Fryslân; stad en wad

Ondanks dat Nederland maar een klein landje is zijn er toch bestemmingen waar je niet zo snel komt. Puur vanwege de afstand. Friesland is zo'n bestemming. Ron woonde er een jaar en weet hoe mooi deze provincie is. Nicky was er nog maar een keer of twee in haar hele leven geweest. Toen we vonden dat het hoog tijd was voor weer een weekendje weg, kwam Friesland als bestemming boven drijven en toen we op het internet ook nog een leuk hotelletje in Leeuwarden vonden, was het weekendje snel geboekt.

Al vroeg vertrokken we vanuit Helmond want het is een hele rit. Gelukkig was het op deze zaterdag niet druk op de weg. Het weer zat niet zo mee. Ondanks een weersvoorspelling die droog weer aan gaf, leek het alsof we een regenwolk aan onze auto hadden hangen. We bleven van tijd tot tijd in de regen rijden terwijl de lucht voor ons steeds blauw was. Gelukkig raakten we de regenwolk ergens bij Zwolle kwijt en kwam de zon tevoorschijn.

In Wolvega dronken we een bak koffie en aten we een stuk vlaai bij wijze van lunch. Daarna was het nog maar een kilometer of dertig naar Leeuwarden. Dankzij onze TomTom hoefden we niet te zoeken en reden we recht op ons doel af; hotel Oranje recht tegenover het centraal station van de Friese hoofdstad. Ondanks dat het nog geen inchecktijd was, konden we toch terecht op een ruime, moderne kamer. Niet dat we daar lang bleven. We hadden een zogenaamd “Stad en Wad” arrangement geboekt wat een aantal extra's inhield. Naast een infopakket, kaartjes voor een overtocht naar een Waddeneiland en een diner in het restaurant van het hotel, zat er ook een ontvangst met koffie met suikerbrood bij. Daarom zaten we al snel in het restaurant aan een straffe bak koffie met dat suikerbrood. Niet te lang want Leeuwarden wachtte.

Voorzien van een wandelroute gingen we op pad. De zon was door het wolkendek gebroken waardoor het prima wandelweer was geworden. Voordat we de eigenlijke wandeling gingen lopen, bezochten we een winkeltje waar men veel blikken speelgoed verkocht. Ron had het zaakje in een boekje over Leeuwarden zien staan. Natuurlijk moest ie kijken voor blikken politieauto's en die stonden er. Helaas wist de eigenaar de waarde van die auto's, maar ze waren zo leuk dat we er toch drie kochten. Daarna begonnen we aan de wandeling die begon bij het Raadhuis en ons al snel langs de grachtjes van de stad voerde. Eerlijk is eerlijk; Leeuwarden viel ons helemaal niks tegen. Het zonnetje deed er natuurlijk goed aan, maar het waren ook de vele leuke pandjes in de stad en de vele terrasjes die het een gezellige boel maakten. We hingen echt de toerist uit en fotografeerden alles wat los en vast zat. Dankzij de wandeling uit het boekje kwamen we op plaatsen die we anders nooit gevonden hadden en kregen we ook het hele centrum te zien. Van de foto's bij dit stukje krijg je een beetje een indruk.

In een paviljoen in de Prinsentuin dronken we nog wat om daarna de wandeling af te maken. Al met al waren we er zo'n drie uur mee bezig. Het viel ons op dat Leeuwarden net zo groot is als Helmond, maar wel veel meer stad is dan onze woonplaats.

's Avonds genoten we van een heerlijk diner in het restaurant van het hotel. Het restaurant “Van Buren” is beroemd in de stad en niet voor niets. Alles wat we voorgeschoteld kregen smaakte heerlijk. Terug op de kamer waren we nog even druk met voorbereidingen voor de volgende dag, maar redelijk op tijd lagen we in het brede, zachte hotelbed.

Op zondag ging de wekker wel heel vroeg, al om zeven uur. Dat kwam omdat we op tijd in Holwerd wilden zijn voor het “Wad-deel” van ons arrangement. Deze dag stond een bezoek aan Ameland op het programma en daarvoor moesten we met een ferry over. Omdat het nog geen hoogseizoen is, vertrekt die ferry maar één keer per twee uur. We hadden besloten dat we de ferry van half tien zouden pakken om zodoende zoveel mogelijk van het eiland te kunnen zien. Daarom zaten we dan ook als eersten aan het ontbijt in het hotel. In een half uurtje reden we van Leeuwarden naar Holwerd en we waren ruim op tijd voor de boot. Sterker, die was pas halverwege z'n overtocht en we moesten een klein uurtje wachten voordat we op de boot konden stappen. Omdat de zon scheen besloten we boven op het dek te blijven, maar door een straffe wind was het daar behoorlijk frisjes. Toch bleven we er de hele overtocht die drie kwartier duurde. Eenmaal op Ameland huurden we een paar fietsen zodat we toch wat van het eiland konden zien. Ondanks dat er best wel veel mensen op de boot hadden gezeten, fietsten we in no time als enigen tegen de wind in. Waar waren al die anderen gebleven? Waarschijnlijk bleven die in Nes, maar wij hadden besloten om eerst de andere plaatsjes te bekijken en dat betekende kilometers tegen een straffe wind in fietsen.

