De 2-daagse van Vlaanderen

Onze wandeltochten brengen ons door heel Nederland. We schromen er niet voor om aan de andere kant van het land mee te doen met een mooi wandelevenement. Dit weekend gingen we een stap verder en staken de landsgrenzen over om in België mee te doen aan een internationale wandeltocht. Elk jaar worden in Blankenberge de 2-daagse van Vlaanderen georganiseerd en het leek ons wel eens leuk om daar aan mee te doen. Daarom hadden we ons al lang van tevoren voor de wandeling aangemeld en via het internet hadden we een leuk hotelletje gevonden in De Haan.

De Haan is niet langs de deur en de rit daar naartoe vergde twee en een half uur rijden. Het was druk op de wegen. In Nederland waren tal van mensen onderweg vanwege de meivakantie en op de ring van Antwerpen is het altijd druk. Daar stonden we zelfs een tijdje in een file. Toch mopperenden we niet want het weer zat eindelijk weer eens een keer mee. De afgelopen week was het bar en boos geweest en zelfs sneeuw in het noorden van het land. Nu scheen de zon en achter het glas van de auto was het zelfs warm.

Om ongeveer half drie reden we in De Haan de parkeerplaats bij het hotel op. Onze kamer was nog niet schoon gemaakt maar we kregen al wel de sleutel mee. We kregen van de vriendelijke eigenaresse van het hotel een wandeling mee zodat we het badplaatsje konden gaan verkennen. Eerst moest er echter nog geluncht worden. We vonden een prima eettentje waar we onze magen konden vullen. Daarna liepen we met het wandelfoldertje in onze hand door De Haan. Het plaatsje was een stuk mooier dan we hadden gedacht. Er staan veel prachtige villa’s uit het begin van de 20 ste eeuw in art deco-stijl. Veruit de meeste huizen zijn wit geschilderd en hoogbouw is nergens te bekennen. Dat is in België aan de kust een unicum. De Belgen hebben al hun kustplaatsen vol gebouwd met lelijke hoogbouw met uitzondering van De Haan. Al zigzaggend door het plaatsje kwamen we uit bij de kleine boulevard. Veel was er nog niet te doen op deze vrijdagmiddag.

Nadat we de wandeling hadden voltooid, was het dik vijf uur geweest en brachten we eerst onze bagage naar onze kamer. Tegen een uur of zeven liepen we weer naar het centrum van het dorp om daar een restaurantje voor het diner te zoeken. Een restaurant vinden in België is niet zo moeilijk en ook niet in De Haan. Er waren er genoeg. Een groot bord met reclame voor mosselen lokte ons naar een restaurant waar veel mensen al zaten te eten. En als ergens veel mensen zitten te eten moet het eten wel in orde zijn, en dat bleek ook zo te zijn.

De volgende dag waren we op tijd uit bed want vandaag moest er gelopen worden. Eerst werkten we een uitgebreid ontbijt naar binnen en namen daarna de kusttram naar Blankenberge. Dat was een ritje van een goed kwartier. De tram zette ons af vlakbij de Grote Markt in de stad waar de start was. We moesten ons eerst melden en kregen een startkaart en de nodige bonnetjes voor wat lekkers onderweg. De 2-daagse va Vlaanderen is een internationale wandeling en er waren dan ook lopers van 30 verschillende nationaliteiten. Dit jaar was er speciale aandacht voor de vriendschapsband tussen België en Japan en daarom stond er een stand waar de Japanners allerlei “goodies" uitdeelden. Wij scoorden wat Japanse speldjes voor op onze rugzakjes.

De start was eigenlijk om 10 uur maar wij wachtten niet zo lang. Al om kwart voor tien scanden we onze startkaart en vertrokken voor een afstand van 24 kilometer. Via wat straatjes kwamen we al snel op de boulevard te lopen. Hier had je wel een grote muur van lelijke hoogbouw. Wel was er wat meer leven op de boulevard. Op de pier was een eerste controlepost voordat we de duinen en even later het strand op liepen. Het lopen op het strand ging goed totdat we nabij Zeebrugge bij strandwerkzaamheden kwamen. Hier moesten we ruim een kilometer door los strandzand ploegen wat behoorlijk vermoeiend was. We waren dan ook blij toen we weer verharde grond onder onze voeten hadden. 

