Een rondje over het oostelijk deel van Vlieland

Zeelucht is goed voor je. Dat hoor je wel eens. Of dat zo is, weet ik niet, maar goed slapen doe je er wel van. Allebei sliepen we deze nacht als een os. Net voor de wekker werden we wakker. Het ontbijt genoten we weer in een aparte kamer van het hotel en het eten was meer dan genoeg. Zoveel zelfs dat we ook nog wat over hadden voor de lunch. Samen met de gisteren gekochte broodjes, hadden we in ieder geval een prima lunchpakket. Dat moest ook wel want er zou buiten het enige dorp op het eiland nergens iets te kopen zijn. 

Om een uur of tien liepen we het hotel uit en wandelden we de Badweg af naar de noordkant van het eiland. Voorbij het gigantische Westcord hotel begon het strand. We waren er bijna alleen. Wel jammer dat we het mooie weer van gisteren niet meer hadden. Het was zwaar bewolkt en er stond een kille noordenwind. We waren dan ook blij dat we een muts en handschoenen hadden meegenomen. Op het strand ging de drone voor een eerste vlucht de lucht in. Ondanks de ferme wind, ging dat prima. Toen de eerste accu leeg was, liepen we over het strand naar oostkust. Onderweg speelde Ron met z’n nieuwe gimbal. Het was af en toe wel puzzelen hoe alles werkte en het maken van videobeelden nam dan ook heel wat tijd in beslag.

De afstanden op het eiland waren groter dan we hadden gedacht. Voordat we via het strand bij de jachthaven waren, hadden we al aardig wat kilometers gelopen. Bij de jachthaven ging de drone weer even de lucht in. Alleen zo jammer dat het zwaar bewolkt was. Toen we weer terug in het dorpje waren, dronken we daar een lekkere maar dure cappuccino. Gelukkig was er een slimme ondernemer die diverse drankjes en hapjes aanbood. Wij hadden gedacht dat er meer slimme ondernemers op het eiland zouden zijn, maar dat viel ons wat tegen. We hadden op het strand al wat willen drinken, maar daar was dat niet mogelijk. Hier in het dorp gelukkig wel en dus zaten we weldra onder het standbeeld van Willem de Vlamingh aan de koffie. Daarna slenterden we door de Dorpsstraat. Daar waren de meeste van de winkels gewoon open, ondanks de lockdown. Dat vonden we vreemd, maar we vonden het al lang best omdat er zo wat meer te beleven viel.

Om wat te rusten en de accu’s van de telefoons en drone op te laden, gingen we even terug naar het hotel. Tegen drieën klaarde het weer op en maakten de wolken plaats voor de zon. We hadden thuis al een reservering gedaan voor een bezoek aan museum Tromps Huys op het eiland. Daar gingen we om half vier dan ook naar toe. Echter was het museum dicht en bleef dicht ondanks de mail die we gisteren nog hadden gehad over onze reservering waarin stond dat we welkom waren. Dat was even een tegenvaller. We besloten daarom maar om het dorpje verder te verkennen. Ondanks dat Oost Vlieland maar iets meer dan duizend inwoners heeft, is het voorzieningenniveau behoorlijk groot. Veel winkeltjes, maar ook een groot gemeenschapshuis, een bibliotheek, een politiebureau en brandweerkazerne. Om van de vele hotels nog maar te zwijgen. Her en der maakten we foto’s of filmde Ron wat.
Voor het diner besloten we vandaag wat boodschappen te doen bij de plaatselijke Spar. Voor €18 hadden we de ingrediënten voor een driegangenmenu. Tot aan het diner waren we op de kamer te vinden om bij te komen van de dag. Uitgewaaid waren we zeker. In onze extra eetkamer aten we vervolgens alles op. Daarna was het tijd voor een lekkere warme douche. Fris gewassen doken we daarna onder de dekbedden om ontspannen naar de televisie te kijken.