Ron & Nicky op reis

Klik op de collage hieronder en kijk naar 85 foto's die we tijdens ons "kerstshoptripje" naar de Beierse hoofdstad hebben gemaakt.

Alweer de dag van de terugreis. De dagen in München zijn omgevlogen. Omdat onze trein pas tegen het middaguur zou vertrekken, konden we het rustig aan doen. We genoten nog een laatste keer van het uitgebreide ontbijtbuffet. Van de ontbijtdame kregen we nog een Lebkuche-figuurtje als afscheid. Met onze magen goed gevuld liepen we daarna nog een eindje in de buurt van het hotel. Het sneeuwde echter weer en het was niet echt prettig om buiten zo maar wat rond te lopen zodat we snel de warmte van het hotel weer opzochten. Nadat we uitgecheckt hadden, liepen we naar het station waar we wat eten voor onderweg insloegen en een cappuccino dronken. De trein stond lekker op tijd al klaar en zo konden we op tijd beginnen met ons huiswerk voor de terugreis; de foto’s voorzien van een onderschrift en de beste exemplaren uitzoeken voor onze Picasasite. Al bezig met de foto’s schoot de reis goed op en om 16.39 uur reden we het station van Düsseldorf binnen. Daar hadden we maar net voldoende tijd om

De belangrijkste excursie voor vandaag was het Deutches Museum, met 47.000 vierkante meter expositieruimte is het één van de grootste en belangrijkste musea in z’n soort in de wereld. Het bestaat al meer als honderd jaar en is helemaal gewijd aan technologische ontwikkelingen en natuurwetenschappelijk onderzoek. Het gigamuseum is gelegen op een eiland in de Isar. Via allerlei achteraf straatjes liepen we er naartoe. Bij de ingang was het er geweldig druk met de vele schoolklassen die deze dag niet braaf in de schoolbanken zaten, maar luidruchtig rond mochten rennen in het museum. Gelukkig bleek het museum zo groot dat de ADHD-ertjes al snel uit het zicht waren verdwenen en wij rustig alles konden bekijken. Alles op het gebied van technologie staat hier tentoongesteld. Je kunt het zo gek niet bedenken of het is er. Van levensgrote schepen tot complete vliegtuigen die aan het plafond hangen tot een V2 raket enz. enz. In totaal 64 zalen verspreid over 6 verdiepingen met alles wat je je ma

Deze tweede hele dag in München besloten we te beginnen buiten het centrum. Dat hadden we al bekeken en ook buiten de Altstadt is het nodige te zien. Na het ontbijt namen we de metro naar het Olympisch park. In 1972 organiseerde München de zomerspelen en het stadion met het aparte dak stond ons nog in het geheugen. Voor €1,20 per persoon bracht de metro ons naar het park. Toen we bovengronds kwamen werden we verrast door de sneeuw die hier lag. In de Altstadt lag hoegenaamd niks, maar hier was de wereld gewoon wit! Het eerste gebouw dat we bezochten was de zwemhal. Eens het toneel voor Mark Spitz die er 7 gouden medailles won, nu een groot zwembad voor iedereen, inclusief wat zwervers die hier kwamen opwarmen. Voor een prachtig overzicht over de verre omgeving kochten we een ticket voor de Olympia Turm die ons 185 meter hoog naar een uitzicht platform bracht. Vanaf hier zagen we zelfs de Alpen die toch bijna 100 kilometer verderop liggen. De toegang tot het al genoemde Olympisch sta

