Als er één keer in de vijf jaar een groot evenement wordt georganiseerd, en zeker als daar dan 50 grote zeilschepen bij betrokken zijn, dan kun je er donder op zeggen dat het er druk zal zijn. Toch zijn Nicky en ik, naast 300.000 andere mensen, naar Sail 2010 in Amsterdam geweest. Dat we met de trein zouden gaan, was al snel duidelijk; je auto krijg je bij dit soort evenementen maar moeilijk kwijt. Voor de zekerheid hadden we eerste klas tickets gekocht en daar waar je anders op zoek moet naar een 2e klas wagon omdat alles 1e klas is, was dat nu dus precies anders om. In de lange trein van Helmond naar Eindhoven was precies een halve coupé 1e klas. We namen dus maar plaats in de 2e klasse in de hoop dat het vanaf Eindhoven beter zou gaan. Daar zag het in aanvang niet naar uit. De trein naar Amsterdam was overvol. Aziatische taferelen speelden er zich af waarbij mensen in de wagons werden geperst. We besloten daarom een trein te wachten. Dat duurde slechts een kwartiertje en bovendien was het een geheel lege trein zodat we onze konten toch in de ruime 1e klas stoelen konden laten vallen. Nadeel was wel dat deze trein rechtstreeks naar Schiphol reed en we dus zouden moeten overstappen. Dat deden we op het station van de Amsterdam Arena waar we maar liefst 25 minuten moesten wachten. Hoezo meer ingezette treinen? Op het traject Boerenstronkeradeel naar Fierljepperstum rijden nog meer treinen! Afijn, met een boemeltje die de naam “Sprinter” had en zowat elke 100 meter stopte, werden we uiteindelijk naar Amsterdam CS gebracht.
Aan het IJ was het gruwelijk druk. Vlakbij het station stonden het rijen dik en deze mensen stonden niet eens direct aan het water, maar moesten over allerlei obstakels naar de schepen gaan kijken. Wij besloten door te lopen naar de Veemkade. Nadat we eerst onze blazen hadden geleegd en bij Subway drank en eten hadden ingeslagen, vonden we daar een prima plekje, pal aan het water. Het was nog voor enen toen we daar al in het zonnetje zaten. De schepen lieten echter flink op zich wachten. Pas om kwart over twee zagen we de “Stad Amsterdam” als eerste van links aan komen varen. Helaas werden de zeilen gestreken zodat de schepen het IJ opvoeren. Wij hadden gedacht dat alle schepen een soort van parade zouden varen, maar dat bleek niet het geval. Elk tallship voer direct naar de aangegeven plek aan de kade om daar dan voor anker te gaan. Daardoor zagen we aanvankelijk maar weinig grote schepen voorbij varen. Toen onze konten begonnen te protesteren vanwege het harde asfalt waarop ze moesten rusten, besloten we rond te gaan lopen. Dat was een goeie zet. Nu zagen we veel meer van de prachtige schepen en de duizenden grotere en kleinere vaartuigjes die de tallships begeleidden.
Urenlang bleven we op de Veemkade rondstruinen. De wind waaide er hard en daardoor voelden we niet dat we ondertussen behoorlijk aan het verbranden waren. We waren ook veel te druk met foto’s maken van al dat moois. Ondanks het vele volk dat er op de been was, konden we toch steeds mooie foto’s nemen zonder dat ons uitzicht teveel werd belemmerd door andere toeschouwers. Ron was druk bezig met het uitproberen van een nieuwe polarisatiefilter op z’n camera. De witte wolkjes aan de hemel werden zo heuse Hollandse luchten. Een paar van die foto’s zie je hier.
Toen de zon begon te zakken en het een beetje donker werd voor foto’s, liepen we nog een laatste keer over de Veemkade langs alle schepen die nu allemaal aangemeerd lagen. We werden er nog geïnterviewd voor een lokaal radiostation. Kennelijk dacht de verslaggeefster dat we verstand van zaken hadden. Wat natuurlijk ook zo was :-).
We sloten de dag af met een diner in en Japans restaurant aan het Damrak. We hadden nog een tijd lopen zoeken naar een Japanner met een lopende band waarop de sushi stond, maar dat restaurant bestond helaas niet meer. De Jap aan het Damrak was echter ook prima. Voor goed €20,00 per persoon, konden we zoveel sushi naar binnen werken als we op konden. Dat was behoorlijk wat. Met volle magen waggelden we over de nog steeds drukke Damrak naar het station waar we net de trein naar Eindhoven zagen wegrijden. We moesten een half uur wachten op de volgende trein. Eigenlijk verbazingwekkend dat er ’s avonds op het drukste traject van Nederland maar twee treinen per uur rijden. Met enig zoeken vonden we twee lege stoelen in een 1e klas coupé en zakten onderuit. We waren erg moe geworden van al dat geslenter, de zon op je bol en al die sushi. Iets over elven waren we weer thuis. Al met al was dit een heel geslaagd uitje.
Reacties