Eindelijk naar IJsland
We boekten deze reis ergens in februari van 2020. Net voor de grote pandemie. Hoewel het reizen lange tijd stil kwam te liggen, leek het er toch lang op dat we naar IJsland konden afreizen. In de zomer waren tal van corona maatregelen geschrapt en het aantal besmettingen in IJsland viel reuze mee. Met een test op het vliegveld van Keflavik, kon je zo het land binnen. Van de reisorganisatie hadden we al onze formuleren en vouchers al ontvangen. Nicky had haar koffer al gepakt, toen de IJslandse regering besloot om het bezoekers toch wat lastiger te maken. Zo moest er een test afgenomen worden bij aankomst op het vliegveld waarna je 5 dagen in quarantaine moest om vervolgens een tweede test te ondergaan. Was die ook negatief, dan kon je probleemloos door het land reizen. Die vijf dagen quarantaine deed ons besluiten niet af te reizen. We zouden één derde van onze tijd daar kwijt zijn aan rondhangen in een hotel. Dat wilden we niet.
We besloten onze reis met precies een jaar uit te stellen in de verwachting dat in 2021 die ellendige corona toch wel verleden tijd zou zijn. Inmiddels weten we beter. Hoewel een groot deel van de Nederlandse bevolking volledig is gevaccineerd, zijn er diverse varianten van het virus die roet in het eten blijven gooien. Lange tijd was een bewijs van volledige vaccinatie voldoende om IJsland binnen te komen zonder quarantaine. In juli kwam daar de aanvullende voorwaarde bij van een negatieve antigeentest.
En zo kwam het dat we afgelopen zaterdag toch een beetje zenuwachtig ons lieten testen op aanwezigheid van het coronavirus. Vooral Ron was er niet gerust op omdat hij lichtelijk verkouden was. Gelukkig kregen we na een half uurtje allebei de uitslag; beiden negatief, waardoor we toch op reis konden.
Vanmorgen, anderhalf jaar na het boeken van de reis, namen we de trein vanuit Helmond naar Schiphol. Het stukje naar Eindhoven toe was druk, maar voor de rest was het een ontspannen trip zonder vertragingen. Best wel bijzonder voor de NS. Het inchecken duurde wat langer dan normaal omdat op Schiphol al de vaccinatie en testbewijzen werden gecontroleerd. Omdat er relatief weinig reizigers waren op Schiphol waren we zo door de bagagecheck. We waren, zoals gewoonlijk, veel te vroeg waardoor we zeeën van tijd hadden in de vertrekhal. We bekeken wat winkeltjes waarna we koffie dronken bij La Place. Daar speelden we wat Yathzee voordat we een broodje namen bij wijze van lunch.
Toen het tijd was om te boarden, begaven we ons naar gate D62 in afwachting van de vlucht.
Lang hoefden we niet te wachten. We zaten in no time aan boord. Wel duurde het behoorlijk lang voordat we vertrokken. Iets met problemen met de brandstof volgens de gezagvoerder. Als het toestel maar in de lucht bleef, was onze gedachte. Nadat we eindelijk vertrokken waren, bleek dat we van de meest afgelegen baan op zouden moeten stijgen. Dus 20 minuten taxiën. Eindelijk in de lucht, viel er aan boord weinig te beleven. Gelukkig duurde de vlucht slechts 2 uur en drie kwartier. Kennelijk hadden we wind mee, want we kwamen op de geplande tijd aan op het vliegveld van Keflavik. Daar was het zwaar bewolkt, grijs en 13 graden. Wie had gedacht dat het niet druk zou zijn op dit kleine vliegveld, had het goed mis. In een kwartier tijd landden 4 vliegtuigen. We hadden gelezen van lange wachttijden bij de strenge controle om IJsland binnen te komen, dus we vreesden het ergste met zoveel mensen die tegelijk het had binnen wilden.
In de grote Tax-free winkel in de bagagehal kochten we nog snel even 6 liter wijn. Alcohol is schreeuwend duur in IJsland, dus we konden flink besparen door de voor Ron broodnodige wijn hier te kopen. Voor iets meer dan 60 euro hadden we 6 liter prima wijn. Al wachtend op onze tassen pinde Ron wat contant geld. Die tassen waren er zo.
Nu maakten we ons op voor de strenge controles. Al snel bleek dat we ons voor niks zorgen hadden gemaakt. Uiteraard werden onze vaccinaties en antigeentesten gecontroleerd, maar dat ging allemaal hartstikke snel en voor het wisten stonden we op IJslandse bodem.