Op deze eerste volle dag in München sliepen we eerst uit. We konden er maar beter voor zorgen dat we uitgeslapen en fit waren voor deze dag waar we ongetwijfeld de nodige kilometers zouden maken. Na een uitgebreid ontbijt in het hotel, liepen we de stad in. Een tegenvaller was dat deze zondag alle winkels gesloten waren. Nu is er genoeg te zien in München maar met de winkels open is het toch altijd leuker. Gelukkig waren de vele kerstkraampjes op de diverse kerstmarkten wel open. Toch zouden we het vandaag van de kerken, paleizen en musea moeten hebben. Da’s hier geen enkel probleem. Omdat we de stad nu voor het eerst met daglicht zagen, liepen we dezelfde route als gisterenavond en maakten foto’s van dezelfde gebouwen die er nu heel anders uit zagen. Nadat we bij het oude raadhuis wat hadden rondgehangen gingen we een bak koffie drinken bij Starbucks. Had de zon geschenen toen we de koffietent binnengingen, al snel zagen we het buiten sneeuwen. En niet zo’n klein beetje ook. Binnen e

Inmiddels is het een traditie voor ons, kerstshoppen in december. Na Londen, Berlijn, Parijs en New York, hebben we dit jaar voor de kerstsfeer in München gekozen. Via internet boekten we een paar treintickets met de ICE trein en een leuk hotelletje vlakbij het centraal station van München. Met slechts twee keer overstappen zouden we in de Beierse hoofdstad komen. Dat lukte ook, maar de Deutsche Bahn had zich een beetje vergist in al die Nederlanders die naar de kerstmarkt in Düsseldorf wilden gaan. Het treintje dat uit Venlo naar Düsseldorf vertrok zat bomvol en bij elke halte in Duitsland kwamen er mensen bij die jaloers naar al die Hollanders keken die wel een zitplaats hadden. Gelukkig hadden we in de ICE trein gereserveerde zitplaatsen. In totaal duurde de treinreis ruim zeven uur waarbij de ICE op stukken 280 km per uur reed. Er waren echter ook stukken dat ie nog geen 100 km per uur reed. Om iets over vieren reed de trein het station van München binnen en amper vijf minute

Direct na thuiskomst uit Korea is Ron begonnen met het samenstellen van een fotoboek. Het is een prachtig boek geworden al zeggen we het zelf. Klik op het boek hieronder om naar de Albellisite te gaan waar je in ons fotoboek kunt bladeren.

Op onze Google Photos hebben we 232 foto's geplaatst die we tijdens ons verblijf in Zuid Korea hebben gemaakt. Het is iets meer dan 10% van alle foto's die we daar gemaakt hebben. Klik op deze link voor de foto's.

De dag van de lange reis terug naar Nederland, via Helsinki. Al vroeg op want je bent vanuit het centrum van Seoul niet 1,2,3 op het Incheon vliegveld. Voordat we de bus instapten namen we afscheid van Don, onze reisbegeleider in de laatste week. Helaas hadden we weer dezelfde chauffeur als gisteren en ook nu leek hij zich met moeite staande te kunnen houden. Alcohol roken we niet, maar de vent maakte een alles behalve fitte indruk. Dat bleek ook tijdens de rit naar het vliegveld. Regelmatig zat ie te knikkebollen achter het stuur. Gelukkig kwamen we heelhuids op het vliegveld aan en daar konden we meteen inchecken. Daarna begon het lange wachten zoals bij elke vliegreis. We maakten van de nood een deugd door vast te beginnen met het uitzoeken van onze foto's onder het genot van een goeie bak koffie. Tijdens de vlucht gingen we door met het uitzoeken van onze foto’s met als resultaat dat we thuis weinig meer hoeven uit te zoeken. Verder deed Nicky een tukje en las Ron enthousiast

