Hertogenpad - LAW13 Etappe 03

Ron was weer een paar dagen vrij en de weersvooruitzichten waren goed. Tijd dus weer voor een etappe van het Hertogenpad. De vorige etappe eindigde nabij de Efteling, dus daar moesten we weer naartoe. Het feit dat de Efteling een groot en drukbezocht pretpark is, werkten ons voordeel want er reden vijf bussen per uur vanaf het station in Tilburg naar Kaatsheuvel. We hoefden dan ook niet lang op de bus te wachten toen we in Tilburg uit de trein stapten. Al voor half tien waren we in Kaatsheuvel aan het lopen.

De route begon met een stukje bos dat al snel uitmondde in NP "Loonse en Drunense duinen”, één van de grootste zandbakken van Nederland. Dat beloofde dus wat. Het begon echter allemaal  gemakkelijk en vooral mooi. Zo liepen we langs een prachtig ven waar het op deze zonnige morgen heerlijk toeven was. Het pad leidde ons verder door loofbossen met veel eiken en beuken.  Bij de Roestelberg kregen we de eerste “zandbak" voor onze kiezen. Voordat we met ploegen door het losse zand begonnen, lieten we de meegebrachte drone even op om zo mooie plaatjes van boven af te kunnen maken. Daarna volgde een lang stuk ploeteren door het losse zand. Dat was niet alleen vermoeiend maar ook de schoenen kwamen vol met zand te zitten wat dan weer niet goed is voor de voetjes. Die moeten immers blarenvrij blijven.

Bij een tweede lang stuk zandbak raakten we even van de route. Gelukkig hadden we de GPS-route bij ons zodat we rap weer de goede kant op liepen. In de bossen die volgden stikte het van de muggen en werden we compleet lek gestoken. Iets na twaalven kwamen we aan in het sfeervolle gehucht Giersbergen. Daar vonden we een prima terras waar we ternauwernood nog een plekje vonden. Meer mensen hadden het terras weten te vinden en met deze, voor velen, extra vrije dag en het goeie weer, was het er erg druk. Na een drankje met een stuk appeltaart met slagroom, liepen we verder in de richting van Nieuwkuijk. Het ploeteren door het vele losse zand van de Loonse en Drunense duinen, had ons wel wat gedaan. Vermoeider dan anders pauzeerden we hier even voordat we verder liepen in de richting van Den Bosch. Gelukkig was het traject mooi.

Iets voorbij Vlijmen liepen we door de “Moerputten”. Hier liep vroeger een spoorlijn door het moerassige natuurgebied. Dat spoor was op de meeste plaatsen weg maar op een lange, kaarsrechte, brug over een water lag dat spoor er nog. Dat vonden we een uitgelezen plek om nog even met de drone te vliegen. En zo geschiedde. Voor boven af was de brug over het met waterlelies gevulde water nog mooier dan vanaf ooghoogte.

De zon had plaats gemaakt voor een lucht vol wolken maar gelukkig was de temperatuur prima en bleef het droog. Zo bereikten we aan het einde van de middag Den Bosch. Langs een groot ziekenhuis en het prachtige paleiskwartier, liepen we naar het NS station. Daar hoefden we gelukkig niet lang te wachten op de trein. Mooi was ook dat het een rechtstreekse verbinding was zodat we konden blijven zitten want we waren behoorlijk moe van deze lange etappe. We waren pas na zessen thuis en deden die avond niks meer wat enige lichamelijke inspanning vereiste.