Tijd om de huurauto op te halen bij Avis. Omdat we onszelf preferred member hadden gemaakt, hoefden we nauwelijks te wachten en konden we de lange rij zo voorbij steken. Het duurde even voordat alle papieren in orde waren gemaakt, maar nog voor vijven konden we in onze Suzuki Jimney, een klein maar stoer vierwiel aangedreven jeepje, stappen. Wel controleerden we eerst of er nog schade op de auto zat die niet op het schadeformulier stond. We vonden maar liefst 6 andere, kleine, schades. Die meldden we via een e-mail aan Avis om er later geen problemen mee te krijgen.
Onze jeep reed heerlijk en was gelukkig een automaat. Met de iPhone met maps.me als navigatie reden we zonder enig probleem in de richting van Reykjavik. Onderweg kwamen we aan een Bonus supermarkt voorbij gereden. Bonus is de IJslandse Aldi. Hier stopten we om meteen maar wat inkopen te doen. Hoewel de prijzen iets boven die in Nederland liggen, vielen ze ons best mee. We hoeven de komende 18 dagen echt geen honger te lijden.
Het was niet druk op de weg en rond een uur of zes stonden we bij ons hotel in Reykjavik. Daar hadden we voor twee nachten een appartementje, compleet met keukentje.
We bleven niet lang op de kamer want we wilden al vast iets van de hoofdstad zien. Ons hotel ligt anderhalve kilometer uit het centrum, dus lopen was een prima optie. Gelukkig was het buiten droog. Tijdens onze voettocht viel het ons op dat er best veel gebouwen in de stad wat troosteloos waren en best een likje verf konden gebruiken. Misschien staat ons hotel niet in zo’n beste buurt.
We bezochten eerst het kustwerk dat een vikingschip moet voorstellen, Sólfarið genaamd of zonnereiziger in het Nederlands. Ondanks het grijze weer, stond het schip er mooi bij. Omdat we honger hadden zochten we naar een restaurantje. We hadden ons huiswerk gedaan en wisten een leuk en betaalbaar tentje. Toen we daar echter aankwamen, bleek alles vol te zitten en was er voor ons geen plaats. Erg jammer want het tentje zag er erg leuk uit. Voor morgen gaan we daar een reservering maken. Uiteindelijk aten we bij de Subway een dik belegd broodje. Wel voor de dubbele prijs van die in Nederland.
Omdat het in IJsland twee uur vroeger is dan in Nederland, hadden we na het eten allebei behoorlijk slaap. We liepen daarom terug naar het hotel. Daar waren we nog wel even druk met allerlei voorbereidingen treffen, maar we lagen toch op tijd in bed. Morgen gaan we de hoofdstad uitgebreid bekijken.
We besloten onze reis met precies een jaar uit te stellen in de verwachting dat in 2021 die ellendige corona toch wel verleden tijd zou zijn. Inmiddels weten we beter. Hoewel een groot deel van de Nederlandse bevolking volledig is gevaccineerd, zijn er diverse varianten van het virus die roet in het eten blijven gooien. Lange tijd was een bewijs van volledige vaccinatie voldoende om IJsland binnen te komen zonder quarantaine. In juli kwam daar de aanvullende voorwaarde bij van een negatieve antigeentest.
En zo kwam het dat we afgelopen zaterdag toch een beetje zenuwachtig ons lieten testen op aanwezigheid van het coronavirus. Vooral Ron was er niet gerust op omdat hij lichtelijk verkouden was. Gelukkig kregen we na een half uurtje allebei de uitslag; beiden negatief, waardoor we toch op reis konden.
Vanmorgen, anderhalf jaar na het boeken van de reis, namen we de trein vanuit Helmond naar Schiphol. Het stukje naar Eindhoven toe was druk, maar voor de rest was het een ontspannen trip zonder vertragingen. Best wel bijzonder voor de NS. Het inchecken duurde wat langer dan normaal omdat op Schiphol al de vaccinatie en testbewijzen werden gecontroleerd. Omdat er relatief weinig reizigers waren op Schiphol waren we zo door de bagagecheck. We waren, zoals gewoonlijk, veel te vroeg waardoor we zeeën van tijd hadden in de vertrekhal. We bekeken wat winkeltjes waarna we koffie dronken bij La Place. Daar speelden we wat Yathzee voordat we een broodje namen bij wijze van lunch.
Toen het tijd was om te boarden, begaven we ons naar gate D62 in afwachting van de vlucht.
