Griekenland - Dag 14

Afgelopen nacht verliep met veel draaien in bed. Het matras was knoeperhard, net een plank. Echt goed slapen was er dan ook niet bij. Na het ontbijt stapten we in de bus voor een toer over het eiland Santorini. Eerste stop was bij Akrotiri, een bedolven stad die is opgegraven. Net als Pompeï was een vulkaan de boosdoener. Hier waren de inwoners echter tijdig weg zodat er geen mensen bedolven raakte. Helaas bleek over de gehele opgraving een gigantische hal te zijn gebouwd zodat het binnen behoorlijk donker was en je overal grote kolommen zag die nodig waren om het dak te dragen. Aanvankelijk waren we de enigen in de hal, maar al snel kwamen de cruiseboot passagiers met honderden tegelijk. Toen was de lol er wel van af. Tweede stop was in het plaatsje Pyrgos, een dorpje met maar liefst 55 kerken. Iedereen die het daar kon betalen, bouwde een eigen kerkje. Resultaat was een heel leuk plaatsje met smalle straatjes waar we lekker doorheen slenterden. 

Na een stop op het hoogste punt van het eiland (ongeveer 600 meter hoog) reden we naar wat geldt als de mooiste plaats op Santorini, Oia. Net als in Fira, zijn de witte huisjes en andere gebouwen tegen de steile vulkaanwand gebouwd. Oia is wereldberoemd en dat was te merken. Wat was het druk daar! Met 4 cruiseschepen voor anker hadden we dan ook een beetje pech. Wij wurmden ons door de smalle steegjes en langs ontelbare winkeltjes, waarvan driekwart juwelen verkochten, en langs duizenden andere bezoekers. We vonden het mooi en zijn blij het gezien te hebben, maar we hoeven er niet perse meer terug. 

Halverwege de middag werden we naar de haven gereden. Daar stapten we op de snelferry die ons naar Kreta zou brengen. Op de boot zaten we in een soort van vliegtuigstoelen en konden niet aan dek. Wij waren netjes op tijd aan boord, maar dankzij een grote groep Fransen, vertrokken we bijna drie kwartier later dan gepland. De boottocht verliep prima en rond 19:00 uur meerden we aan in Iraklion op Kreta. Met een bus werden we naar ons hotel gebracht. Met z’n allen gingen we daarna uit eten op het terras van een restaurant in een straatje met louter restaurantjes. Er kwamen allerlei Griekse gerechten op tafel waarvan iedereen kon eten. Het was weer beregezellig. Opvallend vonden we dat op een maandagavond het zo druk was met mensen die buiten zaten te eten. Bijna elk restaurant in de straat waar wij aten, zat vol met mensen. Da’s toch een stuk gezelliger dan thuis waar je ‘s avonds een kanon kan afschieten zonder iemand te raken.