Amersfoort - Kei-schôn
Het hoeft niet altijd ver weg te zijn of je hoeft niet altijd lang weg te zijn om toch van een geslaagd reisje te kunnen spreken. Voor dit uitstapje bleven we in Nederland en bovendien waren we maar één dagje weg. Met de trein naar Amersfoort dit keer. Van tevoren hadden we een uitgebreide wandelroute van de stad ingescand en uitgeprint zodat we niks "bezienswaardigs" van deze stad zouden hoeven missen. Het weer zat ook dit keer mee; een lekker zonnetje en niet te warm.
We hebben onze ogen uitgekeken naar al het moois in Amersfoort. Dan bedoel ik niet de meisjes in zomerkleding (alhoewel, die ook het aanzien meer dan waard waren) maar de vele mooie, soms heel oude middeleeuwse, gebouwen. Vooral de huizen aan de Muurhuizen (zo heet die straat) waren prachtig. Johan van Oldenbarnevelt is er geboren en heeft er gewoond, zo ontdekten we. Ook de grachten en pandjes daaraan konden ons wel bekoren en de Onze Lieve Vrouwentorenen de Sint Joriskerk niet te vergeten, hoewel die twee niet open waren voor een bezoekje. De kei waaraan Amersfoort de naam "Keienstad" heeft ontleend, viel wat tegen; gewoon een steen van ruim 7 ton. Het zal meer het verhaal erachter zijn, dan het aanzien van de kei.
Regelmatig onderbraken we onze wandeltocht voor een hapje en/of drankje. Zo was het prima uit te houden. Het viel ons op hoeveel cafeetjes en restaurantjes hier eigenlijk zijn. Aan het einde van de middag besloten we nog om wat te gaan shoppen zodat we rond een uur of zes met een grote tas met nieuwe kleren naar Eindhoven treinden om daar sushi te gaan eten. Ook niet verkeerd.
We hebben onze ogen uitgekeken naar al het moois in Amersfoort. Dan bedoel ik niet de meisjes in zomerkleding (alhoewel, die ook het aanzien meer dan waard waren) maar de vele mooie, soms heel oude middeleeuwse, gebouwen. Vooral de huizen aan de Muurhuizen (zo heet die straat) waren prachtig. Johan van Oldenbarnevelt is er geboren en heeft er gewoond, zo ontdekten we. Ook de grachten en pandjes daaraan konden ons wel bekoren en de Onze Lieve Vrouwentorenen de Sint Joriskerk niet te vergeten, hoewel die twee niet open waren voor een bezoekje. De kei waaraan Amersfoort de naam "Keienstad" heeft ontleend, viel wat tegen; gewoon een steen van ruim 7 ton. Het zal meer het verhaal erachter zijn, dan het aanzien van de kei.
Regelmatig onderbraken we onze wandeltocht voor een hapje en/of drankje. Zo was het prima uit te houden. Het viel ons op hoeveel cafeetjes en restaurantjes hier eigenlijk zijn. Aan het einde van de middag besloten we nog om wat te gaan shoppen zodat we rond een uur of zes met een grote tas met nieuwe kleren naar Eindhoven treinden om daar sushi te gaan eten. Ook niet verkeerd.
Reacties