Minibreak provincie Utrecht

Als je in het rooster van je werkgever ziet dat je vijf dagen achtereen vrij bent dan vraagt dat om een minivakantie. Er zat dus niks anders op dan op de site van weekendjeweg.nl te zoeken naar een mooi hotel in een leuke streek. Het werd deze keer het Van Der Valk hotel in Houten, vlakbij Utrecht. We zouden Utrecht kunnen bezoeken, maar ook de natuur opzoeken op de Utrechtse Heuvelrug. Volop mogelijkheden voor een lang weekend weg. Een lang weekend, want bij het boeken van twee nachten, kregen we de derde nacht cadeau.

Toen we op vrijdag naar onze bestemming reden was het wisselvallig weer. Regen werd afgewisseld door flinke zonnige perioden. Onderweg was het lekker rustig op de weg totdat we op de A1 kwamen te rijden. Hier stond 7 kilometer file die maar niet opschoot. We namen de eerste de beste afslag om van die file af te zijn.

We hadden besloten om, voordat we naar het hotel zouden gaan, de plaatsjes Bunschoten en Spakenburg te bezoeken. We konden toch niet inchecken voor drie uur.

In Bunschoten voelden we ons niet echt welkom. Zodra we uit onze auto stapten begon het te regenen. Eerst zachtjes, toen harder en even later met hagel. Gelukkig hadden we onze paraplu’s mee maar leuk was anders. Omdat het al half twee was gingen we eerst op zoek naar een eetgelegenheid. Die meenden we gevonden te hebben bij Brasserie De Wieken. De buitenkant zag er leuk uit want bij een heuse molen. Ook binnen zag het er gezellig uit. Toch waren we er na een kwartier al weer weg. Hoewel de serveerster ons goed zag zitten, weigerde ze ons elke service. We werden door haar gewoon genegeerd. Dat lieten we niet over onze kant gaan en stapten weer op. Later schreef Ron op internet een fijne recensie over deze tent.

Voordat we naar Spakenburg reden, bekeken we een paar mooie pandjes in de Dorpsstraat. Gelukkig was het weer droog en de zon scheen zelfs weer lekker. Spakenburg was leuker en vooral drukker. Eerst zochten we wat te eten. Dat bleek niet moeilijk in het plaatsje dat duidelijk berekend was op toeristen. In een tapas-bar aten we ieder een lekker broodje voordat we het haventje bekeken. Daar was nog een heuse botter-werf waar een paar van dit soort schepen werden gerepareerd. Het waren vooral botters die hier in het water lagen.

Het was al vier uur geweest toen we voor de kortste weg naar ons hotel in Houten kozen. Deze route bracht ons door Baarn en langs Soestdijk en dwars door De Bilt naar de A27.

Ons hotel lag vlak aan deze snelweg. Het Van Der Valk hotel in Houten telt maar liefst 16 verdiepingen en bij het reserveren had Ron aangegeven dat we het liefst zo hoog mogelijk wilden zitten. Dat had men in het hotel goed in de oren geknoopt want we kregen een kamer op de 16e verdieping toegewezen waardoor we een prachtig uitzicht hadden op de omgeving. De kamer was picobello en was zelfs voorzien van een bubbelbad en elektrisch bediende gordijnen.

We wilden niet op de kamer blijven en daarom besloten we naar het centrum van Houten te lopen. Dat centrum bleek toch nog 2,5 kilometer ver weg te liggen waardoor we niet lang daar konden blijven omdat we voor 7 uur een tafel in het restaurant hadden gereserveerd. Lang hoef je ook niet in het centrum van Houten te blijven want zo mooi is het daar niet.

Het diner was geweldig. Voor Nicky was er een heerlijke tournedos en Ron at een halve kreeft met een tournedos. Een plankje met kazen uit de regio vormde het toetje.

’s Avonds werden de foto’s op de meegebrachte computers gezet voordat we gingen slapen in de lekker zachte boxspring bedden.

De tweede dag van deze minivakantie begon goed met een uitgebreid ontbijt in het hotel. We namen het er goed van met het oog op de wandeling die we van plan waren te doen. Nicky had zich goed voorbereid op de trip en had een ANWB-wandeling gevonden van ongeveer 10 kilometer in en om Nederhorst den Berg. We waren echter van plan om eerst naar Haarzuilens te rijden om daar kasteel De Haar te bezoeken. Dat liep anders door de gebrekkige aanwijzingen van het navigatiesysteem in Ron z’n auto. Het kan ook aan Ron gelegen hebben, dat laten we maar in het midden, maar we zaten op een gegeven moment zo dicht bij het startpunt van de wandeling dat we besloten die eerst maar te doen.