Ballum was het eerste plaatsje waar we belandden. Met 350 inwoners stelt het allemaal niet zoveel voor, maar de eeuwenoude commandeurshuisjes hadden toch wel wat. Ook het kerkje met de losse toren mocht er zijn. Omdat de grote hordes toeristen nog moeten komen dit jaar, was het er heerlijk rustig en konden we alles op ons dooie gemakkie bekijken.

Een paar kilometer verderop ligt Hollum, de grootste plaats op Ameland. Hier had je meer terrasjes en ook diverse winkeltjes. Omdat het zondag was, waren die allemaal dicht. Nadat we ook hier op ons gemak hadden rond gekeken, zochten we een terras op voor een hapje en een drankje. Vol in de zon was het heerlijk op het terras. We zaten er dan ook een hele tijd. Daarna bezochten we nog de opvallende rood-witte vuurtoren bij Hollum. Het ding met 236 treden was te beklimmen, maar het tegen de wind in fietsen leverde ons genoeg lichaamsbeweging op, zodat we lekker met beiden benen op de grond bleven.

De weg terug naar Nes was een stuk eenvoudiger omdat we de wind nu in de rug hadden. Ook reden we nu op het fietspad aan de noordkant van het eiland en reden we meer beschut. Natuurlijk namen we een kijkje op het strand, maar daar was het, ondanks een lekker zonnetje, niet echt aangenaam vanwege de wind. In Nes op het terras was het wel erg aangenaam. Nadat we het plaatsje hadden bekeken, verdeden we daar wat tijd met een heerlijk drankje totdat het tijd was om de boot van half vijf terug naar Holwerd te pakken.

Weer terug op het vasteland reden we terug naar ons hotel in Leeuwarden. Ron had op het internet zich suf gezocht naar goeie restaurants in de Friese hoofdstad, maar op weg naar een aantal leuke eettentjes, liepen we voorbij aan een ordinaire McDonalds. Nicky kreeg ineens zin in een hamburger met als gevolg dat we even later met een Big Mac en een cola voor onze neus zaten in plaats van een heerlijk mals stuk vlees of vis een een goed glas wijn.

Door dit eenvoudig diner waren we op tijd weer terug op de kamer waar we op een pijnlijke manier er achter kwamen dat we allebei verbrand waren.

De maandag begon lekker rustig. Lekker uitslapen en een goed ontbijt in het hotel. We wilden deze dag niet meteen naar huis rijden en we hadden besloten om nog wat Friese stadjes te bezoeken. Sneek was als eerste aan de beurt. We bezochten er de Martinikerk, het raadhuis en natuurlijk de beroemde waterpoort. Jammer dat het weer niet zo meewerkte. De zon zat verstopt achter een dikke laag bewolking. Ook het feit dat het maandagmorgen was en alle winkels nog dicht waren en er nauwelijks mensen in Sneek rondliepen, maakte dat de stad er niet op z' mooist bij lag. Toch heeft Sneek iets aantrekkelijks. Er zijn leuke grachtjes en genoeg mooie pandjes om er een paar uur rond te dwalen. Wij waren er slechts een uurtje voordat we naar Bolsward reden. Hier eigenlijk hetzelfde verhaal. Een leuk stadje maar geen sfeer op deze maandagmorgen.

Leuker was het in Workum. De zon was tevoorschijn gekomen en er was wat meer leven in de brouwerij. We bezochten er eerst het Jopie Huisman museum. Deze autodidact heeft hele mooie werkjes achter gelaten en we genoten dan ook van de tentoonstelling, net als 2 miljoen mensen voor ons. In een brasserie aten we wat voordat we de rest van het plaatsje bekeken. Met z'n oude waag, raadhuis en kerk met belachelijk dikke toren in de steigers had het plaatsje wel wat. Ook bezochten we er een scheepswerf waar nog op een traditionele manier schepen worden gebouwd.

Het laatste plaatsje wat we bezochten was het prachtige Sloten. Dit vestingstadje is nog nagenoeg helemaal authentiek en we vonden dit het leukste stadje van de dag.

Daarna hadden we nog een dikke 200 kilometers voor de boeg om weer thuis te komen. Gelukkig hadden we geen files en parkeerden we tegen zessen de auto in de garage en zat dit weekendje er weer op. We hebben genoten van Friesland en de Friezen. Je verstaat ze voor geen meter maar ze waren zonder uitzondering erg vriendelijk en behulpzaam. De stadjes die we bezochten smaken naar meer en daarom gaan we gewoon nog een keer terug naar het noorden om er bijvoorbeeld de elfstedenroute te rijden. Met de auto dan wel te verstaan want het moet wel leuk blijven.