Het oude Rome

Om tien voor half negen wordt er op de deur van onze kamer geklopt en wordt het ontbijt geserveerd. Met een overheerlijke cappuccino in bed rustig wakker worden terwijl je het nieuws checkt op je Macbook heeft toch wel wat; een vakantiegevoel. Het ontbijt was niet erg uitgebreid, maar dat weet je als je in Italië bent. Fris gedoucht gingen we daarna op pad. Buiten scheen de zon en was er geen wolkje aan de lucht. Voor vandaag hadden we het plan gemaakt om het antieke Rome te gaan bezoeken te beginnen bij het Colosseum en het Forum Romanum. Met een plattegrond in de hand liepen we dwars door de stad. Hoewel we niet de kortste weg liepen, waren we toch in no time bij het Colosseum. We schrokken wel van de gigantische rij mensen die voor dit antieke bouwwerk stond te wachten om binnen te mogen. We sloten toch maar netjes achteraan en merkten dat het allemaal wel mee viel. De rij bewoog zich gestaag en na precies een half uur in de rij staan hadden we onze kaartjes en konden we de arena gaan bekijken. Die was behoorlijk groot zodat we, eenmaal binnen, toch ruimte genoeg hadden om één en ander te bekijken. Het bouwwerk dateert van 78 na Christus en staat er grotendeels nog steeds. Dat zegt wel iets over de vaardigheden van die ouwe Romeinen. We gingen behoorlijk los met onze camera's. Alles moest op de foto. Dat dachten de anderen kennelijk ook allemaal. Iedereen stond er met een camera in z'n hand en veel Aziaten met een buitenmodel smartphone.

We waren anderhalf uur binnen en aten toen buiten het Colosseum een uit de kluiten gewassen broodje vooraleer we naar naar de Boog van Constantijn liepen en vandaar uit verder naar het Palatino, één van de zeven heuvels waarop Rome is gebouwd. Hier bouwden de eerste keizers van Rome hun paleisjes. Wat nu rest is een hoop stenen. Er staan nagenoeg geen complete gebouwen meer overeind, maar dat is niet zo gek na 20 eeuwen. Mooier vonden we het Forum Romanum. Dit was in de oudheid het centrum van Rome en ook hier lagen de resten van de gebouwen verspreid over het terrein. Echter hier had je ook gebouwen die min of meer nog compleet waren zoals de twee toegangspoorten en een enkele kerk. Het was inmiddels zo warm geworden dat we onze jassen uit konden doen en op 28 december in een shirtje buiten onder een heerlijk zonnetje over het immense terrein sjokten. Door de zon werden de antieke resten ook mooi aangelicht en werden er extra veel foto's genomen.

Eenmaal buiten het terrein van het Forum Romanum kwamen we al lopend uit bij het Vittoriano. Dit gigantische witte pompeuze bouwsel is gebouwd ter gelegenheid van de 50e verjaardag van de Italiaanse eenheid. Ook is er het graf van de onbekende soldaat te zien. Twee serieus kijkende soldaten hielden er de wacht bij de eeuwige vlam. Het mooie aan het Vittoriano was dat je naar het dak van het gebouw kon lopen en vanaf daar een prachtig uitzicht had op het Piazza Venetia en een aantal prachtige kerken. Ook kwamen we via het Vitoriano uit bij de Santa Maria in Aracouli kerk welke uit de 6e eeuw stamt. Een heel onopvallende deur gaf ons toegang tot de kerk. Het interieur was overweldigend mooi. We keken onze ogen uit bij al die pracht en praal. Nadat we de 124 treden van de trap van de kerk waren afgedaald kwamen we uit bij het Campidoglio, het plein dat door niemand minder dan Michelangelo werd ontworpen. Twee gigantische naakte figuren houden de wacht bij de ingang. Nu zijn er diverse musea gevestigd. Daar namen wij echter geen tijd voor. Nicky had in een boekje gelezen over een uitzichtpunt voor de Sint Pieter. Dat zou aan de Tiber liggen, een eindje uit het centrum. 

Wij besloten daar naar toe te lopen. Het duurde even voordat we de Tiber gevonden hadden. We hadden wel een plattegrond maar omdat we niet precies wisten waar wel zelf waren, gaf die niet direct een oplossing. Toen we de rivier hadden gevonden was het nog een heel eind lopen. Toen we uiteindelijk het uitzichtpunt hadden gevonden bleek het te gaan over een sleutelgat. Als je daar doorheen keek, zag je de Sint Pieter met een groene haag als omlijsting. Best aardig maar eigenlijk de wandeling niet waard. Op de weg terug naar het centrum kwamen we nog wel langs enkele uitzichtpunten en een enkele aardige kerk. Ook brachten we een bezoekje aan de Santa Maria de Cosmedin-kerk. Hier heb je de Fontein van de waarheid. Het verhaal gaat dat de mond van de fontein dichtklapt als een leugenaar z'n hand er in steekt. Voor de kerk stond een gigantische rij mensen te wachten om hun hand in de mond te steken. Wij vonden een plekje om het beeld te fotograferen zonder aan te hoeven sluiten. 

Bij het Piazza Venetia namen we nog wat foto's van de gebouwen aldaar omdat de ondergaande zon ze prachtig oranje kleurde. Via de het Colosseum slenterden we naar ons B&B terug. Onderweg kochten we nog wat drinken. Om kwart voor zes waren we op onze kamer en konden we eindelijk wat rusten. We voelden goed dat we flink hadden gesjouwd.

Nadat we onze fotobuit op de computer hadden gezet, liepen we om tien voor acht naar een restaurantje waar we een tafeltje hadden gereserveerd. Daar aten we allebei een heerlijke pizza calzone. Moe maar voldaan liepen we terug naar de B&B en lazen daar nog wat voordat we gingen slapen. Morgen staat het Vaticaan op ons programma.