Onze auto konden we makkelijk kwijt in het centrum van het dorpje. Al snel liepen we door weilanden in de richting van de Vecht en het plaatsje Nigtevecht. Het was drassig maar gelukkig hielden we onze voeten droog. Het was bewolkt maar af en toe zagen we ook een stukje blauw in de lucht. Het was leuk lopen langs de Vecht waarop we af en toe een boot zagen varen en ook liepen we voorbij aan verschillende molens. Het was er leuk wonen, leek ons, maar we verbaasden ons een beetje over het gebrek aan onderhoud. De meeste huizen en woonboten konden wel wat onderhoud gebruiken. Al lopend langs het water kwamen we weer in Nederhorst waar we vervolgens langs de Spiegelplas liepen. Hier betrok de lucht en liepen we zelfs even in de regen. Het regende nog steeds een beetje toen de wandeling erop zat en we bij een brasserie naar binnen liepen voor een welverdiende kop warme chocolademelk en een stuk appelgebak. Niet in de wandeling opgenomen was het kasteel in Nederhorst den Berg. We wilden dit bouwwerk toch nog even zien en daarom liepen we, voordat we verder gingen nog even naar het kasteel toe. Helaas was het niet te bezoeken, maar zoiets is altijd goed voor een aantal foto’s.

In ongeveer een half uurtje reden we daarna naar het dorpje Haarzuilens. Het dorp is maar klein maar wel mooi. Bijna alle huizen hebben deuren en luiken in de kleuren rood/wit. Wij waren echter gekomen voor kasteel De Haar dat zo’n kilometer buiten het dorp ligt. Het kasteel is er eentje zoals een kasteel hoort te zijn; met kantelen en torens en waarvan je je kan voorstellen dat hier ridders woonden. Toch hebben hier nooit ridders gewoond omdat het kasteel pas in de 19e eeuw is gebouwd. We vonden de toegangsprijs van 12 euro tot het kasteel teveel en daarom hielden we het bij een toegangsticket voor de enorme kasteeltuin voor 4 euro. Zodoende konden we het bouwwerk toch goed zien en fotograferen en verder vermaakten we ons in de tuin. Zo doolden we in een heus doolhof, zagen we een vervallen tennisbaan, keken over de prachtige kruisvijver naar het kasteel en zagen we herten in het hertenkamp. Al met al waren we een paar uur zoet in de tuin voordat we terug naar Haarzuilens liepen voor een drankje.

Terug in het hotel waren we druk met de foto’s voordat we om een uur of zeven aansloten bij het diner. We hadden een tafeltje geboekt bij het zogenaamde „Life Cooking buffet”. Voor 35 euro konden we onbeperkt eten en drinken. Het buffet was enorm uitgebreid. We waren wat laat met reserveren en daarom was er voor ons geen plaats meer in de grote zaal en hadden we een tafel toegewezen gekregen in een ander zaaltje. Daar waren we achteraf heel erg blij mee. In de grote eetzaal was het een enorme klereherrie en krioelde het van de mensen. Wij konden in ons apart zaaltje rustig eten en genieten van het lekkere eten. Het gevaar van een buffet is dat je veel teveel eet en dat gebeurde ons dus ook. Toen we naar onze kamer gingen zaten we allebei helemaal bommetje vol.

Lang bleven we niet wakker. Daarvoor hadden we teveel gegeten. Al om kwart over tien lagen we plat op de heerlijke boxspring bedden.

Dag drie begon weer met een uitgebreid ontbijt. Het is bijna niet voor te stellen dat je nog honger hebt na zo’n diner van de avond ervoor, maar toch hadden we allebei weer honger. We zullen er wel niet magerder op geworden zijn tijdens deze minibreak.

Voor deze dag hadden we weer een wandeling uitgezocht. Dit keer reden we naar Doorn op de Utrechtse Heuvelrug. Hier zouden we een drie uur durende wandeling lopen door de prachtige loofbossen in een gebied dat door het leven gaat als de Kaapse Bossen. We hadden geluk; het was prachtig weer. De zon scheen en het zou 12 graden worden. 12 graden! En dat in februari. Ondanks het prachtige weer was het niet druk op de route en konden we heerlijk ontspannen door de bossen lopen. Dat ging niet altijd even gemakkelijk want vaak was het pad drassig en moesten we springen om droge voeten te houden. Het fraaie weer zorgde er ook voor dat mensen buiten aan het sporten en spelen waren, ongekend voor een winterdag.

