Weekendje in Zuid Limburg

We zijn al weer bijna twee maanden terug van onze sabbatical en dus weer hoog tijd voor een uitstapje. De aanstaande verjaardag van Nicky was een goeie gelegenheid om er weer eens een weekendje tussenuit te gaan. Op internet vonden we in Vaals hotel Vaalsbroek, een hotel waar we heel veel goeds van lazen. Dat hotel dus maar geboekt voor 2 nachtjes.

Omdat we pas om drie uur ’s middags in het hotel terecht konden, reden we met een dikke omweg naar Vaals. We besloten voorbij Heerlen van de snelweg af te gaan om tussen allerlei lieflijke dorpjes naar Vaals te rijden. Daar kregen we echter al snel spijt van. Het was het weekend van de Amstel Gold Race en letterlijk honderden wannabee wielrenners reden de toertocht. Zoals zo vaak storen dit soort mensen zich aan geen enkele verkeersregel en op een gegeven moment waren we helemaal omringd met amateurtjes met veel te dure spullen, afgezet tegen hun prestaties, die ons links en rechts probeerden in te halen. Eigenlijk een perfect moment om er een paar van de weg te rijden, maar het goedaardige karakter van Ron kreeg de bovenhand en we parkeerden onze auto netjes in Mechelen voor een lunch.

Het was heerlijk weer en we vonden een perfect plekje op een zonnig terras waar we een heerlijk broodje naar binnen werkten voordat we het plaatsje zelf bekeken. Met name de kerk en de diverse vakwerkhuizen waren de moeite waard. Ook de omgeving is de moeite waard, zeer on-Nederlands met dat heuvelachtig landschap en die Duits aandoende huizen.

Tegen drieën stapten we onze auto en reden we over kleine landweggetjes naar Vaals. De ontvangst in het hotel was allerhartelijkst en we kregen een upgrade van onze gereserveerde kamer. Nu hadden we ook de beschikking over een balkon. Gewend als we zijn aan dit soort kamers, bleven we er niet lang en we besloten om eerst het hotel eens te bekijken. Het hotel heeft niet zo veel te maken met het bijbehorende kasteel. In het kasteel eet je eigenlijk alleen. Het kasteel is normaal niet eens te bezoeken, slechts met een tour kom je binnen. Wel jammer want op onze kamer hing een foto van een gewelfde gang die we best in het echt hadden willen bekijken.

Laat in de middag liepen we naar Vaals langs diverse boomgaarde die er prachtig bij stonden met al die bloesem. Wat dat betreft troffen we het. Vaals zelf is ook niet onaardig al is het jammer dat er door de belangrijkste winkelstraat zoveel verkeer rijdt. Wij lieten al dat verkeer aan ons voorbij gaan, al zittend op een zonnig terrasje met een lekker drankje.

Tegen de tijd dat we terug waren op onze hotelkamer was het al bijna tijd om te gaan dineren. We hadden voor een buffet gereserveerd in het hotel zelf. Daar hebben we geen spijt van gehad. Voor 32 euro genoten we van een heerlijk vijfgangen diner dat nog vooraf ging met een amuse. We zaten zo’n drie uur aan tafel en zaten daarna propvol. We konden geen boe of bah meer zeggen. We lagen daarna dan ook al snel in bed.

Dag twee van dit weekendje stond in het teken van een van het internet gedownloade wandeling door de omgeving van Vaals. Onze GPS wees ons keurig de weg door het heuvelachtige landschap. In aanvang liepen we nog rustig want ook het ontbijtbuffet was zeer uitgebreid geweest en we hadden wellicht weer meer gegeten dan goed voor ons was. Ook nu genoten we van de bomen die vol in de bloesems stonden en van de prachtige boerderijen die hier her en der tussen de heuvels in staan. 

Onze GPS bracht ons naar de grens met België en niet veel later stonden we op het drielandenpunt. Hoewel er eigenlijk weinig te zien is, is er toch een heel circus omheen gebouwd. Nu is het natuurlijk ook best wel leuk om wat foto’s te maken als je in drie landen tegelijk staat. We besloten hier wat te rusten en dronken een koel drankje op één van de terrasje aldaar.

