USA 2009 Dag 17

Op de camping in Sedona was het echt herfst geworden. Niet dat het geen lekker weer was, integendeel, maar de bladeren kwamen nu met massa’s tegelijk uit de bomen vallen. Ons campertje was er helemaal onder bedolven. Toen we weg reden vielen die allemaal van het dak wat wel een leuk gezicht was. Nadat de camper weer eens een keer volgetankt was, reden we via Flagstaff en Williams naar de Grand Canyon. Dat was zo’n 110 mijlen. We zijn nu al zolang in de USA dat we de afstanden in mijlen rekenen. Onderweg was er weinig opwindends te zien met uitzondering van het stuk van Sedona naar Flagstaff door het Coconino National Forest dan. Maar dat stuk hadden we twee dagen geleden ook al gereden.

Zo tegen twaalven reden we het circus dat Grand Canyon NP heet binnen. Het was er behoorlijk druk, maar dat is ook niet gek bij één van de zeven natuurlijke wereldwonderen. Bovendien is het zondag wat veel Amerikanen op de been brengt voor een weekenduitje. We konden met onze jaarkaart voor de nationale parken zo binnen. We hadden $80 voor die kaart betaald, maar we hebben hem er dubbel en dwars uitgehaald.

Eerst brachten we een bezoekje aan het bezoekerscentrum voor info over een kampeerplek en over de te wandelen trails. Daarna vonden we voor de komende twee nachten een plekje, met full hookup, op een camping in het park. Het enige wat ontbrak was een internetverbinding, maar daar was overheen te komen.

Na een snelle lunch lieten we ons door een gratis shuttlebus weer naar het bezoekerscentrum brengen waar een wandeling over de rim begint. We weten nu allebei waarom deze canyon de Grand Canyon wordt genoemd. Gôh wat is dat ding diep en breed. De gemiddelde breedte is er 16 kilometer. In de canyon, heel ver beneden, de Coloradoriver die dit alles in 6 miljoen jaar heeft uitgesleten. Voor de rest apart vormgegeven torens van diverse soorten steen. Het geheel was lang niet zo droog als we ons hadden voorgesteld. Om de zoveel meter was er een uitkijkplatform gemaakt. De waaghalzen lieten zich fotograferen op een stuk rots dat een stuk over de rand hing. Wij hielden het veilig en bleven achter de reling. We hebben zo’n 5 kilometer over de rand gelopen en zagen het licht de rotsen langzaam steeds roder kleuren. We bleven tot het mooiste licht weer over was en namen toen de shuttle weer terug naar de camping. ’s Avonds koelde het aardig af en stonden er veel sterren aan de hemel. Wij bleven in ons campertje en keken een filmpje.