Lang hoefden we niet te wachten. We zaten in no time aan boord. Wel duurde het behoorlijk lang voordat we vertrokken. Iets met problemen met de brandstof volgens de gezagvoerder. Als het toestel maar in de lucht bleef, was onze gedachte. Nadat we eindelijk vertrokken waren, bleek dat we van de meest afgelegen baan op zouden moeten stijgen. Dus 20 minuten taxiën. Eindelijk in de lucht, viel er aan boord weinig te beleven. Gelukkig duurde de vlucht slechts 2 uur en drie kwartier. Kennelijk hadden we wind mee, want we kwamen op de geplande tijd aan op het vliegveld van Keflavik. Daar was het zwaar bewolkt, grijs en 13 graden. Wie had gedacht dat het niet druk zou zijn op dit kleine vliegveld, had het goed mis. In een kwartier tijd landden 4 vliegtuigen. We hadden gelezen van lange wachttijden bij de strenge controle om IJsland binnen te komen, dus we vreesden het ergste met zoveel mensen die tegelijk het had binnen wilden.
In de grote Tax-free winkel in de bagagehal kochten we nog snel even 6 liter wijn. Alcohol is schreeuwend duur in IJsland, dus we konden flink besparen door de voor Ron broodnodige wijn hier te kopen. Voor iets meer dan 60 euro hadden we 6 liter prima wijn. Al wachtend op onze tassen pinde Ron wat contant geld. Die tassen waren er zo.
Nu maakten we ons op voor de strenge controles. Al snel bleek dat we ons voor niks zorgen hadden gemaakt. Uiteraard werden onze vaccinaties en antigeentesten gecontroleerd, maar dat ging allemaal hartstikke snel en voor het wisten stonden we op IJslandse bodem.
Tijd om de huurauto op te halen bij Avis. Omdat we onszelf preferred member hadden gemaakt, hoefden we nauwelijks te wachten en konden we de lange rij zo voorbij steken. Het duurde even voordat alle papieren in orde waren gemaakt, maar nog voor vijven konden we in onze Suzuki Jimney, een klein maar stoer vierwiel aangedreven jeepje, stappen. Wel controleerden we eerst of er nog schade op de auto zat die niet op het schadeformulier stond. We vonden maar liefst 6 andere, kleine, schades. Die meldden we via een e-mail aan Avis om er later geen problemen mee te krijgen.
Onze jeep reed heerlijk en was gelukkig een automaat. Met de iPhone met maps.me als navigatie reden we zonder enig probleem in de richting van Reykjavik. Onderweg kwamen we aan een Bonus supermarkt voorbij gereden. Bonus is de IJslandse Aldi. Hier stopten we om meteen maar wat inkopen te doen. Hoewel de prijzen iets boven die in Nederland liggen, vielen ze ons best mee. We hoeven de komende 18 dagen echt geen honger te lijden.
Het was niet druk op de weg en rond een uur of zes stonden we bij ons hotel in Reykjavik. Daar hadden we voor twee nachten een appartementje, compleet met keukentje.
We bleven niet lang op de kamer want we wilden al vast iets van de hoofdstad zien. Ons hotel ligt anderhalve kilometer uit het centrum, dus lopen was een prima optie. Gelukkig was het buiten droog. Tijdens onze voettocht viel het ons op dat er best veel gebouwen in de stad wat troosteloos waren en best een likje verf konden gebruiken. Misschien staat ons hotel niet in zo’n beste buurt.
We bezochten eerst het kustwerk dat een vikingschip moet voorstellen, Sólfarið genaamd of zonnereiziger in het Nederlands. Ondanks het grijze weer, stond het schip er mooi bij. Omdat we honger hadden zochten we naar een restaurantje. We hadden ons huiswerk gedaan en wisten een leuk en betaalbaar tentje. Toen we daar echter aankwamen, bleek alles vol te zitten en was er voor ons geen plaats. Erg jammer want het tentje zag er erg leuk uit. Voor morgen gaan we daar een reservering maken. Uiteindelijk aten we bij de Subway een dik belegd broodje. Wel voor de dubbele prijs van die in Nederland.
Omdat het in IJsland twee uur vroeger is dan in Nederland, hadden we na het eten allebei behoorlijk slaap. We liepen daarom terug naar het hotel. Daar waren we nog wel even druk met allerlei voorbereidingen treffen, maar we lagen toch op tijd in bed. Morgen gaan we de hoofdstad uitgebreid bekijken.
Reacties