De rest van de attracties lieten we links liggen en pakten onze wandeling weer op. Die voerde ons de heuvel af, terug naar Vaals. Onderaan de heuvel hebben we gewacht op de professionele wielrenners die deze dag de Amstel Gold Race reden. Een kleine reclamekaravaan passeerde ons en daardoor dachten we dat de renners wel snel zouden komen, maar dat bleek beslist niet zo te zijn. Pas drie kwartier na de karavaan zagen we de wielrenners voorbij komen suizen. Eigenlijk is er geen reet aan, aan zo’n wedstrijd. In minder dan tien seconden is het hele zooitje voorbij gereden en dat was het dan. Echt een stomme sport om naar te gaan staan kijken.

Wij pakten onze wandeling weer op en kwamen door een prachtig oud loofbos te lopen met van die holle wegen. Aan de kant van het pad zagen we diverse dassenburchten, maar helaas geen dassen. Toch was het een prachtige tocht. We vermeden zo veel als mogelijk verharde wegen en liepen langs akkers en weilanden.

Aan het einde van de wandeling kwamen we uit bij een Landall Green Park in Vaals. Daar vonden we een groot terras in de zon. Tijd voor een late lunch. We vonden dat we wel een vette hap hadden verdient en de kroketten op brood met bier gingen er dan ook goed in.

Tegen vieren hadden we er elf kilometer op zitten en stonden we weer bij ons hotel. Nog een beetje vroeg om al op ons gat te gaan zitten en daarom namen we de auto voor een rondje zuid Limburg. We reden door plaatsjes als Vijlen en Epen en kwamen zelfs ongemerkt in België uit. Het is verwonderlijk hoe in België weinig meer over is van het prachtige landschap en je enkel door foeilelijke plaatsjes met kilometers lange lintbebouwing rijdt.

’s Avonds aten we in Lodge 7, een keileuk restaurant waar vandaan je een prachtig uitzicht op de omgeving hebt. Ook het diner lieten we er ons goed smaken.

Maandag, al weer de laatste dag van dit weekendje. We vonden dat we genoeg zuid Limburg hadden gezien en lieten ons door onze Tomtom naar het Duitse Aken brengen. Hier waren we allebei nog nooit geweest. Onze auto verdween in een parkeergarage onder de grond en twee minuten laten stonden we op de markt bij het prachtige stadhuis. Hoewel prachtig van bouw kon er wel een poetsbeurt vanaf. Roet en ander vuil van eeuwen lang, zit er nog steeds op de muren en maakt dat alles zwart ziet. Binnen was het mooier.  De diverse kamers zijn rijk versierd met krullerige ornamenten. Vooral de rijkszaal, waar jaarlijks de Karel de Groteprijs wordt uitgereikt, was de moeite waard. Vooral de schilderingen zijn de moeite van het aanzien waard.

De volgende stop was bij de immens grote Dom. Al in de 9^e eeuw stond op deze plaats een kerk. Zowel van buiten als van binnen is het een prachtig gebouw. Van buiten door de vele beelden en andere ornamenten en van binnen door de prachtige plafonds die met mozaïek-tegeltjes zijn bekleedt.

In Aken kun je ook erg goed winkelen. Dat bewezen de vele duizenden mensen die op een doordeweekse maandag hier liepen te shoppen. Veel winkelketens die je ook in Nederland hebt, maar ook typische Duitse ketens zoals Galeria Kaufhof en Saturn. Vooral die laatste zaak is een typische “Ron winkel” door alle elektronische apparatuur die ze hier verkopen.

In een bakkerij kochten we een grote tas vol met typisch Duits brood waaronder het typische Akense printen-brood; een heerlijk, zwaar brood, vol met noten en rozijnen. Na een grote latte macchiato op het terras bij Starbucks, reden we naar huis en kwam er een einde aan dit fijne weekendje weg. Het volgende weekendje staat gelukkig al weer gepland.