Maastricht als kadootje

50 jaar oud worden is geen sinecure. Daar moet je heel wat voor doen en veel mensen halen deze leeftijd niet eens. Ron wel. Sinds enkele maanden weet hij waar Abraham de mosterd vandaan haalt. Omdat meer mensen van mening zijn dat er een prestatie van formaat is neer gezet, kreeg Ron als kado van zijn vrienden een weekendje Maastricht aangeboden. Geweldig, en helemaal als het zodanig weer is dat je de hele dag en avond buiten kunt vertoeven zonder kou te lijden. Dat was de reden dat we voor een weekendje in mei hadden gekozen. Het hotel was door de vrienden uitgezocht en geboekt. Zelfs vervoer werd geregeld.
Op zaterdag werden we thuis opgepikt en naar Maastricht gereden. Het weer was prachtig. Wellicht dat daardoor veel mensen ook voor een weekendje in de meest on-Nederlandse stad van het land hadden gekozen, want het was retedruk onderweg. In Maastricht zelf was het even zoeken naar het hotel waarna we ook de auto nog ergens moesten zien te parkeren. Dan is het makkelijk dat je mensen hebt die de stad een beetje kennen, en even later stond de auto ergens in een woonwijkje achter het NS station geparkeerd. Lekker veilig en niet duur.

Op het Vrijthof troffen we Ludo en Annelieke die niet hadden kunnen wachten om in Limburg te zijn en al een dag eerder waren vertrokken. Eerste klus; een hapje en een drankje op één van de vele terrassen op het Vrijthof. Vervelend, maar iemand moet het doen :-).
We hadden onder de lunch afgesproken dat we, lekker toeristisch, met de boot over de Maas naar de grotten in de Sint Pietersberg zouden varen. En toeristisch was het; we zaten als haringen in een ton, zo druk was het op die boot. Met dit mooie weer wilde iedereen natuurlijk buiten zitten en daar is de ruimte maar beperkt. Binnen was plek zat, maar daar wilde geen mens zitten. Na een tochtje van niks, legde de boot aan nabij de Sint Pietersberg. In de folder stond niks van een klim de berg op. Toch moesten we omhoog. Gelukkig had je daar een lekker terras bij Slavante. We besloten nog niet aan te sluiten bij de tour door de grotten, maar eerst maar eens uit te rusten en bij te tanken op genoemd terras. Lekker "Grottenbier" hebben ze daar.

Een uur later was de laatste tour door de grotten van deze dag en daarom sloten we daar maar bij aan. Was het buiten een heel eind in de twintig graden, binnen was de temperatuur een graad of 9 à 10. Effe wennen dus. De gids leidde ons en nog enkele tientallen mensen rond door allerlei bezienswaardigheden in het met de hand uitgegraven gangenstelsel. Het zijn dan ook eigenlijk geen grotten. Veel van die bezienswaardigheden  bestonden uit grafitti op de muren. Natuurlijk stonden daar de nodige namen op de muren, maar er waren ook hele mooie houtskooltekeningen te zien. Dat allemaal bij het licht van een paar lantaarns.
Ruim een uur later en een stuk afgekoeld, stonden we weer buiten en voeren we met de boot weer naar het centrum van Maastricht. Tijd om ons in het hotel wat op te frissen in afwachting van een aperitief en een diner.

We aten deze avond buiten op één van de terrassen van het Onze Lieve Vrouwenplein. Zalig, met een lekker wijntje en prima eten, naar het voorbijtrekkende volk gapen. De avond sloten we af op een terras op de Markt nabij het stadhuis en vlakbij het hotel, zodat we niet al te ver meer hoefden te lopen na al die glazen drank.
Na een prima nachtje en een meer dan prima ontbijt in het hotel, liepen we een tweetal wandelroutes kriskras door de stad. Op deze manier kwamen we langs prachtige bouwsels en intieme straatjes gelopen. Dwars door de stad loopt het riviertje de Jeker en aan dat watertje liggen verschillende fotogenieke pandjes en zelfs watermolens. Ook de wijk van de universiteit is de moeite van het bekijken waard. Zoals al gezegd, is Maastricht erg on-Nederlands, eerder Belgisch, wat niet gek is. We waren de hele morgen en een deel van de middag bezig met de wandelingen, steeds onderbroken door verplicht terrasbezoek. Hoewel we toch al een aantal keren in deze stad zijn geweest, ontdekten we toch voor ons onbekende stukjes. Vooral in Wyck was dat het geval. Daar vonden we ook een leuk terras waar we heerlijk aten en het laatste geld uit de pot op dronken. Tijd om naar huis te gaan waarmee een einde kwam aan een fantastisch leuk kado. Gelukkig wordt de komende jaren iedereen uit ons clubje 50 jaar oud en hopelijk is een trent gezet door de Abraham of Sara een weekendje aan te bieden. Wij zijn voor, ook al zullen we de volgende keren er voor moeten betalen :-)