En weer naar huis
Het nadeel van een vakantie in Italië waar je met de auto naar toe bent gegaan, is dat je dat takkestuk ook weer terug moet rijden. En dat was wat ons vandaag te doen stond. Bijna 1200 kilometers. Op de heenweg hadden we dat in tweeën gesplitst, maar nu wilden we de route in één keer afleggen. Vroeg uit bed dus, al om half zeven. Om kwart voor acht zaten we in de auto en begon de rit. Zo vroeg op de morgen was het nog niet druk op de Italiaanse snelwegen en het schoot best lekker op. Zelfs rondom Milaan was het goed te doen. Het enige oponthoud waren de drie tolpoorten die we passeerden. Grappig (eigenlijk triest) om te zien hoe ver mensen hun auto tot stilstand brengen van de kassa waardoor ze uit de auto moeten stappen om te betalen in plaats van raampje open, geld eruit en weer weg. Bij de grens van Italië met Zwitserland kwamen we in een korte file terecht, maar daar waren we vlot door heen. De Zwitserse douaniers hadden geen zin om ook maar één auto te controleren. Echt oponthou