Vandaag de laatste hele dag in Korea. We moesten nog van Sokcho naar Seoul reizen. Om negen uur stond iedereen klaar in de lobby van het hotel maar er was geen bus. Die kwam pas een kwartier later aanzetten en de chauffeur boezemde niet bepaald vertrouwen in. Hij keek slaperig en leek zich met koffie wakker te moeten houden. Gelukkig ging het eerste deel van de reis goed. Nicky vermaakte zich met naar buiten kijken en Ron was verdiept in z'n derde leesboek van deze vakantie. Na twee korte tussenstops, bereikten we rond het middaguur Seoul. Tegen deze tijd zat de chauffeur compleet te knikkebollen en reden we met een gangetje van zo'n 40 kilometer per uur over de snelweg. We waren dan ook opgelucht toen we omstreeks half twee heelhuids bij ons hotel stonden. We verspeelden geen tijd en gingen meteen de stad in. We wilden nog een laatste middag gaan shoppen. We liepen eerst naar een groot warenhuis waar men al druk bezig was met de kerstverlichting. Toch waren we niet op zoek n

Vandaag een lekkere luie start van de dag. We hadden afgesproken dat we pas om 10 uur zouden verzamelen in de lobby van het hotel. Dus lekker geen wekker en op het gemak ontbijten. Eenmaal boven water reden we met z’n alleen in een minibus naar het Ganggeung Unification Park op ruim een uur rijden van Sokcho. Daar staat een Noord Koreaanse onderzeeër tentoongesteld die in 1996 voor de kust van Zuid Korea op de rotsen liep. Aan boord waren, behalve de bemanning, 13 spionnen. Deze wisten toch aan wal te geraken maar in een zes weken durende speurtocht werden 11 spionnen gedood, eentje werd er levend gepakt en eentje is nooit gevonden. De onderzeeër werd geborgen en vormt sindsdien een mooi staaltje propaganda voor Zuid Korea. We konden ook in het vaartuig. We stonden versteld van de vooroorlogse techniek van het zeer benauwende bootje. Dat mensen in zo’n apparaat durfden te stappen en er nog mee onder water mee gingen ook. Gelukkig hadden we een helm op onze koppen want regelmatig stoott

Dankzij het zachte bed eindelijk weer eens goed geslapen. Dat was maar goed ook want deze dag beloofde een fysiek zware dag te worden. We zijn gaan wandelen in het Seoraksan Nationaal park vlakbij Sokcho. Het was stralend weer en de bomen hier hebben momenteel de mooiste herfstkleuren die je je kunt wensen. We hadden er dan ook gruwelijk veel zin in. Na het ontbijt namen de de bus naar het park. Het openbaar vervoer in Korea kost echt maar een schijntje. Voor omgerekend 66 eurocent werden we netjes naar het park gereden. Nou ja …. netjes? De chauffeur reed als een regelrechte maniak, hij trok zeer snel op en remde steeds bruusk. Stops onderweg duurden niet langer dan 5 seconden. Omdat we moesten staan en we dus aan de riemen hingen, hadden onze armen voor deze dag al genoeg training gehad. Het park zag er inderdaad prachtig uit met al die bomen in hun herfsttooi. Vooraan in het park stond nog een 14,5 meter hoge Boeddha die natuurlijk op de foto moest. Gelukkig poseerde hij geduldig 

Slapen in onze hoerenkast viel ons niet mee. Het was er bloedheet doordat de vloerverwarming aan stond die niet kon worden uitgezet. Ook vlogen er diverse muggen door de kamer die het op ons voorzien hadden en maakte Nicky fanatiek aanspraak op alle lakens zodat Ron bloot lag en daarmee een perfect doel voor die muggen. Tot overmaat van ramp maakte de waterkoeler gruwelijk veel lawaai als ie ging koelen zodat we noodgedwongen met oordoppen moesten slapen. We vonden het dan ook helemaal niet erg om op te staan. Na het ontbijt in het hotel liepen we weer naar het centrum maar daar waren de winkels nog bijna allemaal gesloten. Alleen de bakker was open en dat was ook precies de zaak waar we moesten zijn. We moesten namelijk nog lunch voor vandaag inslaan. Daarna slenterden we door het centrum dat gelukkig steeds meer tot leven kwam. Bij een Starbucks kopie dronken we een cappuccino en internetten we wat. Tegen enen stapten we in de trein die ons deze dag naar Sokcho brengt. Hoewel de tr

