Varese Ligure

Op onze laatste hele dag in Italië was het even zoeken wat te gaan doen. We wilden niet in herhaling vallen en zochten daarom iets nieuws. Valeria, de vriendelijke en overenthousiaste receptioniste van het hotel gaf ons met haar hese maar grappige accent, een paar tips. We besloten na ampel beraad om de auto te pakken en het binnenland in te rijden, naar het plaatsje Varese Ligure en nog wat dorpjes in de omgeving.
Voordat we op weg gingen werd de achterstand met het blog goed gemaakt. We hebben deze week maar weinig tijd gevonden om elke dag een stukje te schrijven. We zijn de hele dag op pad en omdat er ’s avonds zo laat wordt gegeten, zijn we ook laat terug in het hotel waar dan de zin ontbreekt om nog een verhaaltje te typen. Afijn, weer helemaal up to date vertrokken we in ons autootje. De TomTom keurig ingesteld op Varese Ligure. De TomTom bleek hier echter geen succes. De wegen in La Spezia zijn af en toe zo lastig te volgen dat ons dierbaar navigatiesysteem tot twee keer toe het liet afweten. Het apparaat was eenvoudigweg niet snel genoeg voor de vele vertakkingen in de wegen. Eén kruising (wel een hele moeilijke hoor) hebben we drie keer gezien voordat we zelf de juiste richting vonden. Een kilometer verderop wilde TomTom ons weer richting La Spezia hebben waar we net aan waren ontsnapt!

De weg naar Varese Ligure voerde ons door de vallei van de rivier de Vara. Het was er groen en de route rijden was plezierig vanwege de vele bochtjes. Tegen twaalven reden we een parkeerplaatsje in Varese op en liepen we te voet het oude centrum in. De grote attractie van dit dorp is de “Borgo Rotondo”, een cirkelvormig blok met smalle hoge huizen. In het midden staat het Fieschi kasteel dat netjes gerestaureerd is. De Borgo was prachtig met al die pastelkleurtjes op de gevels en de galerijen onder de woningen. Ook bezochten we de plaatselijke kerk even. Toen we weer buiten kwamen was de lucht van licht bewolkt naar inktzwart betrokken en het duurde dan ook niet lang of het begon te regenen.
We vluchtten een terrasje op en dronken er een drankje maar de regen dwong ons om binnen te gaan zitten. Het water viel met bakken uit de hemel. In Nederland duren dit soort hoosbuien vaak maar eventjes. Hier hebben we meer dan een uur geschuild terwijl het alleen nog maar harder begon te regenen en zelfs begon te hagelen. We konden geen kant op zonder kletsnat te worden. Toen het twee tellen iets minder uitbundig regende, is Ron naar de auto gerend en heeft daarmee Nicky gered van een gewisse verdrinkingsnood.

Van ons plan om nog wat oude dorpjes in de omgeving te bezoeken kwam niks terecht. Het weer was gewoon te slecht. We besloten om terug naar La Spezia te rijden. Daar aangekomen scheen de zon weer alsof er helemaal niks was gebeurd. We reden naar de grote supermarkt die we al eerder hadden ontdekt en gingen inkopen doen. De prijzen van kaas, verse lokale lekkernijen en vooral wijn waren veel lager dan in Nederland en gedurende drie kwartier waren we druk met het vol laden van onze winkelkar. Voor nog geen €53 hadden we een kar vol met allemaal lekkere dingen en zat onze kofferbak al bijna vol.
’s Avonds aten we bij ons inmiddels favoriete restaurant Pepe Nero in de stad. We moesten wel naar de stad lopen omdat er iets mis was gegaan met het reserveren van de shuttle. Op zo’n moment komt de ligging van het hotel, ver van het centrum, toch als nadeel naar boven. Bij Pepe’s waren we maar net op tijd. Het was er retedruk en veel tafeltjes waren gereserveerd. Voorlopig zou dit de laatste maaltijd buiten op een terras zijn. Morgen weer naar huis. Voor dit moment genoten we nog van een heerlijke spaghetti en een salade, weggespoeld met lekkere koude slobberwijn. Deze avond namen we de bus terug naar het hotel. Eén keer per dag het traject lopen is meer dan genoeg.