Bij Zeebrugge liep het parcours het binnenland in. Dat was wat minder interessant. Het was vooral vlak landbouw gebied. Hoewel de zon scheen was een jas toch nodig. Af en toe waaide de wind nogal koud. Toch was het prima wandelweer. Via de akkers kwamen we uit in Lissewege uit. Daar hadden de Vlamingen een feestje voor de wandelaars georganiseerd. Wij liepen echter door. De route voerde ons door een niet zo bijster interessant landschap met vooral industrie. Langs het Boudewijnkanaal kwamen we weer in Lissewege uit waarna we de binnenlanden weer werden ingestuurd. Regelmatig was er een bevoorradingspost en we kregen vanalles toegestopt. Honger of dorst hadden we dan ook niet onderweg.

Wat de Belgen kennelijk niet zo goed beheersen is het meten van afstanden. De wandeling zou 24 kilometers lang zijn, maar toen we tegen drieën in Blankenberg finishten, stond de teller op 27,37 kilometers. Het was ons echter goed afgegaan en zittend in de zon op de Markt genoten we van een lekker zwaar Belgisch biertje wat we bij de finish in onze handen gedrukt hadden gekregen. Bij de Japanners en hun standje lieten we onze namen nog in Japanse karakters kaligraferen. De eerste wandeldag zat er op en we namen daarna de tram weer naar De Haan.

In het hotel douchten we eerst voordat we een tukje deden. Daardoor waren we ’s avonds weer fris en gingen we op zoek naar een restaurantje. Deze keer kwamen we uit op de boulevard waar we een grote salade naar binnen werkten. Als toetje diende een heerlijk ijsje. ’s Avonds lagen we op tijd in bed. Morgen was er immers weer een wandeldag.

Om iets na middernacht werden we opgeschrikt door een luid alarm dat door het hele hotel klonk. Het bleek een brandalarm te zijn, veroorzaakt door een paar Duitsers die met een taart waarop brandende kaarsjes een verjaardag wilden vieren. Het duurde een hele tijd voordat het weer stil was in het hotel maar gelukkig sliepen we snel weer in.

De volgende morgen scheen de zon aan een strakblauwe hemel. Het beloofde een prachtige wandeldag te worden. Voorzien van een goed ontbijt namen we om kwart over negen de kusttram weer naar Blankenberge. Dag twee van de 2-daagse van Vlaanderen voerde ons langs de uitgebreide jachthaven van de stad voordat we door de duinen naar Wenduine liepen. Daar aangekomen was het al zo warm dat de jas uit kom en we in een sweater verder konden wandelen. 

Na de boulevard volgde een stuk strand wat deze keer goed te belopen was. In de buurt van De Haan gingen we het binnenland in. Eerst door een natuurgebied wat mooi was maar al snel liepen we weer langs lege velden en akkers. Het was deze dag een stuk drukker met wandelaars dan gisteren. Veel mensen namen van het prachtige weer gebruik om te wandelen. We passeerden weer voldoende rustplaatsen. We stopten er eigenlijk alleen maar om Nicky in de gelegenheid te stellen te plassen. Slechts één keer zaten we even om wat te eten.

We kwamen op deze route door het binnenland slechts in één dorpje; Zuienkerke. Hier was het een drukte van belang. Behalve terrasjes was er ook een grote rommelmarkt waar de wandelroute dwars doorheen voerde. Daarna kwamen we op een lang recht stuk naar Blankenberge te lopen. 

Ook nu was de route weer bijna drie kilometer langer dan de eigenlijke 24 kilometers. Voor ons geen probleem maar wel als je je in stelt op dat aantal kilometers. Op de Markt bij de finish kregen we deze keer een medaille en weer een flesje heerlijk zwaar Belgisch bier.

We zaten nog een tijdje op de Markt te rusten om daarna voor de laatste keer de tram naar De Haan te pakken. Bij het hotel haalden we de auto op en Nicky reed daarna het traject terug naar huis. We hadden een heerlijk wandelweekend achter de rug.