Vandaag weer een reisdag. We reizen in twee dagen van de zuidkust van Korea naar Sokcho in het uiterste noordoosten van het land. Omdat het motel waarin we verbleven geen ontbijt serveerde, gingen we recht vanuit ons harde bed de bus in. Het was niet druk op de snelwegen en gedurende de ochtend schoten we lekker op. Op een grote parkeerplaats dronken we een bak koffie voordat we verder noordwaarts reden. Don, onze reisbegeleider, was in de bus de bestelling voor de lunch aan het opnemen en stond daartoe in het gangpad toen de bus ineens een noodstop moest maken vanwege een ander voertuig die lading had verloren. We konden tijdig stoppen om een giga aanrijding te voorkomen, maar Don vloog de halve bus door tot helemaal naar voren en hij maakte een gruwelijke smak. We schrokken ons rot! Gelukkig hield ie aan z’n onvrijwillige vlucht door de bus geen verwondingen over. Hij zal de komende dagen wel beurs en stijf zijn. Op een andere grote parkeerplaats kwamen we bij van de schrik en aten

Vandaag weer een actieve dag. We zijn gaan wandelen op Geumo Island op zo’n anderhalf uur varen van Yeosu. Omdat het een nog al fikse wandeling was, verzamelden we al om zes uur ’s morgens toen het nog pikkedonker was. Vanuit het hotel liepen we een eindje naar de ferry terminal die om 06.10 uur vertrok. We waren op dit vroege tijdstip bijna de enige passagiers aan boord. Vanaf de ferry waren we getuige van een mooie zonsopkomst die veel goeds voor de komende dag voorspelde. Op de boot stonden we aan dek te genieten van het vroege ochtendlicht. De boot deed een aantal haventjes aan en zette ons omstreeks half acht af op Geumo Island. Daar had men een wandelpad gemaakt waar vandaan we op veel plekken een mooi uitzicht hadden over de zee en de andere eilandjes nabij Geumo. In het begin ging het pad behoorlijk steil omhoog. Daarna werd het aangenamer wandelen. We hadden op onze wandeling een journalist van National Geographic bij ons die bezig was met een reportage over Korea voor het bl

Deze dag zouden we weer naar het vasteland van Korea reizen. De ferryboot vaart echter maar één keer per dag en wel pas om 17.00 uur. Dat betekende dus dat we nog wat tijd op Jeju Island hadden door te brengen. Ook vertrok deze dag een groot deel van de groep. Wij hadden voor de drieweekse reis geboekt, maar er waren ook mensen die maar voor twee weken hadden geboekt en hun tijd zat er op. Dat was helaas ook het geval voor Karin, onze vrolijke reisbegeleidster, die met deze groep ook weer terug naar huis ging. Don, de andere reisbegeleider, zou de laatste week met ons mee gaan. We namelijk hartelijk afscheid van Karin en de andere mensen. Na het ontbijt namen we de bus naar een dorpje in de buurt van ons hotel om daar te gaan wandelen langs de kust. We stapten uit bij een basisschool en het leek Don wel leuk om ons eens een kijkje te gunnen in een Koreaanse school. Hij vertelde de schoolleiding dat we allemaal leraren waren uit Nederland en hier op werkbezoek waren. Daardoor kregen we