De wandeling voerde ons door de bossen naar een 25 meter hoge uitkijktoren De Kaap. Vanaf het platform hadden we een wijds uitzicht over de provincie Utrecht. Rechts keken we weg tot aan Amersfoort en links konden we met enige moeite de Dom in Utrecht zien. Daar tussen lag het uitgebreide bosgebied van de Utrechtse Heuvelrug.

Hoewel er drie uur stond voor de wandeling waren we in dik twee uur weer terug bij onze auto. Nadat we een banaan naar binnen hadden gewerkt bij wijze van lunch, reden we naar het plaatsje Cothen, niet ver van Doorn vandaan. Nicky had in een boekje gelezen dat hier een kasteel was en een mooi pleintje, de Brink genaamd en een molen. Die molen, daar konden we niet om heen. Die stond pontificaal midden in het dorpje en het mooie was dat die in bedrijf was. Eindelijk eens een molen met draaiende wieken. De Brink uit het boekje was mooi maar wel klein. Slechts een aantal huisjes stonden aan het pleintje. Bij de hervormde kerk waren de bloemetjes al uitgekomen en daardoor leek het warempel wel lente. Het poortgebouw voor het kasteel vonden we mooier dan het kasteel zelf. Het kasteel is particulier bezit en konden we derhalve niet bezoeken.

In een snackbar aten we vervolgens een broodje en dronken we wat voordat we verder reden naar Bunnik. Hier wilden we een fort bezoeken maar eenmaal daar bleek dat we met de auto op geen stukken na bij het fort konden komen. We zouden de auto in het dorp moeten parkeren om vervolgens nog enkele kilometers te lopen naar het fort. Daar hadden we geen zin in en omdat het al tegen het eind van de middag liep, reden we terug naar Houten, naar het hotel. Daar bekeken we de fotobuit en keken we op de televisie naar de sluitingsceremonie van de Olympische Spelen in Sotchi.

Om zeven uur gingen we dineren in het hotel. Voor de derde opeenvolgende dag aten we heerlijk. Van de simpele maar goedkope maaltijden van vroeger is weinig meer over. Het kost wat meer maar het eten in de van der Valk restaurants is voortreffelijk. Helemaal voldaan en rozig namen we op onze kamer nog een drankje voordat we gingen slapen.

Na een lekkere laatste nacht in het hotelbed schoven we rond een uur of negen voor de derde keer aan aan het uitgebreide ontbijtbuffet. Het is maar goed dat we niet elke dag zo kunnen ontbijten want we zouden tonnetje rond zijn. Voor deze dag hadden we bezoekjes aan de plaatsjes Montfoort en Oudewater in gedachten. Er komen was wederom niet zo eenvoudig met dank aan het waardeloze navigatiesysteem in Ron z’n auto. Terwijl de route die op de kaart van het systeem werd aangeven een afrit liet zien, vertelde de stem doodleuk dat we links moesten aanhouden. Daardoor duurde het wat langer dan we hadden gewild voordat we de auto in Montfoort konden parkeren. We begonnen in het haventje en liepen onder een eeuwenoude poort het dorp in waar we meteen uit kwamen bij het oude raadhuis. Het gebouw is nu een restaurant maar zag er wel mooi uit. Verder viel Montfoort toch een beetje tegen. We liepen  door het centrum van het dorp en namen wat foto’s van de diverse kerken en een molen, maar daarna hadden we het toch wel gezien.

Oudewater was een stuk leuker. Nadat we onze auto op een parkeerplaats hadden achter gelaten liepen we langs tal van 17e eeuwse pandjes het centrum in. Door het dorp loopt ook een gracht en de meeste panden zijn erg goed onderhouden. Vooral het raadhuis en de heksenwaag waren de moeite waard. We waren wel een tijdje druk met het vinden van het standbeeld van Swiebertje. De serie rondom de beroemdste Nederlandse zwerver is in Oudewater opgenomen en daarom staat er in Oudewater een standbeeld ter ere van hem. We vonden hem pas toen we in een cafeetje, waar we een cappuccino dronken, navraag hadden gedaan. Erg groot is het beeld dan ook niet.

Nadat we vonden dat we Oudewater genoeg hadden bekeken, reden we naar huis en daarmee kwam er al weer een einde aan deze minibreak.

Gedurende deze minibreak heeft Ron met z'n cameraatje nog wat videobeelden geschoten die hij tot een video van een kleine 4 minuten heeft gemonteerd. Die video kan je hier bekijken.