lopen. Vlakbij het station vonden we een leuk Italiaans restaurantje waar we deze dag dineerden. Het werd wederom een pizza die in een originele houtoven werd gebakken en heerlijk smaakte. Het geheel werd weggespoeld met een Sprite voor Nicky en een halve liter witte wijn voor Ron.

Eenmaal weer op onze kamer in het B&B waren we druk met de foto's. Nicky was echter wat vlug met het deleten van haar geheugenkaartje waardoor ze alle foto's van deze dag kwijt was omdat ze nog niet op de computer stonden. Op internet vonden we gelukkig een programmaatje om de gewiste foto's terug te halen. Het was inmiddels wel bijna elf uur en tijd om te gaan slapen.