Eindelijk een strakblauwe lucht toen we wakker werden. En dat kwam goed uit gezien de plannen voor deze dag. We zouden de boot nemen naar een klein eilandje voor Jeju Island, genaamd Udo. Udo is beroemd om zijn Haenyo ofwel duikende vrouwen. Bij slecht weer blijven de ouwe besjes thuis en valt er voor ons, toeristen, niks te zien. Vandaag beloofde echter veel goeds. Eerst echter een andere excursie en wel naar de Manjanggul Lava Tube. Met z'n 13 kilometer lengte is het de grootste lavatunnel ter wereld. Heel lang geleden heeft er massa's vloeiende lava door het kanaal gestroomd en dat heeft de tunnel gemaakt zoals die nu is. De Koreanen hadden er weer eens een circus van gemaakt. Om de zoveel meter stonden lampjes zodat je nog iets kon zien, maar ook de grootste Koreaanse favoriet; led-lampjes die van kleur veranderen. Die lampjes kleurden het plafond van de tunnel steeds weer anders en deden het af en toe lijken op een disco. Alleen de muziek ontbrak. Bezoekers konden 1 kilom

Toen we vanmorgen wakker werden was het weer niet zo mooi als we verwacht hadden. Het was weliswaar droog maar er stond een harde en vooral koude wind. Dat was geen goed nieuws voor het programma van deze dag. We zouden namelijk naar het eilandje Udo varen om daar de beroemde duiksters te bezoeken. Het waaide echter zo hard dat de boot niet uitvoer en ook de bejaarde duiksters schijnen op winderige dagen niet te duiken. We kregen een alternatief programma dus. Met een bus reden we eerst naar een zogenaamde vijf-dagen markt omdat ie, hoe raad je het, elke vijf dagen wordt gehouden. De markt was in het plaatsje Sewha. Zoals eigenlijk elke markt was ook deze erg kleurrijk. We liepen een half uurtje langs alle kraampjes met voornamelijk etenswaren. De tweede excursie was naar het Hendrick Hamel museum. Dat was aan het andere eind van het eiland met als gevolg dat we maar liefst anderhalf uur in de bus zaten voordat we er waren. Hendrick Hamel was een Nederlander die iedereen in Korea ke

Vandaag een heerlijke rustige start van de dag. Niks geen wekker want het was pas om 12.00 uur verzamelen voor de vlucht van Busan naar het subtropische eiland Jeju. Toch waren we al rond een uur of acht al weer wakker. We zijn eerst maar eens gaan ontbijten en hebben daarna onze was opgehaald bij de wasserette. Die was verrassend duur. Voor 6 stuks was moesten we omgerekend €12,00 afrekenen! Geen wonder dat het Koreaanse opaatje zo vriendelijk tegen ons was. Vervolgens waren we de daaropvolgende uren druk met het inhalen van achterstallige blogwerkzaamheden. Het bijhouden van dit blog vergt veel tijd en we hebben niet altijd zin om elke avond nog onze belevenissen online te zetten. Nadat de groep zich verzameld had stapten we in de bus en werden naar het vliegveld gereden. Ondertussen was het weer eens gaan regenen. We hebben deze keer niet veel geluk met het weer. Normaal gesproken is de herfst in Korea een droge en zonnige periode, maar niet dit jaar. Inchecken voor de vlucht naar

Wat een opluchting toen we deze morgen uit het raam van onze hotelkamer annex sauna keken. Binnen was de temperatuur nog steeds zo'n graad of 27 maar gelukkig zag het er buiten ook niet slecht uit. Het was droog en er waren zelfs stukjes blauw in de hemel te zien. Kwam dat eventjes goed uit want deze dag stond er een zware wandeling op het programma. Daarom aten we maar flink door bij het ontbijt en werd er voldoende drank en chocolade ingeslagen. De trip begon met een tochtje met een kabelbaan die ons naar de top van een heuvel bracht. Van hier uit zouden we langs een eeuwenoude verdedigingsmuur lopen. In die muur zaten een paar poorten. Zoiets als de Chinese muur maar dan veel en veel kleiner. Het eerste stuk van de wandeling was het alleen maar stijgen maar het pad was prima dus was het goed te doen. Af en toe stopten we om de muur of een poort te bekijken, maar voornamelijk liepen we al kletsend door de bossen. Na de tweede poort was het uit met de pret. We gingen alsmaar omh